Ontcijferd / Opel antwoordt

Dagenlang werkte men bij Opel onder hoogspanning om te zien of de beweringen van de mensen in de VRT-reportage over twee Zafira’s met bouwjaar 2014 klopten en wat er dan wel fout mocht zijn gegaan. Even recapituleren: de reportagemakers gingen incognito met twee Zafira’s 1.6 CDTI naar een Opel-dealer en kregen in beide gevallen een auto terug die 3 tot 5 keer minder NOx uitstootte dan ervoor. De metingen werden uitgevoerd bij de Thomas More hogeschool op een rollentestbank maar hoe er juist is gemeten werd in de reportage niet meegedeeld. De reportagemakers waren van oordeel dat Opel in het geheim updates uitvoerde bij de klanten om zo dichter bij de officieel toegelaten uitstootcijfers te zitten. Zij voelden zich hierin gesterkt doordat een van beide voertuigen achteraf ook minder vermogen en koppel leverde.

Vandaag antwoordt Opel officieel met concrete feiten op de reportage. De servicehistoriek van beide Zafira’s werd opgevraagd en grondig uitgevlooid. In het eerste geval ging het om een Zafira behorend tot een vervoerbedrijf waarvan de centrale display vermeldde dat dringende servicewerkzaamheden nodig waren. Bij nazicht bleek de bedrading van de temperatuuremissiesensor beschadigd, waarschijnlijk door een marter, met directe invloed op de uitstoot van schadelijke gassen. De sensor en bedrading werden vervangen en er werd volgens Opel geen software-update uitgevoerd.

Voertuig 2, behorend tot een leasingmaatschappij, werd aangeboden bij de dealer omdat het motorcontrolelampje brandde. Tijdens de inspectie werden door de diagnosecomputer 9 foutcodes gedetecteerd in de controle-eenheid van de motorsturing. Deze Electronic Controle Module werd door de dealer geherprogrammeerd (gereset) om de fouten weg te werken. Opnieuw zegt Opel geen update te hebben uitgevoerd.

Onze commentaar

We worden dit welles-nietes spelletje tussen constructeurs en algemene media/politici stilaan hartsgrondig beu. De laatsten zijn niet altijd gehinderd door enige kennis van zaken en vinden het nu bijzonder aangenaam om (vrij hypocriet) bijzonder verontwaardigd te doen over die stoute sjoemelaars van autoconstructeurs. Dezen spelen dan weer de vermoorde onschuld en beweren heiliger te zijn dan de paus terwijl achter de schermen druk wordt gelobbied om de komende (veel strengere) emissienormen uit te stellen en/of af te zwakken.

Laat het ons zo stellen: op dit moment zijn de geldende laboratoriumtesten (dus niet in reële omstandigheden) voor de euronormen zo achterhaald dat je als constructeur oliedom zou moeten zijn om te gaan frauderen, het is namelijk niet nodig. Alle milieu- en andere organisaties die nu “ontdekken” dat de uitstoot in reële omstandigheden hoger ligt, hadden misschien beter AutoGids gelezen, dat schrijven we namelijk al twintig jaar.

Politici die nu moord en brand schreeuwen zijn hypocriet. Zij hebben de euronormen goedgekeurd die nu van kracht zijn en zij hebben geen overkoepelend en controlerend Europees milieu-agentschap gewild (naar analogie met het Amerikaanse Environmental Protection Agency of EPA) omdat het hen te duur (en misschien ook te kritisch?) was. Nu komen zeggen dat de autoconstructeurs “gebuisd” zijn is de realiteit aanpassen aan de wens: het is als een professor die tegen zijn student zou zeggen “je bent wel geslaagd in het examen, maar toch laat ik je niet door omdat het examen niet deugt en te makkelijk was”. Wie treft hier de blaam?

Hebben de constructeurs dan geen boter op het hoofd? Zeker wel. Ten eerste heeft waarover we het hier hebben niks te maken met wat in de VS is gebeurd. Daar heeft Volkswagen wel degelijk gesjoemeld (en het ook toegegeven). Daarnaast is het zo dat de constructeurs er (met die makkelijke tests) de wettelijke kantjes aflopen om hoogperformante en gebruiksvriendelijke motoren te krijgen (wat soms niet altijd hetzelfde is als verbruiks- en uitstootvriendelijke). Zij gaan daarbij onbeschaamd verder om ervoor te ijveren dat de soep met de nieuwe (veel strengere) normen (WLTP genoemd) niet zo heet wordt gegeten als ze wordt opgediend en dat er nog een tijdje “overgangsmaatregelen” nodig zijn, lees dat de nieuwe normen pas binnen enkele jaren definitief moeten nageleefd worden. Daartoe gebruiken zij een heel efficiënt en machtig lobby-apparaat bij de Europese commissie, met steun in de hoogste politieke kringen van die landen die een grote auto-industrie hebben (Duitsland op kop).

En de consument in dit alles? Die is, als we het zo horen op het autosalon of elders, meer bezorgd dat zijn auto “niet meer zo goed zal rijden”, lees niet meer zo krachtig en/of soepel zal rijden na eventuele updates of nieuwe reglementeringen en windt zich door de bank genomen nauwelijks op over het feit dat zijn auto in het reële verkeer duidelijk meer uitstoot dan wat de normen stellen. Of, anders gezegd, het milieu ligt hem aan het hart tot het zijn rijcomfort of zijn portemonnee raakt. Dan ziet hij de beperkingen liefst bij een ander… Nochtans, wat zei Alice Nahon ook weer, “t Is goed in’t eigen hert te kijken…”