In mijn kinder- en jeugdjaren leek het wel alsof het gamma van een populaire middenklasser niet compleet was zonder de obligate cabrioversie. Modellen als de Ford Escort Cabrio, de Opel Kadett en Astra Cabrio, de Peugeot 306 Cabriolet of de Renault R19 en Mégane Cabriolet, stuk voor stuk deden ze menig hart sneller slaan. Maar de tijden zijn veranderd, en vandaag hebben al die merken de vierzitscabrio de rug toegekeerd...
Zelfs de Volkswagen Golf Cabrio, toch wel een icoon in deze categorie, keert niet meer terug, al gooien ze in Wolfsburg niet zomaar de handdoek in de ring: in de plaats krijgen we een open versie van de T-Roc. Een cross-overcabrio dus, een stilistisch moeilijke oefening waarop eerder ook al Nissan en Range Rover hun tanden stuk beten. Maar kijk, achter dat op het eerste gezicht ietwat bevreemdende concept schuilt een bijzonder geslaagde cabrio, zo leerde een week met een T-Roc Cabrio 1.5 TSI in R-Line-uitvoering me.
Leuk
Voor je cabrio van een SUV vertrekken heeft zo ook zijn voordelen. Met de kap toe is de hoofdruimte in de T-Roc Cabrio bijvoorbeeld ronduit riant voor dit soort auto, terwijl je open dan weer uitstekend beschermd wordt tegen de rijwind. Met de ruiten omhoog blijf je keurig gespaard van koude valwinden in je nek, al verdient het bij hogere snelheden wel aanbeveling om ook het windscherm boven de achterbank op te zetten.
Tweede verrassing: de filtering van de ophanging. De gemeen kijkende koplampen van deze R-Line-uitvoering en de grote negentienduimvelgen met 225/40 R-banden van onze testauto deden het ergste vermoeden, maar in werkelijkheid blijft het wegcontact altijd zacht. Een cabrio als deze is in de eerste plaats bedoeld om rustig van de buitenlucht te genieten, en dat is Volkswagen gelukkig niet uit het oog verloren.
De 1.5 TSI uit deze test is met zijn 150 pk allicht de betere keuze in het gamma. Zijn extra koppel ten opzichte van de 1.0 TSI is meer dan welkom om de anderhalve ton van deze Cabrio-versie de baas te kunnen. En met zijn cilinderuitschakeling is hij ook best zuinig: ik heb grotendeels van het goede weer geprofiteerd om op het gemakje rond te toeren en werd daarvoor beloond met een gemiddeld verbruik van 6,3 l/100 km.
Jammer
Oké, nu was de Golf Cabriolet de jongste jaren ook niet meer de ranke schoonheid die de eerste generatie was, maar de T-Roc Cabrio is toch wel een héél vreemde vogel. Met de kap dicht roept hij associaties op met een Amerikaanse custom hotrod, waarvan een stuk van de dakstijlen gezaagd is – in profiel zie ik er trouwens een vleugje Chrysler PT Cruiser Convertible in. Maar ook open lijken de proporties niet helemaal te kloppen, met die lage en schuine voorruit en dat korte kontje dat hoog boven de grond torent. En als om de karikatuur compleet te maken smeten de ontwerpers er ook nog eens zwarte wielkastranden en een uitdagende kofferspoiler tegenaan. Maar hé, als het de bedoeling was om de aandacht te trekken: missie geslaagd...
Om zichzelf een waardige vierzitter te kunnen noemen rekte de T-Roc als Cabrio zijn wielbasis uit. Toch kun je de beenruimte of de plaats in de breedte op de achterbank niet vergelijken met die in de gewone T-Roc. Bovendien moet je het windscherm demonteren wil je achterin volk meenemen, en dan wordt het toch wat minder aanlokkelijk om snel even de kap open te gooien.
Dat Volkswagen met deze T-Roc Cabrio nog eens een ‘betaalbare vierzitcabrio’ aanbiedt, is ten slotte heel relatief: onze testauto – een R-Line met DSG en nog flink wat opties – kwam vervaarlijk dicht in de buurt van 50.000 euro. Voor dat bedrag heb je ook al een BMW 218i Cabrio of Mercedes C 180 Cabrio met de interessantste opties...
Dus
Ik blijf de T-Roc Cabrio maar een vreemde snuiter vinden, maar eerlijk is eerlijk: hij heeft zijn kwaliteiten – zelden heb ik in een open auto zo goed beschermd tegen de rijwind gezeten. Als ‘auto voor erbij’ is hij dus zo gek nog niet, dus wie weet, ooit, tweedehands? Maar dan moet Volkswagen er nu wel eerst voldoende van verkopen, en met een prijs gelijk aan die van premiumrivalen vrees ik daar een beetje voor...
10
