Wie anders doet dan de anderen, heeft bij mij altijd een streepje voor. Vandaar dus mijn boon voor Mazda. Sinds zijn ontstaan is de Japanse constructeur immers altijd al wat tegendraads geweest: het lang vasthouden aan de wankelmotor, suicide doors voor de RX-8 of het verbrandingsprincipe van de Skyactiv-X-motoren. Dat Mazda nu toch mee moet met de stroom, heeft vooral vandoen met de (financiële) consequenties die het niet halen van de Europese CO2-restricties met zich meebrengen. Wat niet wil zeggen dat ze daarom in Hiroshima zomaar klakkeloos dezelfde marsrichting uitmarcheren. Oh nee.
De Mazda MX-30 die ik een lange week heb kunnen testen, vaart immers volgens een licht andere koers. Inderdaad, ik verwijs naar het kleine batterijpakket. De Japanners houden het immers bij lithium-ionaccu's van slechts 35 kWh. Anders zou de MX-30 te zwaar worden en dan zouden de dynamische talenten van het chassis (dat de elektrische SUV deelt met de CX-30) om zeep geholpen worden. Die kleinere batterijen houdt ook de kostprijs onder controle, al blijft de MX-30 een dure vogel.
Leuk?
Ik moet het Mazda inderdaad nageven, er zijn momenteel maar weinig EV's die zo onderhoudend en tegelijk comfortabel bollen als deze MX-30. In combinatie met die bijzonder degelijk communicerende elektrische bekrachtiging, maakt dat dat er best sportief gereden kan worden met deze SUV.
In die zin kan ik de Japanners dan ook moeilijk ongelijk geven: het beperken van het batterijpakket heeft inderdaad het totaalgewicht in toom gehouden, terwijl het zwaartepunt - door de plaatsing van de cellen onder de stoelen - toch afdoende zakte om de onverzettelijkheid over te houden die geassocieerd wordt met EV's.
Ook de omgekeerde achterdeuren kon ik wel pruimen, omdat ze niet alleen cool oogden, maar ook de instap voor mijn kroost danig vergemakkelijkten. Binnenin gaat de duim dan weer omhoog voor de handige opbergvakken die her en der verspreid zaten, de meer dan degelijke afwerking en de ecologisch materiaalkeuzes waartoe Mazda zich liet inspireren. Zoals het kurk op de middenconsole bijvoorbeeld. Een milieuvriendelijke boodschap zonder dat het daarom goedkoop moet ogen, het kan dus klaarblijkelijk toch.
Jammer?
Elke medaille heeft zijn keerzijde. Voor het deurconcept van de Mazda MX-30 is dat het uitstappen. Sta je naast een muur of een andere auto, dan vergt dat, door de aparte portierconfiguratie, enig gepuzzel en geschuif om alle inzittenden eruit te krijgen en daarna de deuren terug dicht te kunnen gooien. Ik vond de Mazda MX-30 ook aan de kleine kant, zeker achterin. Zelfs mijn zoon van 6 vroeg of ik mijn 1m80 toch nog wat naar voor kon schuiven omdat zijn voeten niet zo goed zaten. Hoe je dat dan met volwassenen moet doen op de achterbank? Om maar te zeggen dat die bijkomende elektrische bediening in het rugpand van de bestuurdersstoel daar weldegelijk zit met een reden. Naar kofferplek toe was er minder reden tot klagen, al volstaat de 366 liter allerminst om de MX-30 te catalogeren als volwaardige gezinswagen. Terwijl Mazda er toch minstens 33.490 euro voor wil.
Wat me brengt bij het allergrootste euvel: met 35 kWh geraakt deze MX-30 theoretisch 200 kilometer ver. Maak daar in praktijk maar 170 kilometer van. Of 150, als er veel snelwegkilometers op het programma staan. Anno 2020 is dat simpelweg te weinig. Een Honda e, Smart Forfour EQ of Mini SE komen daar à la limite nog mee weg - want dat zijn pure stadswagens - maar van een SUV verwachten we toch iets meer. Er zijn immers voldoende concurrenten die dat bewijzen. Overigens moeten ze ook in Hiroshima die mening zijn toegedaan, waarom anders voorzien ze binnenkort in een kleine wankelmotor als range extender?
Dat er voor dat beperkte rijbereik ook maar 140 pk in ruil staat, waardoor de 0 tot 100 km/u meer dan 10 seconden moet duren, gaat er bij mij eveneens maar moeilijk in. Zeker als Mazda die ferme koppelstoot waar elektrische wagens normaal op trakteren, ook nog eens afvlakt. Doelbewust, om de acceleratie meer op die van een dieselwagen te doen lijken en daardoor beginnende EV-rijders niet al te zeer af te schrikken. Een optiek waarin het niet voorhanden zijn van een één-pedaalsturing waarschijnlijk ook wel zal passen. Er kan geremd worden op de motor, maar bij elke herstart moet dat telkens opnieuw aangegeven worden middels de peddels achter het stuur, terwijl de regeneratie ook dan niet van die orde is dat de MX-30 er afdoende mee af te stoppen valt.
Mazda gaat zelfs nog een stap verder in zijn conventionalisering door ook een motorgeluid toe te voegen. Een vreemdsoortig gebrom dat omnipresent is en niet uit te schakelen valt. Terwijl één van de charmes van een elektrische wagen net de afwezigheid van enig motorgeluid is. De aaneenschakeling van vreemde beslissingen is daarmee trouwens nog niet ten einde.
Naar infotainment toe neemt de MX-30 gewoon het systeem over dat op de rekken ligt. In se niets om over te vallen, alles wat je nodig hebt is immers aanwezig. Behalve dan misschien een aanraakscherm, wat het voornamelijk voor Apple Car Play- en Android Auto-gebruikers wat lastiger maakt omdat die de op een smartphone gebaseerde bediening van de app nu moeten besturen via de draaiknop op de middentunnel.
Nu heeft Mazda wél voorzien in zo'n tactiele display voor zijn nieuwe aircomodule. Voor je temperatuur in te stellen mag het dus wel, zo'n digitale bediening. Al komt er ook daar nog een aap uit de mouw: net naast het scherm (en dus de binaire pijlen om de temperatuur hoger of lager te zetten) staat namelijk evenzeer een ouderwetse bedieningtoets waarmee je exact hetzelfde kan doen! Begrijpen wie begrijpen kan.
Dus?
Ik denk dat het deze keer net niet is, omdat - mijn inziens - Mazda bij de ontwikkeling van de MX-30 gewoon te weinig zichzelf is geweest. Het resultaat is bijgevolg te braaf, te conservatief en te weinig out of the box. De Japanners hebben dat vervolgens proberen verdoezelen met wat esthetische gimmicks en - dat staat echt wel buiten kijf - een onderhoudend weggedrag.
Al doen die toevoegingen finaal niets af aan de conclusie dat de Mazda MX-30 gewoon tekortschiet als EV, zowel naar vermogen en beleving als naar rijbereik. Misschien is die wankelmotor nog zo geen slecht idee. Maar dan niet als range extender, maar als hoofdmotor...
29
