Test Mini Cabrio : British Open

13 foto's

Prijs

Het Concept

In feite is dit de vierde generatie van de Mini Cabrio. Er was een eerste, in een zeer beperkte oplage van goed 1000 exemplaren geproduceerde open versie van de oorspronkelijke Mini, begin jaren ’90 geproduceerd. Het concept is eenvoudig: je stript gewoon het dak van de hatchback, behoudt zijn 4 plaatsen en brengt, mits wat versterkingen onderin, een stoffen dak in de plaats en klaar is kees. Sinds de foto van 4 jonge Libanezen in een Mini Cabrio met op de achtergrond een stukgeschoten Beiroet iconisch is geworden, heeft ook deze open Mini voor sommigen bijna een cultstatus bereikt. Dat snuifje oer-Britse flair is daar ook niet vreemd aan.

Rijplezier van een Mini
Meer ruimte binnenin
Mooie aankleding, veel mogelijke opties

Zicht achteruit belemmerd (ook open)
Schakelen kan beter
Premium prijsstelling

Wat is nieuw?

De huidige generatie van de Mini is groter dan de vorige, dus ook de cabrioversie. Een langere wielbasis biedt meer plaats achterin (maar voor volwassenen blijft het redelijk benepen), er is ook gewerkt in de breedte, de kofferruimte werd 25% groter. Tot 30 km/h kan het vouwdak nu geheel automatisch geopend of gesloten worden in 18 seconden. Van dat vouwdak is een speciale versie beschikbaar waarbij de stof de Union Jack-vlag uitbeeldt. Het interieur is stijlvoller, zoals bij de gesloten versie, de Cabrio kan nu ook met niet minder dan 3 benzinemotoren en 2 diesels verkregen worden, terwijl hij binnenkort zelfs in John Cooper Works-uitvoering zal te krijgen zijn.

Hoe rijdt hij?

Kortweg gezegd, als een echte Mini. Je voelt relatief weinig dat er geen vast dak meer boven je hoofd is, de auto toont zich merkwaardig stijf voor een cabrio en rijdt, net zoals de andere Mini-versies, eerder als een kart, met op de limiet optredend onderstuur, zeker als de motor heel wat koppel overbrengt op die aangedreven voorwielen. Op bepaalde versies zal een gestuurde demping te krijgen zijn, maar op de Californische achterafwegen waar we de Mini mochten testen bleek het normale chassis een vrij goed compromis te bieden tussen wegligging en comfort, op voorwaarde dat je niet voor de allergrootste lichtmetalen wielen kiest.

Wat kost hij?

Zoals gezegd zijn er heel wat versies. De instapversie is de Mini One met 3-cilinder benzinemotor van 102 pk voor een aanvangsprijs van 21.680 euro. De Cooper en de Cooper S (136 en 192 pk) beginnen bij respectievelijk 24.480 en 29.780 euro. De Cooper D (voor diesel) ontwikkelt 116 pk voor 26.280 euro, de Cooper SD levert 170 paarden en moet 32.780 euro kosten. Deze laatste komt pas in maart op de markt, net als de ultieme topversie John Cooper Works, die 231 pk zal ontwikkelen en 35.780 euro moet kosten, met uiteraard een specifieke aankleding. Alle andere open Mini-modellen zijn nu al beschikbaar.

Concurrentie

Mini positioneert zijn cabrio graag als de enige vierzits premium cabrio in het supercompacte segment en creëert zich zo een unieke positie. Maar er zijn natuurlijk concurrenten te bedenken, zij het niet zo veel. Mensen redeneren namelijk niet in segmenten maar in centen en dus kan je bijvoorbeeld een VW Beetle Cabrio of zelfs een Mazda MX-5 tot de concurrenten rekenen gezien hun prijssetting. Het is maar hoe je het bekijkt en wat je noden zijn.

Ons verdict

De Mini Cabrio lijkt nu helemaal volwassen geworden: hij rijdt beter, biedt wat meer ruimte en heeft een volledig automatisch open dak dat ook als schuifdak bij minder weer kan gebruikt worden. Hij behoudt het rijplezier van de overige Mini’s en mits je bereid bent in je portemonnee te tasten kan je hem ook heel mooi aankleden. Dat is meteen ook het belangrijkste zwakke punt, hij is niet goedkoop. Voorts is het moeilijk achteropkomend verkeer te spotten, ook met geopende kap, en bleken zowel de handbediende versnellignsbak als de automaat wat haperend hun werk te doen.