Met de Country, die in januari 1990 op de markt kwam, sloeg de Golf een nieuwe weg in. De compacte middenklasser kon voortaan offroad gaan zonder angst om zich vast te rijden. Die Country had bovendien een koetswerk dat klanten uitnodigde om op avontuur te vertrekken. Zijn tijd vooruit? Zonder twijfel, en geen klein beetje! Tien jaar moesten we wachten voor een andere constructeur zich met een vergelijkbaar recept in de voetsporen van de Volkswagen Golf Country waagde. Die rivaal was Renault, met de Scénic RX4, een 4x4-variant van de bekende eenvolumer.
Nu kan je je afvrage of we vergeten zijn dat Subaru al in 1990 vierwielaangedreven berlines en breaks aanbood, die de platgetreden paden konden verlaten. Een terechte bedenking, maar er is een fundamenteel verschil: de VW Golf kon schermen met een versterkte vloer en een speciaal chassis dat hem beduidend meer bodemvrijheid gaf dan zijn andere vierwielaangedreven broer, de Syncro. En dat verandert alles.
Modderfanaat
Als je vandaag per toeval een Golf Country kruist – niet vanzelfsprekend aangezien er op twee jaar tijd slechts 7.735 exemplaren werden gebouwd – zou je hem waarschijnlijk frivool of zelfs opschepperig vinden. In 1990 dacht jan met de pet er net zo over. Ten onrechte, want onder het uitbundige koetswerk, dat sommigen als nodeloos provocerend of opzichtig zullen omschrijven, schuilt in feite een goed ontworpen en verdomd doeltreffende machine.
De Country is een meer terreingerichte evolutie van de Golf Syncro, maar is vanaf de eerste aanblik te herkennen aan zijn frame van grote gelaste stalen buizen onder de vloer. In combinatie met de langere veerpoten heeft deze ingreep het koetswerk met 12 centimeter verhoogd, waardoor hij een bodemvrijheid van 18 centimeter en een oprijhoek van 25 graden kan voorleggen.
Voorts is de auto onmiddellijk te herkennen aan zijn specifieke Speedline-vijftienduimvelgen met vijf spaken (helaas voorzien van 195/60-banden, een grote maat voor die tijd, maar met een wegprofiel), het externe reservewiel, gemonteerd op een beugel die moet worden gedraaid voordat de achterklep kan worden geopend, en de ‘bull bar’ aan de voorzijde, die vandaag de dag een stortvloed van kritiek zou uitlokken bij weldenkende mensen, en die waarschijnlijk zou worden verboden.
Minder zichtbaar vanaf de stoep is de kuip die de motor, de versnellingsbak, de transmissieonderdelen voor- en achteraan en de centrale as beschermt – kortom, de meest kwetsbare onderdelen op moeilijke terreinen. Op straat ziet de Golf Country er grappig uit, als een onsamenhangend stuk speelgoed waarvan de verende kegels zijn gebroken en dat daardoor een beetje in de lucht lijkt te zweven.
Kermisattractie
Eigenlijk had de Golf Country nooit mogen bestaan. Deze versie stond namelijk niet in de productplannen van Volkswagen. Zijn bestaan is in feite helemaal toe te schrijven aan toeval, meer bepaald aan een marketingoperatie die teruggaat tot het autosalon van Genève in 1989. Om de laatste stuiptrekkingen van een fin-de-carrièremodel te ondersteunen (de derde Golf-generatie was aangekondigd voor 1991) kwamen enkele creatievelingen op het idee om een Syncro-versie te verbouwen tot een leuke conceptcar met een vleugje avontuur.
Het resultaat werd Golf Montana genoemd en had louter als doel om de aandacht te trekken. Er was echter een klein probleem: de reactie van het publiek was zo positief dat Volkswagen in zijn eigen val gelopen is. De Golf Montana veranderde van een kermisattractie in een attractie die moest worden gebouwd.
En zo groeide de Montana Concept uit tot de Golf Country. Aangezien Volkswagen eigenlijk niet van plan was om de auto te produceren en deze versie dus geen deel uitmaakte van een industrieel programma, moest de constructeur snel veel creativiteit aan de dag leggen. De aparte productiemethoden van de Country zijn dan ook allesbehalve conventioneel. Voorgemonteerde Golf Syncro’s werden van de productielijn geplukt en van Duitsland naar Graz (Oostenrijk) verscheept, waar Steyr de ombouw voor zijn rekening nam.
Die partnerkeuze was om ten minste twee redenen noodzakelijk, in de eerste plaats omwille van de jarenlange ervaring en expertise van Steyr in het 4x4-segment. De fabrikant van de bekende Haflinger en Pinzgauer werd bijvoorbeeld ook door Mercedes geselecteerd om de G-Klasse te produceren. En ten tweede omdat Steyr al sinds 1984 de vierwielaangedreven varianten van de Transporter bouwde voor Volkswagen. Het was dus niet meer dan logisch om deze samenwerking voort te zetten.
