Eerste test / Jeep Wrangler « JL » 2018: De uitvinder van een legende

Het concept

De Jeep Wrangler JL, zijn rechtstreekse afstammeling, zet zich nochtans sterk af tegen deze huidige mode. Nu de Land Rover Defender er niet meer is, is hij de laatste echte terreinwagen op de markt, al is hij in de voorbije 8 decennia wel geëvolueerd om zich aan te passen aan de vereisten van elk tijdperk. Aanvankelijk, na de afloop van de oorlog, heette hij CJ (voor Civilian Jeep). Het patroniem Wrangler krijgt pas in 1987 en hij kiest tegelijk voor vierkante koplampen, iets waar puristen moord en brand over schreeuwen. In 1997 treedt hij terug in het gelid met de tweede generatie van de Wrangler, de TJ. Die krijgt weer ronde koplampen, maar ruilt vooral zijn bladveren in voor schroefveren. De JK van de derde generatie verschijnt in 2007 en is er ook met een lang chassis en vier deuren. De nieuwe JL, die deze lente is onthuld in Genève, ontketent tot onze grote tevredenheid geen revolutie, maar boekt wel vooruitgang op alle vlak. Zijn bedoeling is om nog meer uit te blinken waar je het verwacht, namelijk in zwaar terrein, terwijl hij tegelijk toch beter presteert op de weg.

Wat er verandert

De uiterlijke evoluties blijven subtiel en je kan de twee generaties op het eerste gezicht enkel uit elkaar houden door de ronde koplampen die in het radiatorrooster insnijden, een mooie knipoog naar het verleden. En ook als we naar zijn ingewanden kijken, kunnen we niet van een revolutie spreken: de Jeep Wrangler houdt vast aan zijn basiswaarden, met name een gescheiden chassis en twee starre assen. Uiteraard evolueert het geheel wel, met een herwerkte geometrie en een verfijnde afstelling. De sporen werden breder, de wielbasis is gegroeid en de schokdempers zijn aangepast. Naargelang van het gekozen uitrustingsniveau zijn twee soorten vierwielaandrijving beschikbaar: het Command-Trac en het Rock-Trac. Dat laatste is performanter offroad dankzij een transferbak met korte verhoudingen en Dana 44-bruggen van de jongste generatie, die steviger zijn en die een elektrische differentieelsper krijgen. Het systeem wordt nog aangevuld met elektrisch ontkoppelbare antirolstangen, waardoor de bruggen nog extremer kunnen worden gekruist.

Beide systemen worden voortaan gekoppeld aan de transfertbak Selec-Trac “full-time 4x4”, die meer koppel naar de achterwielen stuurt maar bijna onmiddellijk naar voren kan versluizen bij het minste gripverlies van de achteras. In de Verenigde Staten wordt de Wrangler gezien als de ultieme terreinwagen en hij moest op dit vlak dus nog beter worden. Dat bevestigen de grotere aan- en afloophoeken en de grotere wielen. Onder de motorkap verschijnt een nieuwe aandrijflijn, die veel beter aangepast is aan de Europese markt dan de goede oude Pentastar-V6 van 3,6 liter die in de Verenigde Staten verkrijgbaar blijft: een 2.0-turboviercilinder met 270 pk uit Italië, standaard gecombineerd met een achttrapsautomaat. Voor dieselrijders staat een 2.2 op het programma die binnenkort zou verschijnen maar waarvan de precieze technische kenmerken nog niet gekend zijn.

Hoe hij rijdt

Voor deze eerste kennismaking met de nieuwe Wrangler verscheepte Jeep ons naar een echt Westerndecor: de Moab-woestijn, een speelterrein op hetzelfde niveau als de offroadambities van de auto. De viercilinder klinkt niet bepaald aangenaam, maar zijn toch respectabele vermogen maakt dat hij nauwelijks onderdoet voor de slechts 15 pk sterkere V6. Het turbo-effect van de tweeliter laat zich daarentegen volop voelen, met een veel rijkelijker koppel (400 tegenover 353 Nm) dat al vanaf de laagste toerentallen ter beschikking staat. Het huwelijk met de automatische versnellingsbak is perfect. Iets vlottere reacties hadden niet misstaan, maar je rijdt met een Wrangler niet zoals met een BMW M4, dus dat is relatief.

Onze auto, een Rubicon, is standaard uitgerust met de meest performante overbrenging voor in het terrein en we moeten toegeven dat die deze Jeep obstakels laat overwinnen waar we ons zonder onze gidsen ongetwijfeld nooit aan hadden gewaagd. De reductiebak, die bijzonder kort is op de Rubicon, laat je de zwaarste obstakels quasi aan stationair toerental overwinnen. De vergrendelbare differentiëlen (voor- én achteraan) laten zich bedienen met een druk op een knop de middenconsole, waardoor het koppel evenredig over de vier wielen wordt verdeeld.

Op zandwegen blijkt het korte chassis dat we eerst ontdekken levendig, waardoor de Wrangler bijzonder prettig rijdt en hij je aanzet tot zijstapjes met het gaspedaal. Meer verbluffend is dat de lange versie (55 centimeter langere wielbasis maar identieke overhangen) de korte niet veel moet toegeven qua offroadcapaciteiten. Enkel de overschrijdingshoek is 5 graden kleiner. Wij beklommen er rotsachtige massieven mee met onderweg forse treden en de vier forse kerels aan boord deden niets af aan verbazingwekkende terreinmogelijkheden van de grote Wrangler. De 140 extra kilo’s van deze versie voel je ook nauwelijks in de prestaties of de hernemingen. Hij is stabiel op zandwegen en geeft snel veel vertrouwen terwijl zijn levendigheid nauwelijks wordt beperkt door zijn lange wielbasis. Dit is ongetwijfeld de meest overtuigende van de twee.

Budget & uitrusting

De Wrangler ontsnapt niet aan de lokroep van de connectiviteit, want anders moet je er vandaag zelfs niet meer aan beginnen, en integreert in het midden van zijn dashboard het scherm van het UConnect, dat tot 8,4 duim diameter kan hebben en dat alle gewenste functies verzamelt van de navigatie, het infotainment en de communicatie. Het is uiteraard een aanraakscherm, dat spreekt voor zich, en compatibel met Apple CarPlay en Android Auto zijn van de partij. Er zijn meerdere usb-poorten voor- en achterin, zonder het 7 duim grote led-scherm tussen de tellers te vergeten dat ook de nodige informatie geeft. Dat moet het leven in de files vergemakkelijken. Een prijskaartje heeft Jeep nog niet voor zijn Europese Wrangler...

Concurrentie

We zeiden het al: echte rivalen zijn er eigenlijk niet meer, tenzij je veel meer geld op tafel kan leggen voor een Mercedes G-Klasse of een Toyota Land Cruiser. Ook die zijn gedrenkt in een nostalgisch parfum, maar toch op een andere manier... 

Ons verdict

Het is altijd een gevaarlijke opdracht om een icoon als de Wrangler te vernieuwen, die de erfgenaam is van een zeer oude stamboom. Jeep heeft zich niet vergaloppeerd. De constructeur heeft nauwgezet naar zijn klanten geluisterd en heeft alles behouden wat de ziel maakt van dé Jeep (rustiek en robuust koetswerk, gescheiden chassis, starre assen). De terreincapaciteiten zijn nog verbeterd maar hij is tegelijk beter dagelijks (lees: op de weg) bruikbaar, zonder daarom over te gaan tot een technologisch opbod waar de opvolger van de Land Rover Defender misschien niet aan zal kunnen weerstaan…