Detailtests / 2023 SsangYong Torres 1.5 T-GDi (2WD / Auto Sapphire)

De nieuwste SsangYong wordt ­meteen ook de laatste. Voor wie het nu in Keulen (of was het Seoel?) hoort donderen: in juni 2022 werd SsangYong door de KG Group van het faillissement gered. Waarna nieuwe baas Kwak Jae-Sun als eerste bestuursdaad een nieuwe merknaam introduceerde, te weten KG Mobility. In thuisland Zuid-Korea plakken de nieuwe naam en het bijbehorende logo al sinds maart op de voormalige SsangYong-vloot, bij ons volgt die switch pas begin volgend jaar. Astara, de Belgische invoerder, wil die rebranding namelijk laten samenvallen met de introductie van de Torres EVX, oftewel de batterij-elektrische broer van de hier geteste 1.5 T-GDi op benzine.

Zo’n naamsverandering is een gewaagde operatie, maar eentje die broodnodig was, volgens de nieuwe CEO. SsangYong sleepte een “pijnlijk imago” met zich mee, een negatieve perceptie waarmee alleen een nieuwe naam komaf zou kunnen maken. Een schone lei dus, waarvan je zou kunnen stellen dat de Torres de eerste griffel is die erop mag pennen. Maar of dat er deze keer dan wel een bestseller van zal maken?

CONCEPT

De Torres is geen kleine jongen. Met 4,70 meter in de lengte, 1,89 meter in de breedte en 1,71 meter in de hoogte staat deze ­middenklasse-SUV kloek op zijn – in dit geval – twintigduimers (standaard is dat zeventien duim). Het tweeledige voordeel van die royale buitenafmetingen is dat ze enerzijds een zee aan binnenruimte creëren (daarover elders meer), terwijl die maten de SsangYong – sta ons toe KG Mobility nog even achterwege te laten – anderzijds zegenen met een zeer volwassen en zelfs premium pose. Dat de achterlichtblokken zo van een Range Rover lijken te zijn geplukt, zal allicht wel hebben bijgedragen aan het verhoogde cachet dat de Torres uitstraalt.

In zekere zin gaat die opmerking ook op voor de 4x4-attributen – de grepen op de motorkap, het rode afdekkapje voor het sleepoog en de vreemde bult op de kofferklep, die de indruk wekt dat er een reservewiel onder schuilt. Het zijn stuk voor stuk showelementen, want ze dichten de SsangYong een avontuurlijk karakter toe dat hij strikt genomen niet heeft. Om maar te zeggen: de Hankook-rubbers bleken het al moeilijk te hebben om hun grip te behouden op nat asfalt, wat zouden ze dan te zoeken hebben naast het bitumen?

Nochtans, met een bodemvrijheid van 195 millimeter kan de Torres al eens een tractorsluis passeren, of een plas of beekje doorwaden – dat kan volgens SsangYong probleemloos tot 30 km/u door waterdieptes tot 30 centimeter. En voor wie dan nog verder de veldweg af zou willen, staat er ook een 4WD-variant van de Torres in de catalogus. Al zal ook die met zijn multiplatenkoppeling nooit de offroadprestaties kunnen leveren die de looks evoqueren.

An sich is daar ook niets mis mee – van een middenklasse-SUV ­verwachten we nu eenmaal geen terreinkunde. Maar waarom daar esthetisch dan wel naar hinten? Temeer omdat het design van de Torres die stoerdoenerij eigenlijk helemaal niet nodig heeft. Zoals we al zeiden: de SsangYong heeft een esthetische vibe die hem klassevoller (lees: duurder) doet ogen dan hij daadwerkelijk is.