Het klonk allemaal heel mooi: “Het rijplezier van een benzine, met het verbruik van een diesel”. Toen Mazda in de loop van 2018 zijn 2.0 SkyActiv-X voorstelde, waren de verwachtingen meteen hooggespannen. Maar de eerste testresultaten, een jaar later, waren wat blauw-blauw: zuinig, maar niet ‘dieselzuinig’. En snel, maar ook weer niet ‘180 pk-snel’, was bijna steevast het verdict. Niet helemaal zoals beloofd dus... en toch was bijna iedereen die ermee kon rijden, enthousiast. Het maakte dat ik alleen maar nóg nieuwsgieriger in de CX-30 met deze motor stapte.
Leuk
Wat meteen opvalt: een nerveuze GTI-krachtpatser is deze SkyActiv-X niet. Van een motor met 180 pk had ook ik toch wel wat meer ‘grinta’ verwacht. Maar deze viercilinder vertoont wel een mooi vol en soepel karakter laag onderin, zodat hij altijd voldoende reserves achter de hand houdt. Bovendien lijkt hij een tweede adem te vinden vanaf 3.000 o/m; hoger in de toeren hangt hij beduidend alerter aan het gas.
De manuele versnellingsbak van de testauto komt dan ook goed van pas om af en toe van het motorbrio te proeven. Ja, een automaat is prettiger in de file bijvoorbeeld, maar die zoekt pas krampachtig hogere toeren op wanneer je het gas tegen de plank trapt. Doe mij dus maar die handgeschakelde bak. Zeker omdat die zich in dit geval ook nog eens prettig laat bedienen.
En het verbruik? Na een week ben ik gestrand op 6,4 l/100 km. Dat is misschien niet zo spectaculair als ik had gehoopt – de ‘gewone’ 2.0 SkyActiv-G moet zo’n waarde ook kunnen halen – maar het blijft een zeer verdienstelijk resultaat voor een hoger op zijn poten staande auto. En in gunstiger omstandigheden – echt lange ritten zaten er tijdens deze post-coronatest nog niet in – hadden er allicht nog enkele tienden van een liter afgekund.
Jammer
De SkyActiv-X is over het algemeen uitstekend geluidgedempt, maar rond 2.500 toeren laat de viercilinder een wat zeurderig geluid horen – en laat dat nu net het toerental zijn bij 120 km/u in deze CX-30. Een iets langer gespreide zesde had dat probleem kunnen oplossen. De prima audio-installatie (van Bose in de duurdere versies) wat luider zetten is natuurlijk ook een optie.
Voor de rest valt er niet veel op deze CX-30 aan te merken. Visueel heb ik wel wat moeite met het rijkelijk aanwezige zwarte plastic op het koetswerk, dat voor een ‘offroadlook’ moet zorgen. Ik weet het wel, iedereen gebruikt datzelfde trucje, maar bij deze Mazda zijn de elementen rond de wielkasten en onder aan de deuren en bumpers wel héél prominent aanwezig. Dat doet de onderkant een beetje zwaar ogen, terwijl de bovenbouw net rank en slank is. Bij de CX-3 en CX-5 is dat evenwicht naar mijn aanvoelen beter geslaagd.
De cross-overlijnen van deze CX-30 zijn trouwens niet echt bevorderlijk voor de binnenruimte – de hoofdruimte van een ‘echte’ SUV is hier bijvoorbeeld ver zoek, ook voorin. Met mijn 1,80 meter nog geen probleem, maar boomlange bestuurders zijn bij dezen gewaarschuwd.
Dus
Ook al is de SkyActiv-X-motor introverter dan ik verwacht had, teleurstellen doet hij zeker niet: zijn volle en zachte karakter past uitstekend bij de goed gedempte en verzorgde cocon die de Mazda CX-30 is. Dat neemt niet weg dat als het mijn eigen centen waren, ik toch eerst een proefrit met de 1.700 euro minder dure 2.0 SkyActiv-G zou aanvragen alvorens de bestelbon voor die CX-30 te tekenen...
26
