Eerste test / Morgan 3 Wheeler

Instappen kun je bij deze Morgan letterlijk nemen. Er zijn geen deuren en om je rijpositie in te nemen, verwijder je best het Momo-klikstuurwiel. Wanneer je geprangd zit tussen enerzijds de hoge transmissietunnel en anderzijds de met leder beklede zijkant van de koets, klik je het stuurwiel weer vast, zet je het contact aan en druk je op de startknop om de twee grote cilinders tot leven te brengen. De VDO-toerenteller wijst net iets meer dan 500 o/m aan. De buitenspiegels schudden en beven, terwijl de voorste spatborden op het ritme van de daverende tweecilinder in V boven de wielen dansen. Een specialist in NVH (Noise, Vibration and Harshness) zou er niet goed van worden, maar wat een gevoel...

De eerste versnelling gebruik je enkel om even op gang te komen. Daarna kun je maar beter meteen naar tweede opschakelen. Het koppel van de twee grote cilinders is fenomenaal. Zodra het toerental boven de 1.500 o/m uitstijgt, verdwijnt het schudden en beven. De motor heeft zijn cadans gevonden en de Morgan stuwt zich over het asfalt verder. Er is geen stuurbekrachtiging, maar dat is niet nodig, door het beperkte gewicht en de vrij smalle voorbanden. Je voelt werkelijk alles, zelfs als de camberhoek van de voorwielen lichtjes verandert tijdens het sturen.

De Morgan 3 Wheeler is een uniek tuig - of kunnen we echt van een auto spreken? Echte concurrenten heeft hij niet, behalve dan misschien een Caterham. Hij is gemaakt om het rijplezier weer te ontdekken en er ten volle van te genieten. Wanneer je ermee onderweg bent, vergeet je werkelijk alles. Hij eist alle aandacht op en maakt je als geen andere auto één met de mechaniek en het rijden. Deze bolide is gemaakt puur voor de fun en heeft nauwelijks praktische voordelen. De 3 Wheeler haal je buiten om te genieten, niets meer, niets minder...

U kunt de Eerste Test van de Morgan 3 Wheeler nalezen in AutoGids 841 van 19/1/2012.