Blogtests / Wat vind ik van de Peugeot 408 Hybrid 225?

Peugeot en middenklassecoupés, het is al een prettig huwelijk sinds... tja, eigenlijk van meet af aan, sinds de Fransen hun 401 voorzagen van een wegklapdak (weliswaar met een korte onderbreking tijdens de carrière van de 405). Ikzelf ben pas actief beginnen meetellen met de 406, wat toen voor zijn tijd best een leuke, elegante en vooral betaalbare GT bleek. Een prima alternatief voor zij die toch ook wat comfort wensten bij hun sportieve aspiraties. 

Het is die herinnering die ik nu hoop te evenaren achter het stuur van de 408. Een middenklasse-Peugeot die alleen maar bestaat als coupé, dus dat zit al snor. Rest de vraag of de Hybrid 225 – als topversie in de 408-line up – daar ook de nodige rijsensaties aan kan koppelen?

Leuk Peugeot 408 Hybrid 225

Aftrappen doe ik met een vraag die ieder voor zich maar moet beantwoorden. Kan de 408 eigenlijk wel een coupé worden genoemd? Ik heb het dan niet alleen over het feit dat hij drie deuren meer heeft dan wat je normaal geserveerd krijgt bij een coupésilhouet, maar evengoed over zijn riante bodemvrijheid en nogal abrupt eindigende kont. Wegens even atypisch.

De 408 is dus allerminst een klassieke schoonheid (genre dus de 406 Coupé). Het is ook niet direct mijn meug. Het design is me te druk, te kitscherig, te bombastisch.

Een persoonlijke mening die echter niets afdoet aan het karakter dat de 408-koets uitstraalt. Je raakt immers moeilijk uitgekeken op dat fastback-SUV-coupé-cross-over-sedanconcept. Elke invalshoek komt met een eigen, soms andere mening (die velgen vind ik bijvoorbeeld van een ongeziene pracht). Perceptie die heus mag verschillen. Meer nog, MOET verschillen. Want net dat maakt en houdt (moderne) kunst interessant. Het zorgt voor karakter. In die zin was het een poos geleden dat ik nog eens een dergelijk cachet heb mogen ondervinden in de betaalbare middenklasse.

Alhoewel, betaalbaar. Peugeot maakt er allang geen geheim meer van dat het hogerop mikt met zijn producten. 'Premium' heet dat dan in het jargon. Een woordkeuze die komt met een financiële inslag. Maar daar staat dan wel tegenover dat de 408 noch qua afwerking noch qua materiaalkeuze veel moet onderdoen voor de fijnkost uit Duitsland. Ook wat betreft infotainment. Of toch de bediening ervan (de werking en inhoud zelf mist nog altijd wat verfijning). Met die extra shortcutbalk onder het centrale aanraakscherm navigeer je bijzonder vlot door de verschillende multimediaopties. 

Al zit de grootste luxe in zijn praktisch gemak. De 408 is bijzonder uit de kluiten gewassen, waardoor hij grossiert in binnenruimte. Ongeacht waar je dan gaat zetelen. In meubilair dat bovendien nog eens zeer prettig zit. Bonus heet dat dan. 

En dan is er nog het rijgedrag zelf, dat ook bovengemiddeld mag worden genoemd. Met een bijzonder uitgekiende balans tussen comfort en rijdynamiek. Zoals het een Grand Tourer betaamt. 

Jammer Peugeot 408 Hybrid 225

Al had het misschien toch net dat tikkeltje sportiever mogen zijn. Qua ophangingsafstelling, maar nog het meest qua motorische input. De hybride-aandrijving wil zich al eens verslikken in een stevig tempo. Helemaal als de 12,4 kWh aan batterijvermogen (bijna) is opgesoupeerd. De turbobenzinemotor van 1,6 liter klinkt dan bijzonder rauw (ondanks dat je in Sport-modus de ronk artificieel kan boosten), terwijl de achttrapsautomaat schokt tijdens het schakelen. Pas op, het is zeker niet traag. Met zijn 225 pk staat deze 408 in 7,8 seconden aan 100 km/u. Maar je kan die rush moeilijk plezant, laat staan aangenaam noemen.

Deze leeuw wordt dus duidelijk niet graag tot het uiterste gedreven. In die zin denk ik dat zij die dynamische aspiraties koesteren met de 408, beter af zijn bij de 1.2 PureTech-instapmotor. Toegegeven, die is maar 130 pk sterk (met dezelfde EAT8-automaat). Maar, die heeft een batterij en elektromotor minder mee te zeulen, terwijl zijn sturende elektronica enkel maar moet letten op een deugdelijke verbranding.

Ik ben eveneens wat teleurgesteld in de geluidsisolatie. Niet die van de motorbaai, die is exemplarisch. Zelfs de benzinemotor hoor je amper werken. Of hij wordt overstemd door de rolgeluiden van de 20-duimers, dat kan ook. Zeker op krakkemikkige betonbanen – je weet wel, van de soort waar we er hier kilometers van liggen hebben – wordt de rust aan boord stevig verstoord. 

Er had ook wat meer opbergruimte voorzien mogen worden voor het kabelwerk. Wie denkt achteloos zijn oplaadkoord onder de koffervloer te deponeren: think again. Waardoor het kleinood allicht veel zal blijven slingeren in de feitelijke cargoruimte. Met 471 liter is die in principe groot genoeg, ware het niet dat je door het duikende dak qua laden beperkt wordt in de hoogte.

Nu we toch achter aan de 408 zitten: zou iemand bij Peugeot me eens uit kunnen leggen waarom de volledig bumper in zwart plastic moest worden uitgevoerd? Mij lijkt het vooral alsof het een noodoplossing betreft, dat het definitieve sluitstuk nog op de auto moet worden geschroefd. Maar alweer, da's een persoonlijke opinie.

Dus Peugeot 408 Hybrid 225

Als coupé valt de 408 Hybrid 225 me sportief net iets te mager uit. Qua design, maar nog meer qua prestaties. Wat de schoen toch wel wat doet wringen. 

 Hoe deugdelijk de Peugeot ook mag rijden, hoe praktisch hij ook mag wezen of hoe goed hij ook mag zijn afgewerkt, als ik bij Stellantis zou moeten aankloppen voor de ultieme reisberline/fastback/sedan/SUV-coupé – waarbij snelheid van ondergeschikt belang is – dan zou dat altijd bij Citroën en de technisch identieke C5 X zijn. Omdat daar het plaatje wél volledig klopt.