Ik had het voorrecht al erg vroeg kennis te kunnen maken met de Ford Mustang Mach-E: in november 2019 mocht ik de wereldpremière van het model meemaken in de aanloop naar het salon van Los Angeles. En tijdens een workshop vlak voor de onthulling konden de aanwezige journalisten (als passagier) een ritje maken met een nog gecamoufleerd prototype van de AWD-versie. Eerlijk gezegd liet die meteen een behoorlijk positieve indruk na.
Natuurlijk was Ford zich er wel degelijk van bewust dat de link met de Mustang niet bij iedereen in goede aarde zou vallen. Puristen kregen immers twee klappen tegelijk te verwerken: de naam van de iconische pony car werd niet alleen op een cross-over gekleefd, maar die werd dan ook nog eens aangedreven door een elektromotor in plaats van door de obligate pure American V8.
Zowel tijdens de workshops voor de pers als tijdens de groots opgezette onthullingsshow putten verantwoordelijken van het merk zich dan ook uit om iedereen ervan te overtuigen dat de Mach-E de Mustang van de eenentwintigste eeuw was. En bovendien: eindelijk was er een auto waarin Mustang-eigenaars hun hele gezin en hun eventuele hond konden vervoeren.
Allicht zal echter niet iedereen die marketingachtige redenering volgen. Maar hoe is de Mustang Mach-E om mee te leven, los van die polemiek? En geeft het achtervoegsel GT en vooral de daarmee gepaard gaande 487 pk en 860 Nm hem voldoende argumenten om de meest onvermurwbaren wél over de streep te trekken…?
Leuk
Of je er nu een probleem mee hebt of niet, het is een feit dat de Mach-E een heel andere auto geweest zou zijn als niet plots iemand het idee had gekregen er de naam Mustang op te kleven en hem er ook trekken van te geven. Want dat die er zijn, is onmiskenbaar. En dan bedoel ik niet alleen de vorm van de achterlichten. Je kunt er gewoon niet omheen dat de Mach-E er door zijn al dan niet geforceerde verwantschap met de Mustang uitspringt. Hij straalt karakter, zelfvertrouwen en kracht uit, a fortiori in deze GT-uitvoering. Die herken je niet alleen aan de badges op het koetswerk, maar bijvoorbeeld ook aan de zwarte grille, die ik persoonlijk geslaagder vind dan het in koetswerk gespoten exemplaar van de andere versies. Ook de velgen van 20 duim geven aan dat we hier te maken hebben met de topversie van het gamma.
Het dak is ook in het geval van deze GT altijd zwart, om de auto de look van een coupé(-SUV) te geven. De C-stijlen, die wel in de kleur van de rest van het koetswerk zijn, lopen namelijk sterker af dan het eigenlijke dak, dat wat hoger is om de hoofdruimte achterin niet te compromitteren. Een bijzonder goed gevonden trompe-l’oeil vind ik dat, want inderdaad: ook in deze GT-versie heb je achterin voldoende plaats boven je hoofd. Alleen mag je niet te ver naar de buitenkant gaan zitten, want dan riskeer je wel de aflopende stijl te raken – waarvoor je trouwens ook het hoofd enigszins moet bukken bij het instappen.
Maar goed, in het geval van deze GT moeten we het natuurlijk over de prestaties hebben. En die zijn behoorlijk indrukwekkend. Voor het sprintje van 0 tot 100 km/u geeft Ford een tijd van 3,7 seconden op, snel genoeg om kriebels in je buik te krijgen wanneer je in de rijmodus Untamed plankgas geeft vanuit stilstand. Voor alle duidelijkheid: de Mustang Mach 1 heeft voor diezelfde oefening ondanks zijn benzine-V8 van vijf liter en 460 pk in het beste geval 4,4 seconden voor nodig… En de hernemingen zijn natuurlijk even flitsend. “Elektrisch rijden doe je op de kermis” hoor je rabiate tegenstanders van elektrische auto’s weleens zeggen.
Welnu, met deze Mustang Mach-E GT is het alle dagen kermis. Want ook in bochten laat deze Ford zich niet kennen, mede dankzij zijn efficiënte vierwielaandrijving. Eerlijk gezegd is het geluid het enige dat je mist van de ‘echte’ Mustang, want desgewenst kan deze nochtans niet bepaald lichte cross-over (2.273 kilo) behoorlijk speels uit de lucht komen.
Jammer
Ford heeft dus wel degelijk moeite gedaan om deze Mach-E GT een beetje van het weggedrag van de ‘echte’ Mustang te geven… wat ook betekent dat je ondanks de vierwielaandrijving niet al te veel moeite hoeft te doen om naast de weg terecht te komen. Maar zolang je je daar bewust van bent, hoeft dat niet meteen een probleem te zijn natuurlijk. Waar ik me wel aan stoorde, was de schokdemping, en dan vooral achteraan. De ophanging slaagt er bijzonder goed in om koetswerkbewegingen in te tomen, maar kan ondanks de gestuurde MagneRide-ophanging waar de GT standaard mee geleverd wordt, behoorlijk hard zijn.
Op gewoon slecht wegdek of op kasseien valt er nog mee te leven, maar bijvoorbeeld bij het afrijden van verkeersdrempels lijkt het wel alsof de hele achtertrein naar beneden ‘valt’. Dat gewicht van die 91 kWh-batterij natuurlijk… Al even onaangenaam verrast was ik door het stuurgevoel, dat volgens mij zowat het meest artificiële was dat ik al heb ervaren. Op het randje van het karikaturale af. Maar alles went, en gelukkig was het geboden rijplezier voldoende groot om mij daar over te zetten.
Een laatste minpuntje: wonderen bestaan niet, dus mag het niet verbazen dat deze Mustang Mach-E GT niet de zuinigste EV was waar we al mee gereden hebben… al valt het gezien het prestatiepotentieel eigenlijk nog wel mee, zeker als je bedenkt hoeveel liters benzine de reguliere Mustang met zijn vijfliter-V8 er over eenzelfde afstand zou doorjagen: reken op zo’n 23 à 25 kWh/100 km bij een ‘normale’ tot dynamische rijstijl, goed voor een realistisch rijbereik van bijna 400 kilometer. Maar weet dat het makkelijk richting 30 kWh of zelfs meer kan gaan wanneer je de elektrische wilde paarden de vrije loop laat…
Dus
Of het nu al dan niet heiligschennis is dat Ford de naam Mustang heeft ‘misbruikt’ voor een elektrische cross-over, daar ga ik me niet over uitspreken. In ieder geval vind ik de Mustang Mach-E in het genre een bijzonder geslaagde auto, met zijn look die zeker niet dertien-in-een-dozijn is én zijn dagelijkse bruikbaarheid.
Als het dan toch elektrisch moet, lijkt deze Ford me echt geen straf, en dan hoeft het zelfs niet eens een GT te zijn voor mij. Alleen dat stuurgevoel, dat had ik toch beter verwacht van een constructeur die ons door de jaren heen op dat vlak toch gewend heeft gemaakt aan een zeker niveau…
20
