Ik kom uit een Citroën-familie. Op mijn geboortekaartje stond een 2CV, ik sleet mijn jeugd op de achterbank van een Dyane en ik leerde rijden met een BX . En dat schept een band. Maar de liefde was niet wederzijds, want de jaren daarna offerde de Franse constucteur veel van zijn legendarische eigengereidheid op en groeiden we langzaam maar zeker uit elkaar. Het enige dat er overbleef, was een warm gevoel van nostalgie dat af en toe opgestookt werd door modellen zoals de C6.
Daarom spitste ik de oren toen de nieuwe Citroën C4 op het toneel verscheen. Het profiel deed me denken aan dat van de typische modellen uit mijn verleden, van de GS over de BX tot de Xantia. En die interesse werd verder aangezwengeld door de debatten op de werkvloer, want op de AutoGids-redactie vond je de Citroën C4 ofwel funky ofwel aartslelijk. Ik hou wel van een beetje controverse, al was het maar omdat het designdurf suggereert.
Nu goed, echt vaak zie je de Citroën C4 niet rijden. Mijn buurman wilde wel, maar zijn vrouw had liever een echte SUV en sinds kort rijden ze met een Peugeot 2008. Misschien is het lijnenspel toch te gewaagd voor de behoudsgezinde consumenten die we gebleven zijn? Moet ik ze gelijk geven of verdient de C4 beter? En om het allemaal net iets spannender te maken, ging ik een weekje op pad met de elektrische Citroën ë-C4.
Leuk
Nog niet zo lang geleden bekloeg ik me over de tellerpartij van de DS 4. De digitale display zag er gelikt uit, maar de geafficheerde informatie was ondergeschikt aan de vormgeving, alsof ik liever naar paarsgekleurde vakken zou kijken dan effectief de gereden snelheid, het gekozen radiostation of het geselecteerde telefooncontact zou lezen. Hoewel de Citroën ë-C4 uit dezelfde Stellantis-stal komt, houdt die het bij een erg compacte, maar mooi vormgegeven en duidelijk leesbaar instrumentarium. Meer moet dat voor mij niet zijn, zeker niet in combinatie met de head-updisplay.
Het interieur van de Citroën C4 oogt best ok, verzorgd vormgegeven en ergonomisch voldoende doordacht - met klassieke toetsen voor de bediening van de airconditioning. In het dashboard zit een handige lade waarop de passagier een tablet kan zetten en de zogeheten Advanced Comfort-voorstoelen krijgen een extra dikke vulling om het comfort tijdens lange ritten te vergroten. Alleen jammer dat de zijdelingse steun wat te wensen overlaat. De elektrische ë-C4 komt met specifieke, ietwat groenkleurige strips aan de binnenkant van de deuren, maar die ogen lelijk en dienen tot niets.
Bovenop die speciale voorstoelen komt de Citroën ë-C4 ook met hydraulische aanslagpunten voor de schokdempers. Het is nog niet te vergelijken met het veercomfort van de hydraulische ophanging die ooit synoniem stonden voor Citroën, maar het is een stap in de goede richting. Het stevige gewicht van de batterij zorgt soms voor pompbewegingen van de achteras, maar verder rijdt de elektrische C4 zacht en soepel. Een vederlichte stuur moet je er wel bijnemen.
Tijdens de ontwikkeling van de C4 hield Citroën meteen rekening met de elektrische versie, waardoor de ë-C4 niets aan koffervolume moet inboeten tegenover de benzine- en dieselversies. Het bagagevolume schommelt tussen minimum 380 en maximum 1.250 liter. Zelfs het compartiment onder de vloer waar je in dit geval de laadkabels (eentje voor een klassiek stopcontact en een dubbel Type 2-exemplaar voor een wisselstroomlaadpunt) netjes kan opbergen.
Jammer
Een stilistisch meesterwerkje is de Citroën C4 niet, toch vind ik het koetswerkontwerp wel iets hebben. Vooral het profiel kan ik wel smaken, want die sierlijke daklijn contrasteert mooi met de potige flanken. Alleen hebben de designers iets te hard hun best willen doen, waardoor hun tekenpotlood hier en daar wel erg merkwaardige bokkensprongen maakt. Zoals achteraan, waar de lichtblokken het verder best elegante geheel volledig om zeep helpen. Wel goed: geen overdreven e-franjes, een elektrische auto is ook maar een auto.
Overdreven krachtig kan je het elektrische aandrijfgeheel van de Citroën ë-C4 moeilijk noemen, al volstaan de 136 paarden en de 260 Newtonmeters doorgaans om vlot vooruit te komen. En dat wordt bevestigd door de sprint van 0 naar 100 km/u, die net geen 10 seconden in beslag neemt. De batterij heeft een capaciteit van 50 kWh en dat vertaalt zich in een gemiddeld WLTP-rijbereik van 260 kilometer. Alleen hangt die autonomie wel heel erg af van het traject dat je rijdt: na de ene laadbeurt geraakten we bijna 400 kilometer ver, na de tweede geraakten we geeneens aan 200 kilometer. Het geafficheerde rijbereik heeft dan ook weinig zin.
Dat de Citroën ë-C4 ten prooi valt aan de wankele laadinfrastructuur in de Vlaamse steden, moet je erbij nemen. Wie niet thuis of op het werk kan opladen, constateert te vaak dat openbare laadpunten niet beschikbaar zijn omdat de plaatsten bezet gehouden worden door auto's die niet aan het laden zijn of reeds volgeladen zijn. Maar daar wordt binnenkort een mouw aangepast middels een aangepaste wegcode. Maar daar kan Citroën niets aan doen, natuurlijk. Maar het zorgt wel voor stress die je niet hebt bij een model met verbrandingsmotor.
De Citroën ë-C4 komt met drie rijmodi, al reden we zowat voortdurend in de Eco-stand in de hoop het rijbereik te maximaliseren. Via een specifieke elektroknop op de middentunnel kan je het stroomverbruik volgen, inclusief de elektriciteit die weer wordt teruggewonnen. Die energierecuperatie kan je verder optimaliseren via de B-functie, die ervoor zorgt dat je harder gaat vertragen wanneer je het rechterpedaal lost. Alleen zit die knop onderaan de middenconsole, waardoor die niet binnen handbereik ligt. Een peddel achter het stuur waarmee je kan kiezen tussen uitbollen of remmen zou het een en ander aanzienlijk vergemakkelijken, zelfs zonder dat er echt sprake hoeft te zijn van one-pedal-driving.
Dus
Neen, de Citroën C4 is geen wagen waarmee de Franse constructeur de autogeschiedenis gaat herschrijven. En al helemaal niet als elektrische ë-C4, want de razendsnelle ontwikkeling van batterijtechnologie gaat ervoor zorgen dat deze Citroën omschreven zal worden als voorzichtig opstapje naar de EV-toekomst waarop Europa zich momenteel voorbereidt. Maar dat maakt er geen slechte auto van.
Eigenzinnig en comfortalbel vind ik de C4 over net voldoende Citroën-charme beschikken. Ook als elektrische ë-C4. Akkoord, het weggedrag is niet bijzonder, de laadmogelijkheden zijn niet meer dan gemiddeld en het rijbereik blijft wel erg afhankelijk van de manier waarop je rijdt. Maar ik heb er wel graag mee gereden. Dus buurman, misschien had je eens een keertje niet naar vrouwlief moeten luisteren. Nu nog mijn vader overtuigen om Citroën terug te omhelzen, want ook hij is inmiddels elders gaan shoppen.
11
