Er was een tijd dat eenvolumers de perfecte gezinsauto's of zelfs vipshuttles waren, door de nadruk te leggen op rationele aspecten, optimalisering van interieurruimte, volume en laadvermogen. Het waren auto's om in te leven, zo gebruiksvriendelijk mogelijk.
Toen werd om de een of andere reden het Darwinisme toegepast op de autowereld en werd deze soort, die er niet in slaagde te muteren, weggevaagd door een monstergolf die de SUV heette.
Bijna van de ene op de andere dag lieten de constructeurs hen vallen om in de nieuwe trend te investeren: vaarwel Chrysler Voyager, Citroën C4 Picasso, Ford Galaxy, Seat Alhambra, VW Sharan, enzovoort. Ook de evolutie van de soorten heeft haar mysterieuze kantjes.
Maar nu heeft Hyundai een mutant gelanceerd: een Staria die uit het niets komt en de goede oude recepten van weleer overneemt. Een goeie grote (heel grote!) eenvolumer zoals ze rond de eeuwwisseling nog erg populair waren.
Leuk Hyundai Staria Wagon
Bovenal, en ook al is het bij uitstek subjectief, hou ik van de aanpak van Hyundai, dat tegen de stroom ingaat en dat met stijl doet. Een Staria zul je niet op elke straathoek tegenkomen en toch hoeft hij niet zeldzaam te zijn om op te vallen. Zijn excentrieke lijn is genoeg. Met name met die voorkant die geen koplampen lijkt te hebben en die erg lage gordellijn, die zorgt voor een enorm zicht rondom en een aangenaam lichte sfeer.
Een trend van grote glazen oppervlakken die al was geïntroduceerd door... de Fiat Multipla, die door zijn vermeende lelijkheid tegenwoordig paradoxaal genoeg bijna tot een cultobject van de popcultuur is verworden. Naast de voordelen voor de levenskwaliteit aan boord, maakt dat royale glasoppervlak ook het profiel visueel lichter – ten slotte is de Hyundai Staria 5,25 m lang (en dus nog 8 cm langer dan een Volkswagen Multivan met lange wielbasis).
Ik heb enkele dagen gebruik kunnen maken van een versie met 9 zitplaatsen (3 rijen van 3), waarbij de rugleuning van de middelste plaats voorin naar voren kan worden geklapt tot een centrale armsteun en een zeer praktische opbergruimte. De twee achterste rijen zijn niet wegklapbaar, wat jammer is, maar kunnen over een royale afstand worden verschoven en bieden een enorme knieruimte voor alle inzittenden en, zelfs wanneer ze helemaal naar achteren zijn geschoven, nog steeds een royale bagageruimte.
De rijhouding in de Hyundai Staria is uitstekend en de belangrijkste bedieningselementen, waaronder die van de achttrapsautomaat, bevinden zich binnen handbereik. Natuurlijk moet je bij het rijden rekening houden met de grootte van de auto en met het indirecte stuur, dat maakt dat je flink wat moet molenwieken. Maar in een voertuig van dit formaat was een te directe besturing natuurlijk niet wenselijk geweest.
Eenmaal volgetankt (met 75 liter diesel) bedraagt het rijbereik van de Hyundai Staria 2.2 CRDi bijna 900 km, een afstand die in één keer kan worden afgelegd (plaspauzes niet meegerekend), want het algehele comfort maakt dat je urenlang kilometers kunt afmalen. Wat mij betreft, is een terugreis vanuit de Zwitserse Jura in één keer te doen. Een echte lange afstandsreiziger, deze Staria! Op het moment dat de elektrische auto aan het doorbreken is, is dat heerlijk, en ook een heel klein beetje anachronistisch!
Jammer Hyundai Staria Wagon
Deze Hyundai Staria lijdt aan een acuut "piepjessyndroom": voor het minste geringste weerklinkt er ergens een geluidssignaal, niet in het minst van de ronduit enerverende spoorassistent, die onmogelijk definitief kan worden uitgeschakeld omdat hij zich bij het starten telkens opnieuw activeert. Je moet dan iedere keer terug naar de menu's om hem uit te schakelen. Vervelend!
En nu we het toch over vervelende details hebben, moeten we vermelden hoe moeilijk het is om de bagage aan het zicht van ongewenste toeschouwers te onttrekken, bij gebrek aan een degelijke bagageafdekking en getinte ramen op onze testauto.
We moeten er ook op wijzen dat het verbruik van de Hyundai Staria (die alleen leverbaar is met een 2,2 liter grote dieselmotor met 177 pk en 430 Nm) sterk afhangt van de omstandigheden, ongetwijfeld als gevolg van zijn omvang en gewicht (2,3 ton!). Tijdens een lange snelwegrit met een constante snelheid van 120 à 130 km/u, met vijf inzittenden en bagage voor vijf dagen rondtrekken in de bagageruimte, nam hij genoegen met 7,5 l/100 km. Maar zodra je de snelweg verlaat, op kleine bochtige landweggetjes terechtkomt en het reliëf minder vlak wordt, stijgt het verbruik snel tot 11 l/100 km.
Kortom: zijn verbruik is zeer gevoelig voor de rijstijl en zijn reëel rijbereik kan dus sterk variëren. En met zijn CO2-uitstoot (222 g/km) is hij het slachtoffer van de fiscaliteit rage, voor één keer nog meer in Vlaanderen dan in Brussel of Wallonië. En voorlopig is er geen hybrideversie in het verschiet...
Dus Hyundai Staria Wagon
Gezien hun onmiskenbare kwaliteiten op het gebied van interieurcomfort, vragen wij ons toch af hoe en waarom de monovolumes van gisteren zijn vervangen door SUV's die minder praktisch zijn en minder rationeel omgaan met hun interieurvolume. Deze 177 pk sterke Hyundai Staria illustreert dat maar al te goed: hij is weliswaar zeer royaal bedeeld met nuttig volume, maar hij gebruikt dat potentieel ook op een goede manier.
De intelligentie van zijn interieurdesign, en zelfs zijn zeer bijzondere stijl, plaatst de Hyundai Staria in directe concurrentie met een Volkswagen Multivan van de T7-generatie. Maar die is een stuk duurder en is minder goed aangekleed dan de erg volledig uitgeruste Staria Wagon. Al kan je de VW wel met een hybride aandrijfgeheel bestellen, natuurlijk.
Persoonlijk juich ik het initiatief van Hyundai toe om een voertuig als dit te durven aanbieden in een wereld die deze categorie de rug heeft toegekeerd. Het is een voorbeeld van hoe slim het soms is om de rol van rebel te spelen in een wereld van schapen. Het kan natuurlijk zijn dat je niet van zijn specifieke stijl houdt. Maar het initiatief om iets anders aan te bieden in een autowereld die steeds meer neigt naar visuele uniformiteit, kunnen we alleen maar toejuichen…
Foto's: Jonathan Godin
7
