Eerste test / Maserati Ghibli Trofeo: Maseratissime

De Ghibli III, die op de markt kwam in 2013, net voor het honderdjarige bestaan van Maserati, heeft voor de nodige afzetvolumes gezorgd bij de prestigieuze Italiaanse constructeur: intussen zijn er meer dan 100.000 exemplaren van verkocht. Daarvoor heeft deze vierdeurs van bijna vijf meter lang wel zijn ziel aan de duivel moeten verkopen, door keuzes te maken die tot dan simpelweg ondenkbaar waren voor de tifosi. Want terwijl hij gelanceerd werd met een temperamentvolle en heerlijk klinkende V6, was deze Ghibli ook degene die Maserati diesel leerde drinken. En, recenter nog, degene die hybridetechnologie bij het merk introduceerde, door een elektromotor te koppelen aan een kleine tweeliter-viercilinder (zie de Gedetailleerde Wegtest in ons vorige nummer). Niks aan te doen, de markt beslist – en de bean counters volgen...

Maar niet alle diehards zijn verdwenen in Modena: eind 2020 volgde een eerherstel voor de ‘kleine’ berline van Maserati: net zoals de Quattroporte en Levante kreeg hij er een Trofeo-versie bij, voorzien van een drukgevoede V8, zonder het minste spoortje van elektrische ondersteuning. Een heerlijke decadentie én een garantie op sterke sensaties, zeker omdat hier geen sprake is van het vangnet waaraan concurrenten als een BMW M5 of Mercedes-AMG E 63 wél hebben toegegeven: in tegenstelling tot dat duo is de Maserati Ghibli Trofeo nog altijd een pure achterwielaandrijver.

De achtpitter in kwestie is bovendien niet zomaar de eerste de beste. Het gaat om een ‘open’ V8 (met een blokhoek van 90 graden), die samen werd ontwikkeld met... Ferrari – deze F154 A is min of meer dezelfde motor die achter de stoelen van de F8 Tributo ligt (zij het daar opgevoerd tot 720 pk). Inderdaad, ‘min of meer’, want er zijn wel degelijk verschillen. Bij Ferrari hebben ze dit motorblok bijvoorbeeld bedacht met een platte krukas (met kruktappen in een hoek van 180 graden) en een smering via droog carter, terwijl de achtcilinder in deze Maserati, die meer GT dan hardcore sportieveling wil zijn, een zogenoemde cross plane-krukas heeft (met kruktappen in een hoek van 90 graden) en een wet sump-smering. In de Ghibli Trofeo is deze krachtpatser goed voor 580 pk en 730 Nm, die door een ZF-achttrapsautomaat aan de achterwielen worden doorgegeven. Wat dat geeft? Wel, onder meer een topsnelheid van 326 km/u, die van deze Maserati een van de snelste in serie geproduceerde auto’s ter wereld maakt.