Eerste test / Kia Niro: alleen hybride

Het concept

In enkele jaren tijd is Kia een gevestigde waarde geworden in de automarkt. Dankzij een stevige injectie van geld én intelligentie wist het zich te ontpoppen als het betrouwbare merk met zeven jaar garantie, bij de voetballiefhebbers (als sponsor) en bij gezinnen met zijn middenklasse-SUV Sportage. Nu wil Kia zijn SUV-aanbod verstevigen door aan de zijde van de Sportage, de grote Sorento en de originele Soul de nieuwe Niro toe te voegen. Kia is ervan overtuigd dat de Niro de Soul niet zal kannibaliseren, want die heeft een exclusievere look en is wat minder praktisch.

Wat er verandert

Een eerste bijzonderheid: de Niro bestaat alleen in een hybride versie. Voorlopig tenminste, want op termijn volgt er van dit model ook een herlaadbare hybride. Dat hoeft niet te verbazen, want deze Niro deelt zijn nieuwe ‘ecologische’ platform met de nieuwe Hyundai Ioniq, waarvan een hybride, plug-inhybride en elektrische versie is afgeleid. Het valt in de lijn der verwachtingen dat de Niro op termijn ook in deze drie versies wordt aangeboden. In afwachting gebruikt deze SUV, die sterk lijkt op een break, een 1.6-liter met 105 pk, een benzinemotor die net als de Toyota Prius draait volgens de Atkinson-cyclus (waarbij de expansieverhouding groter is dan de compressieverhouding om het rendement van de motor te verbeteren). Hij beschikt over uitlaatgasrecirculatie (EGR), directe injectie en een vrij lange slag. Kia kiest voor een parallelle hybridisatie via de versnellingsbak met dubbele koppeling die verbonden is met een synchrone elektromotor met permanente magneten (44 pk of 32 kW) en een lithium-polymeerbatterij met een capaciteit van 1,56 kWh. Als alles goed gaat, moet dat volstaan voor een volledig elektrische autonomie van vier of vijf kilometer. Het gecombineerde vermogen bedraagt in totaal 141 pk met een koppel van 285 Nm, terwijl de CO2-uitstoot ten minste 88 g/km bedraagt en het verbruik 3,8 l/100 km (wat oploopt tot 101 g/km of 4,4 l/100 km naargelang de versie).

Vanbinnen is de Niro intelligent ontworpen. De afwerking is verzorgd en de ruimte goed, zeker voor de passagiers achterin die beschikken over een uitstekende been- en hoofdruimte. De kofferruimte is correct: Kia spreekt over 427 tot 1.525 liter, wat genereus lijkt. Maar dan wordt ook de ruimte onder de bagagevloer meegerekend en die is moeilijk toegankelijk of bruikbaar aangezien hier ook de herstelkit voor een platte band ligt. De ergonomie is goed doordacht en er zijn genoeg opbergruimtes. Op zich nodigt dit al uit om te gaan rijden.

Hoe rijdt hij?

De Niro rust op een moderne ophanging: een McPherson aan de vooras en een multilink aan de achteras. Het resultaat is een goed maar ook gezapig weggedrag omdat de auto toch een gewicht van 1.500 kg torst. Hij rijdt dus keurig en voorspelbaar, maar niet speels. Van een cross-over hadden we niets anders verwacht. De schokdemping is relatief zacht en comfortabel met de wielen van 16 duim (18 duim in optie) maar heeft moeite om de koetswerkbewegingen af te remmen. Belangrijk in deze Niro is uiteraard de hybride aandrijving die doeltreffend reageert, maar de Toyota Prius scoort nog wat beter op dat vlak. Wel heel aangenaam is de versnellingsbak met dubbele koppeling die op een natuurlijke manier bijdraagt tot ontspannen rijden en het typische ‘moleneffect’ van een powersplit (tandwielstelsel) vermijdt. Kortom, de Niro rijdt zoals een auto met conventionele verbrandingsmotor en automatische versnellingsbak. Bovendien is de demping van alle geluidsbronnen zeer verzorgd.

De goed berekende energiereserve van de batterij (1,56 kWh) volstaat om regelmatig enkele honderden meters ‘uitstootvrij’ te rijden in de stad en dankzij de lithium-polymeertechnologie herlaadt de batterij vlot. Wanneer je echter veel vermogen vraagt, wordt het gewicht van de Niro een handicap: de acceleraties en hernemingen zijn bescheiden. Bijzonder is dat de Niro een systeem heeft met rijmodi (automatisch, efficiënt of dynamisch) en permanent de rijstijl van de bestuurder analyseert om meer geleidelijk te accelereren wanneer de bestuurder te brutaal is. Dat is positief voor het brandstofverbruik.

Prijs/uitrusting

Kia biedt de Niro aan vanaf 26.390 euro, een correcte prijs in verhouding tot de ruimte, de hybride aandrijving en de uitrusting. Deze cross-over is bijvoorbeeld 1 procent duurder dan de hybride breakversie van de Toyota Auris. Hij heeft alle uitrustingsmogelijkheden van een moderne auto: een automatische noodrem, dodehoekdetectie, waarschuwing voor wegmarkeringen en uiteraard een geconnecteerd multimediasysteem dat compatibel is met Android Auto en Apple CarPlay.  

De concurrenten

Bekijk je hem als cross-over, dan heeft de Niro heel wat concurrenten zoals de Nissan Qashqai, de Dacia Duster (opnieuw hij), de Subaru XV en andere SUV’s uit het tussensegment. Neem je ook de hybride aandrijving in beschouwing, dan moet je erkennen dat de Niro het veld voor zich alleen heeft. Maar niet voor lang, want binnenkort steekt de Toyota C-HR zijn neus aan het venster.

Ons verdict

De Niro is mij met de laatste trends: die van de SUV’s (die blijven groeien) maar ook die van de hybrides (wellicht de weg van de toekomst de komende jaren). Kia heeft er zeker niet slecht aan gedaan om de diesel te vergeten voor dit model, dat zoals gezegd binnenkort ook als herlaadbare hybride verschijnt. Rationeel is dat zeer goed bekeken.