youngtimer / Austin Mini

De Mini, die tot aan zijn wieldoppen atypisch was, bracht met zijn eenvoudige maar innoverende oplossingen een revolutie teweeg in de autosector. Als stadsmus bij uitstek wist hij ook zijn stempel te drukken op de autosport.

Techniek

Aan de basis van het project lag de Suezcrisis. Leonard Lord, de baas van BMC (British Motor Corporation), vroeg zijn ‘chief engineer’, Alec Issigonis, om een compacte en zuinige auto te ontwerpen. En om de kosten te drukken moest hij gebruikmaken van een bestaande motor van de groep. Na amper acht maanden presenteerde Issigonis een prototype dat op zijn zachtst gezegd vernieuwend was. Hij had gekozen voor piepkleine wielen van amper 10 duim, die waren opgehangen aan de vier uithoeken van een rechthoekig chassis van slechts 3,06 meter lang. In tegenstelling tot de toenmalige geplogenheden had de ingenieur besloten om de motor dwars te plaatsen en te gaan voor voorwielaandrijving. Dankzij deze architectuur was bijna 80 procent van het auto-oppervlak voorbehouden aan de passagiers. De Morris Mini Minor of Austin Seven – later gewoon Mini genoemd – was bij zijn lancering in 1959 een totale verrassing voor een cliënteel dat klassiekere modellen gewend was. Aanvankelijk was zijn motor een viercilinder van 850 cc die 34 pk ontwikkelde. Als gevolg van het groeiende succes kwamen in de loop der jaren talloze Mini-varianten op de markt (zoals een breakversie, een ‘van’, het strandwagentje Moke en de luxeversies met koffer Riley of Wolseley), terwijl de motor evolueerde naar een 1000 cc. In de vroege jaren 60 ontdekte John Cooper, de preparateur die de ‘moderne’ Formule 1 met motor achterin had uitgevonden, het potentieel van de Mini voor de autosport. En zo begon het legendarische verhaal van de Mini Cooper, die even goed op zijn gemak was in de straten van Londen als op de klassementsproeven van de Rally van Monte-Carlo, die hij trouwens drie keer op zijn naam zou schrijven. Mini, dat een apart merk was geworden, werd geëxporteerd over de hele wereld en boekte zeer goede verkoopcijfers. Decennia gingen voorbij en de kleine Brit bleef het goed doen, ondanks de groeiende kritiek als zou zijn productie te handmatig geworden zijn. Begin jaren 80 werd de Austin Metro gelanceerd om hem te vervangen, maar het succes bleef uit. Uiteindelijk zou de originele Mini pas zijn zwanenzang zingen in 2000. Het merk, dat sinds enkele jaren eigendom was van de BMW-groep, herrees een jaar later uit zijn as met de nieuwe Mini, maar dat is een ander verhaal…

Mythe

De Mini, die algemeen wordt beschouwd als een belangrijk model voor de autogeschiedenis, is de oervader van de moderne stadsauto’s. Zijn geniale ontwerp en zijn kartachtige rijgedrag maken van de oer-Mini een auto waarmee iedereen één keer in zijn leven gereden moet hebben.

Richtprijs

De oer-Mini’s worden steeds populairder en dus ook duurder. Een mini van de jaren 70 of 80 is tussen de 5000 en 10000 euro waard. De speciale versies zijn duurder en de echte Coopers uit de jaren 60 kunnen prijzen van 20000 tot 40000 euro halen!

Maxime Hérion