Gepeperde rekening
Behalve het verhoogde onderstel en de bovengenoemde componenten werden nog tal van andere specifieke componenten exclusief voor de Country ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd. In totaal verschilde hij op maar liefst 438 punten van de Syncro, waarvan hij in het begin nauw was afgeleid!
Het zal dan ook niemand verbazen dat de rekening nogal gepeperd was, en die rekening werd uiteraard doorgeschoven naar de klant...
De Golf Country werd verkocht voor 753.200 Belgische frank, terwijl een Syncro in CL-uitvoering, uitgerust met dezelfde motor maar met iets minder vermogen (87 tegenover 98 pk) 549.600 frank kostte en hetzelfde model in GT-uitvoering werd verkocht voor 622.600 frank!
Ter vergelijking: een vijfdeurs GTI, weliswaar met tweewielaandrijving, maar ook met meer vermogen, kostte 615.100 frank, een GTI 16V met hetzelfde aantal deuren 690.200 frank, en een GTI G60 met compressor wisselde van eigenaar voor 831.200 BEF.
Centrale viscokoppeling
Voor we op weg gaan, staan we nog even stil bij de werking van de Syncro-transmissie in de Country. In tegenstelling tot het Quattro-systeem dat Audi destijds gebruikte en dat het koppel permanent gelijkmatig verdeelde over de voor- en achteras, functioneert het Syncro-systeem van de Golf in het dagelijks verkeer bijna als een eenvoudige voorwielaandrijving, waarbij 90 procent van het beschikbare koppel naar de voortrein wordt gestuurd, terwijl de resterende 10 procent naar de achteras gaat.
Wanneer een snelheidsverschil tussen de twee assen optreedt, grijpt de centrale viscokoppeling bliksemsnel in (reactietijd van 0,2 seconden) om die verdeling te wijzigen en tot 60 procent van het vermogen naar de achtertrein te sturen. Bij het remmen koppelt een vrijloopinrichting de achterwielen automatisch los.
Omgekeerd blokkeert de achteruitversnelling het systeem zodat je bij het achteruitrijden steeds over een volwaardige vierwielaandrijving beschikt. Kortom, om te voorkomen dat je als een slee van een helling afglijdt, kun je met dit systeem een gecontroleerde afdaling maken... op voorwaarde dat je dat in achteruit doet.
Tijdens het rijden onderscheidde de Golf Country zich door zijn comfort (vering, stoelen en geluiddemping) en zijn rijgemak. Toegegeven, de koetswerkbewegingen – en de rolbewegingen in het bijzonder – waren een stuk meer uitgesproken dan bij een normale Golf, maar gevaarlijk of hinderlijk werd het nooit. Het is alleen een kwestie van gewoonte.
Modderploeteren
Op prestatievlak kweet hij zich prima van zijn taak, getuige daarvan de cijfers die we optekenden in AG 301 van 18 april 1991. Met een topsnelheid van 158,5 km/u en een tijd van 13,9 seconden voor het sprintje van 0-100 km/u en van 36,1 seconden voor de kilometer vanuit stilstand kon de VW Golf Country begin jaren 90 moeiteloos mee met de verkeersstroom… en sluit hij ook vandaag nog perfect aan bij de massa.
En wanneer de Golf Country het asfalt verlaat, maken zijn capaciteiten indruk op zijn bestuurder en zijn passagiers. Een overschrijdingskampioen zoals een Jeep is hij uiteraard niet, maar hij scoort verrassend goed. Bovendien zou hij zonder twijfel nog beter doen met banden die aan de omstandigheden zijn aangepast. Ook korte verhoudingen – of ten minste een erg korte eerste versnelling – zouden zijn terreinprestaties ten goede komen.
Het voornaamste bewijs van zijn ernstige ontwikkeling en realisatie schuilt voor mij in de uitstekende bodembescherming van de mechanische elementen, die het in combinatie met de waterdichte deuropeningen mogelijk maakt om zonder zorgen door kleine watertjes te waden zonder dat het passagierscompartiment onder water komt te staan.
Een diepte van 30 tot 40 centimeter schrikt hem niet af. Ook verdient hij een speciale vermelding voor het stevige frame dat de bodem stijver maakt en zo de torsie- en flexiespanningen op de koetswerkconstructie beperkt tijdens gevaarlijke terreinoefeningen, zoals rijden met gekruiste bruggen. Een Volkswagen Golf Country blijft ook vandaag nog betaalbaar... op voorwaarde natuurlijk dat je nog een niet al te afgeleefd exemplaar vindt. Ons advies: als je er eentje vindt in goede staat en voor een redelijke prijs, aarzel dan niet: de Golf Country heeft toekomst als verzamelmodel…
De volledige versie van deze retrotest, met tekst van Stany Meurer en foto's van Dennis Noten, verscheen in AutoGids 1094 (januari 2022).
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!
Nieuws
