Eerste test / Nissan Juke

De Juke is behoorlijk trouw gebleven aan het design van de conceptcar Qazana die op het salon van genève 2009 gepresenteerd werd. Door zich te laten inspireren door de rallywereld (radiatorrooster en lichten), door motorfi etsdesign (interieurinrichting) of door sport in het algemeen, hebben zijn bedenkers hem erg gewaagd gemaakt en op het einde van de rit bijzonder verschillend van wat er vandaag de dag op de markt bestaat.

Achter het stuur van de Juke zit je grosso modo niet slecht, op voorwaarde dat je 'normale' afmetingen hebt. Voor kleinere of grotere bestuurders liggen de zaken wellicht iets anders, want Nissan besloot om op een diepteregeling op het stuurwiel te besparen. De constructeur gaf er de voorkeur aan zijn budget te spenderen aan de ontwikkeling van een specifi eke interface, die Nissan dynamic control system werd gedoopt en waarmee je de stuurbekrachtiging, de respons op het gaspedaal en (in het geval van de CVT) de versnellingsbaksturing kan instellen volgens 3 modi: normal, sport of eco.
De Juke rijdt strak en is een plezier om te besturen. De behoorlijk nauwkeurige voortrein volgt zijn koers zonder zich zorgen te maken over de staat van het wegdek, terwijl de achtertrein gedwee volgt. Enkele opeenvolgende bochten aan het stuur van een 4x4-versie (met actief pseudodifferentieel) konden ons ook overtuigen, want het huwelijk tussen de zestienhonderd-turbo en de CVT lijkt helemaal niet zo een beproeving als gedacht. Niettemin lijkt de 1.5 dCi ons op het einde van de rit de meest homogene versie. De dieselversie gaat voldoende levendig door de bocht en komt vlot voor de dag, waardoor hij bij een breed publiek in de smaak moet kunnen vallen.

Met zijn nog gedurfdere stijl dan die van zijn grote broer Qashqai is het laatste woord over de Juke nog niet gezegd. Aan het einde van deze eerste kennismaking kunnen we bevestigen dat hij ook op de weg van talent getuigt, zeker in de 1.5 dCi-versie, naar ons gevoel de meest homogene. Afspraak in oktober voor een grondigere test.