Eerste test / Toyota Auris HSD

De Toyota Auris HSD werpt zich op als de eerste democratische full hybrid. De technische verwantschap tussen de Auris en de Prius heeft (natuurlijk) de inplanting van de aandrijflijn vergemakkelijkt. De structuur van de Auris werd echter aangepast, met name voor de batterijen. Voor de rest neemt de Auris het hybridesysteem van de Prius volledig over. Je hoeft geen nucleair ingenieur te zijn om met de Auris HSD te kunnen rijden. De wisselwerking tussen de verschillende energiebronnen verloopt automatisch en, beter nog, zonder schokken. Afhankelijk van de omstandigheden zet de krachtige computer de verbrandingsmotor of de elektromotor aan het werk, of allebei tegelijk (wanneer er veel vraag is naar vermogen). Wie het hybridespel een beetje meespeelt, zal vlug merken dat je makkelijk volledig elektrisch kunt rijden in de normale stand, waarin je geruisloos een kruissnelheid van 70 km/h kunt halen. Sommigen zullen het onaangename 'koffiemoleneffect' van de motor afkeuren als je vermogen vraagt, maar dat verschijnsel blijft voldoende getemperd en wordt in ieder geval ruimschoots gecompenseerd door het lage brandstofverbruik (minder dan 5 l/100 km tijdens ons testparcours van 80 kilometer). Of beter nog, door de massale vermindering van de uitstoot (partikels, stikstofoxides) in vergelijking met een dieselmotor, waarvoor (te) veel gebruikers onterecht kiezen, zeker als ze vooral in de stad rijden.

Een hybride voor iedereen: dat is kort samengevat wat Toyota aanbiedt met de Auris HSD, die nu kan wedijveren met berlines met een traditionele verbrandingsmotor. De Auris, die wordt verkocht voor een prijs die alle concurrentie tart (en die bovendien bijzonder rijkelijk uitgerust is), forceert een doorbraak. Hij lijkt des te verleidelijker doordat Toyota onderhoudskosten naar voren schuift die vergelijkbaar zijn met die van een Yaris, gezien de afwezigheid van bepaalde onderdelen (zoals koppeling en starter). En al wat je daarvoor moet inleveren, is nuttige kofferruimte...