Concept
Achttien miljoen: zoveel exemplaren heeft Toyota al van de Hilux gebouwd sinds 1968, toen de eerste generatie van die pick-up op de markt kwam. De voorbije halve eeuw bouwde het model een ijzersterke reputatie op, die gestoeld was op pijlers als kwaliteit, duurzaamheid en betrouwbaarheid. De Hilux was een onverslijtbaar werkpaard; dingen als een verfijnd comfort, pittige prestaties of een weelderige uitrusting kwamen steevast op de tweede plaats...
De voorbije jaren is de pick-upmarkt echter veranderd. Ook in Europa laten steeds meer particulieren zich verleiden door de geur van avontuur en vrijetijdsbeleving die rond dit soort auto’s hangt. En dat vertaalt zich in de verkoopcijfers, die nog ieder jaar toenemen: volgens de schattingen van Toyota zal de Europese markt voor pick-ups in 2023 goed zijn voor zowat 208.000 auto’s per jaar. Ter vergelijking: in 2015 waren dat er maar 154.000.
Natuurlijk hebben die particulieren andere verwachtingen dan de tuinaannemer die zijn pick-up gebruikt om zijn materiaal te vervoeren, of de foorkramer die met zijn pick-up vooral zijn oliebollenkraam wil kunnen slepen. Onder impuls van modellen als de Volkswagen Amarok, maar even goed door het groeiende succes van de hyperluxeuze Amerikaanse fullsize pick-ups, hebben ook de Aziatische merken – traditioneel de sterkhouders in dit segment – intussen begrepen dat ook de pick-uprijder vandaag de dag gesteld is op zijn comfort. Zo greep Toyota de facelift van zijn Hilux aan om een dikkere motor aan te bieden, evenals een stoer aangeklede topversie.
Qua uitrusting voegt die Invincible niet zo heel veel meer toe aan de Lounge, tenzij dan het JBL-hifisysteem met negen luidsprekers. Maar de Toyota Hilux Invincible pakt wel uit met een weergaloze présence, dankzij een unieke koetswerkaankleding met onder meer een bodembeschermplaat, zwarte wielkastranden, dito velgen en een achterklep met de naam van deze versie erin gestanst. Binnenin onderscheidt de Invincible zich door zijn stoelbekleding van geperforeerd leder, specifieke instrumenten, een blauwe sfeerverlichting op de deuren en extra chroom. Het ziet er allemaal knap uit, maar de prijs van deze uitvoering is er dan ook naar: vanaf 48.150 euro.
Rijgedrag
De huidige Hilux – de achtste generatie al – stamt intussen uit 2016, en kon dus wel een kleine opfrisbeurt gebruiken. Uiterlijk heeft die vooral gevolgen voor de neus, die nu getooid is met een ‘driedimensionale’ grille en nieuwe bumpers. Daarnaast zitten voor- en achteraan nieuwe lichtblokken met ledtechnologie en werd de catalogus uitgebreid met nieuwe velgen en een nieuwe koetswerkkleur: Oxyde Bronze. Binnenin vertaalt de facelift zich in nieuwe instrumenten (wel nog altijd analoog) en een nieuw infotainmentsysteem (met een display van 8 inch). Ook dat behoudt trouwens nog fysieke sneltoetsen en draaiknoppen, maar is tegenwoordig wel gewoon compatibel met Apple CarPlay en Android Auto.
Onderhuids krijgt de 2.4-diesel van 150 pk het gezelschap van de grotere en 204 pk sterke 2.8 D-4D uit de huidige Toyota Land Cruiser, die de Japanse constructeur in België enkel aanbiedt in combinatie met een zestrapsautomaat. Het nieuwe aandrijfgeheel is op papier weliswaar wat vlotter – 10,7 seconden voor de sprint van 0 tot 100, tegenover 12,8 voor de 2.4 D-4D wanneer die aan de automaat gekoppeld is – maar ook hij vertoont een weinig geciviliseerd karakter, met veel lawaai en flink wat trillingen. Kortom, het verschil tussen de twee is in de praktijk niet verpletterend groot. Positief is wel dat de grote diesel maar een fractie dorstiger is dan de kleine: 9,4 l/100 km tegenover 9,3, afgaande op de WLTP-cijfers. Hoge waarden dus, die ook een hoge CO2-uitstoot impliceren.
Dat forse verbruik heeft ook te maken met de robuuste architectuur van de Hilux, die trouw blijft aan zijn ladderchassis en zijn bladveren achteraan. Een constructie die nog altijd onovertroffen is om zware lasten te torsen, maar die niet optimaal is voor het comfort van de inzittenden of de kwaliteit van het weggedrag. Zeker met een lege laadbak en een onbelaste achteras heeft zo’n lay-out altijd de neiging om te gaan stuiteren of dokkeren op een hobbelige ondergrond. De Japanners zeggen daarmee rekening gehouden te hebben en de ophanging achteraan iets meegaander te hebben gemaakt. We willen ze best geloven, maar in de praktijk blijft het weggedrag van de Toyota Hilux toch vrij onbehouwen, met uitgesproken koetswerkbewegingen in bochten en een springerig reagerende achtertrein op slechte wegen.
De Toyota Hilux neemt echter wraak zodra je het asfalt verlaat, want offroad wordt die robuuste architectuur een bondgenoot. Als Double Cab beschikt de Hilux trouwens altijd over vierwielaandrijving, zij het een niet-permanente: in normale omstandigheden gaat alle kracht naar de achterwielen, maar in glibberige omstandigheden kun je met een draaiknop de voortrein mee inschakelen, indien nodig in combinatie met korte versnellingen. Voor het écht zware werk kun je bovendien de differentiëlen voor- en achteraan vergrendelen. Dat mechanische arsenaal wordt aangevuld met nuttige elektronische rijhulpsystemen zoals een afdaalhulp, een vertrekhulp op hellingen of een trailerstabilisatiefunctie.
Verdict
Met de nieuwe 2.8-diesel en de avontuurlijk aangeklede Invincible-uitvoering doet Toyota een gooi naar het hart van de particuliere pick-upkoper. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan, en onderweg schemert het utilitaire karakter van dit onverwoestbare werkpaard snel door. Niks aan te doen, een pick-up rijdt nu eenmaal wat meer onbehouwen dan een SUV. Maar maakt dat nu net geen deel uit van de charme?
19
