Editoriaal / Echte biobrandstof

‘Wanneer stopt de waanzin van biobrandstoffen?’: de kop boven de open brief in de weekend­editie van De Morgen van 20 maart liet weinig aan de verbeelding over. Met die noodkreet riep een zevental bestuurders van ngo’s in ons land België op om te stoppen biobrandstof op basis van voedselgewassen door onze benzine of diesel te mengen. Elke liter ‘B7’, ‘E10’ of ‘E5’ die we op dit moment aan de pomp tanken, bevat namelijk verplicht een aandeel van die kunstmatig aangemaakte brandstof, die vaak nog gewonnen wordt op basis van plantaardig materiaal. Dat kan koolzaad zijn, maar ook soja, palmolie, maïs, tarwe en suikerbieten.

Nu is het een nobel streven van Europa om de uitstoot van broeikasgas aan banden te leggen, maar in de praktijk doet deze maatregel meer kwaad dan goed. Een van de grootste bezwaren is dat goede landbouwgrond schaars is op onze planeet – toch in verhouding tot de wereldbevolking. En elke hectare die gebruikt wordt om er grondstoffen voor biobrandstof op te verbouwen, is er een minder om voedselgewassen te telen. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat onze ‘schonere lucht’ leidt tot hogere voedselprijzen, en zo tot meer armoede en honger in de wereld? 

Maar het probleem is ook fundamenteler dan dat: in sommige gevallen is de uiteindelijke CO2-impact van het gebruik van biobrandstoffen zelfs negatief. Dat geldt bijvoorbeeld voor brandstof op basis van palmolie of soja, waarvoor grote delen van het regenwoud worden gekapt. Kortom: bij die zogenoemde biobrandstoffen van de eerste generatie zijn inderdaad grote vraagtekens te plaatsen, zowel bij het morele als bij het ecologische aspect ervan.

Maar wat als er nu eens een échte biobrandstof zou bestaan? Eentje waarvoor geen kostbare gewassen of landbouwgrond moeten worden verspild, en waarvan de volledige cyclus bovendien helemaal CO2-neutraal is? Eentje waarbij elke door de auto uitgestoten gram CO2 circuleert in een gesloten kringloop, en de hele aanmaak en distributie van de nieuwe brandstof ‘groen’ gebeurt?

Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn... of toch niet? Het principe van synthetische brandstof op basis van waterstof en koolstof bestaat al meer dan honderd jaar, en dankzij nieuwe inzichten op het vlak van hernieuwbare energie lijkt het vandaag perfect mogelijk zo’n brandstof klimaatneutraal te produceren, te verdelen én te verbranden. e-Fuel heet het wondermiddel.

Natuurlijk mogen we niet naïef zijn: laat ons eerst nog maar eens afwachten of die e-Fuel wel haar klimaatneutrale beloftes nakomt – en hoe haalbaar de productie is op écht grote schaal, want vooral bij de grote behoefte aan hernieuwbare energie in dit procedé zijn vraagtekens te plaatsen. Of deze nieuwe brandstof de opmars van de elektrische auto zal stuiten, zoals sommigen nu al luidkeels verkondigen, is dus maar zeer de vraag. Maar we zouden er misschien wel schepen, treinen en vliegtuigen op kunnen laten werken... en onze young- en oldtimers. Een piste die we zeker in het oog moeten houden dus.