‘De heruitvinding van het origineel.’ Zeggen niet wij, maar de jongens en meisjes van Mini. Wat ze overigens doen zwart op wit, wegens gekapitteld bovenaan het persdossier. Marketees waarmee ze in München vooral willen gezegd hebben dat er voor deze vijfde generatie meer dan ooit gekeken werd naar het origineel. Weliswaar in een hedendaagse vertaling.
Design Mini Cooper SE
Waarna we instant de volgende platitude in het gezicht gekletst krijgen. Charismatic Simplicity heet de nieuwe styling. Voor zover we weten, wordt daarmee vooral bedoeld dat de Mini zijn herkenbare zelve blijft, minus de tierlantijntjes. Genre de wielkastplastics en zijschorten. Of de (chromen) ringen rond de koplampen.
Wat dan bleef werd verfijnd. Zoals de deurgrepen die nu in het portier verwerkt zitten. De zeshoekige grille werd dan weer een achthoekige zij het met een fijnere omlijsting. Ingrepen die inderdaad de elegantie verhogen. En eens te meer bewijzen dat less tegelijk more kan zijn.
Wie verschillen zoekt, verwijzen we trouwens naar de achterkant. De driehoekige lichtblokken, al dan niet uitgerust met een Britse-vlag-motief, zijn daar - samen met de verbindende streep zwarte kunststof - de grootste weggevers dat je met de nieuwe Mini vandoen hebt. Aan de afmetingen zal het alleszins niet opvallen.
In de lengte is nummer vijf precies 8 millimeter langer (3,86 meter), in de breedte en hoogte komt er respectievelijk 29 millimeter en 28 millimeter bij. Een krak die het met het blote oog gespot krijgt. Het zal dan ook niet verbazen dat de wielbasis met 31 millimeter evenmin veel werd gerekt. Wel verbeterd is de aerodynamica. Van 0,30 gaat het nu naar 0,28 Cx.
Interieur Mini Cooper SE
Een milde toegift die Mini desalniettemin optimaal benutte. Stellen dat het er als volwassene comfortabel toeven is, is meer dan een brug te ver. Maar mits de passagier vooraan wat opschuift, hoef je niet noodzakelijk de onderste ledematen te amputeren wil je mee achter in de Mini. Wat van de Mini een 2+1 maakt. Met onze 1m80 achter het stuur was zowat alle beenruimte achterin opgesoupeerd.
We gaan er niet over vallen. Ook nu is de urban jungle het favoriete jachtterrein van de Mini. En daar is het met die beperkte afmetingen nu eenmaal makkelijker knallen van verkeerslicht naar rotonde. Maar, dat impliceert eveneens dat je er de beperkte bagagecapaciteit voor lief bijneemt. Want 210 liter, da’s nauwelijks het predicaat koffer waard. Anderzijds, ook de originele Mini kwam met een petieterige stouwruimte…
Een link die ons opnieuw richting dashboard helpt, want als de achter (achter-, achter-, achter-, achter-) kleinzoon al ergens connecteert met zijn bedovergrootvader, dan wel op en rond de boordplank. Net als in ‘59 wordt dat gevormd door drie essentiële onderdelen, te weten het stuur, de centrale klok en een knoppenbalk. Minimalisme dat opnieuw werkt, want net als aan de buitenkant zorgt het terugdringen van het aantal functietoetsen voor een opgeruimde en luchtige sfeer. Gecombineerd met de knappe stoffen en kunstleders die over respectievelijk de boordplank en de zetels getrokken zitten, genereert dat een soort huiselijkheid die niet alleen bijzonder warm maar ook chique aanvoelt. De eerlijkheid gebiedt daaraan toe te voegen dat dat cachet ook zijn prijs heeft.
De testwagens waren allemaal uitgedost in de Favoured trim of - op de John Cooper Works-sportuitdossing na - de meest luxueuze der aankledingen. Het is dus maar de vraag in hoeverre dat oordeel overeind blijft in de Essential of Classic-uitvoeringen. Gelukkig is dat niets waar het standaard gigascherm de aandacht niet van af kan leiden. Met een diameter van 240 millimeter is die OLED-display – een soort levensechte smartwatch - letterlijk de blikvanger in het Mini-interieur.
Achter de beeldbuis loopt het Mini Operating System 9, een infotainmentsysteem dat – door het Android Open Source Project waarop de software is gebaseerd – een bijzonder intuïtieve bediening belooft. We kunnen dat ten dele bevestigen. Eens je je Home-scherm naar wens hebt ingesteld, zal het allicht makkelijk swipen zijn. Maar tot die tijd ben je toch wel even zoet met het uitdokteren van wat je nu precies waar kan vinden. Om maar te zeggen dat deze Mini niet voor digibeten is.
Gelukkig koppel je snel naar de rijfuncties via die eerder al vermelde knoppenbalk net onder het scherm. De automaat en supercoole ‘sleutel’ werden er ingebed, net als de Experiences-schakelaar. Een kantelknop waarmee je tot zeven rijprogramma’s kan selecteren. Wat er naar onze mening vier te veel zijn. De basis Green-, Core- en Go-kart-settings coveren immers het hele spectrum van zo efficiënt mogelijk over een goede middenmaat tot zo plezant mogelijk. De meerwaarde van de andere Experiences lijkt zich dan ook te beperken tot een andere achtergrond van het aanraakscherm en dito kleur van het interieur.
Specificaties en prestaties Mini Cooper SE
De Mini komt er in eerste instantie enkel op batterijen. Daarbij krijg je dan de keuze uit de Cooper E en de hier geteste Cooper SE. De gewone E doet het met 184 pk en 290 Nm, de SE schopt het tot 218 pk en 330 Nm. We kunnen beamen dat dat meer dan voldoende is om vlot vooruit te raken. In 6,7 seconden zou je dan ook aan 100 km/u moeten staan met deze SE.
Mocht een elektrische Mini niet direct je ding zijn, weet dan dat het gamma binnenkort wordt aangevuld met een aantal benzineopties. Motortjes die je dan ook zal kunnen bestellen met een vijfdeurskoetswerk. In tegenstelling tot de EV’s die louter beschikbaar zijn (en blijven) als driedeurs. Ook wie reikhalzend uit zou kijken naar een Clubman moeten we teleurstellen. Die ziet zich vervangen door de binnenkort verwachte Mini Aceman.
Rijbereik en laden Mini Cooper SE
Mini - en de WLTP - geven een verbruik op van 14,1 kWh (tot 14,7 kWh) per 100 kilometer. Een gemiddelde dat overeen zou moeten komen met een rijbereik van maximaal 402 kilometer. Zijn de cellen leeg, dan kan je ze tot 11 kW opladen op wisselstroom. Aan de snellader stijgt dat tot 95 kW. In dat laatste geval zou je na een half uur weer over 80 procent van de oorspronkelijke 54,2 kWh (netto 49,2 kWh) aan batterijcapaciteit moeten beschikken.
Daar schuilt trouwens ineens het grootste verschil met de Cooper E. Niet alleen doet die het met een kleinere batterij – 40,7 kWh (netto: 36,6 kWh) – die een kleiner rijbereik biedt (305 kilometer), op gelijkstroom haalt de instap-Mini evenzeer maar een piekvermogen van maximaal 75 kW.
Rijgedrag en comfort Mini Cooper SE
Zoals je dat mag verwachten van een Mini stuurt ook deze generatie als een uit de kluiten gewassen kart (je dacht toch niet dat dat Go-kart-programma per ongeluk zo is genoemd?). Dankzij – uiteraard – het lage zwaartepunt waar de in de vloer verwerkte batterijen voor zorgen. Maar evenzeer met dank aan de herwerkte ophanging, de nog directere stuurratio en de iets bredere sporen (met dito 17- dan wel 18-duimers). Nadeel: de vrij stugge ophanging geeft oprispingen van het asfalt redelijk vrij spel.
Er straalt een lichtvoetigheid af van de Cooper SE die niet doet vermoeden dat dit ding toch ook bijna 1,7 ton aantikt op de balans. Wel nog deze tip: gooi de automaat in zijn B-stand vooraleer je aan het gooien en smijten gaat. Door de regeneratiefunctie van de synchrone elektromotor het aanremmen voor de bocht te laten overnemen, steek je de Mini nog makkelijker en sneller de bocht in.
Prijs Mini Cooper SE
De Mini start bij 34.500 euro voor een Cooper E in zijn kaalste Essential-uitdossing. Een Cooper SE in diezelfde uitvoering heb je voor 38.500 euro. Opties shop je bij in packs gaande van het XS-pakket voor de Essential over het M en XL Pack in alle andere trims. Het hoeft allicht niet gezegd dat hoe ‘ruimer’ de maat van je optiepakket, hoe dieper je je in de uitrusting steekt, maar ook hoe hoger je finale prijskaartje uit zal vallen.
-
- Mini Cooper SE Essential: vanaf 38.500 euro
- Mini Cooper SE Classic: vanaf 44.260 euro
- Mini Cooper SE Favoured: vanaf 46.800 euro
- Mini Cooper SE John Cooper Works: vanaf 47.410 euro
Verdict Mini Cooper SE
De vijfde generatie Mini stelt niet teleur. Visueel drukt hij op de juiste knoppen, qua digitalisering is hij helemaal bij de tijd en naar stuurgedrag toe rijdt de Mini nog altijd in een klasse apart. Talenten waaraan de elektrische aandrijving deze keer geen afbreuk doet. Omdat er, zeker in de Cooper SE, aan vermogen geen gebrek is, maar meer nog omdat je door de toegenomen batterijcapaciteit aan die elektrische schwung nu een rijbereik die naam waardig kan koppelen. Het maakt er de smaak van de alweer fikse financiële pil ineens een stuk minder bitter op.
23
