Ontcijferd / Hybrides aan de schandpaal bij Test-Aankoop

Het Volkswagen-schandaal, en ongetwijfeld ook de klachten van hun leden, hebben consumentenorganisaties ertoe gedreven het verbruik van wagens na te gaan en dit te vergelijken met de officiële cijfers, die gecommuniceerd werden door de constructeurs. De resultaten geven, zoals te verwachten was, soms grote verschillen aan. Er zijn ook enkele 'goeie leerlingen' waarvan het verbruik, dat door Test-Aankoop en zijn Europese collega's berekend werd, lager ligt dan het officiële verbruik. Bij de slechtsten werd soms zelfs een dubbel verbruik opgetekend. Verrassend is dat het dan voornamelijk gaat over de zogenaamde 'groene' voertuigen.

Chevrolet Camaro, eerste van de klas

De kampioen in eerlijkheid zou de Chevrolet Camaro Cabriolet zijn. Hij maakt deel uit van de top tien waarvan het verbruik lager ligt dan aangekondigd door de NEDC. Het officiële verbruik van de 6.2-V8 van de Amerikaanse cabrio zou op 14,1 liter per 100 kilometer komen en 329 g CO2/km, terwijl de testen in het laboratorium van de consumentenvereniging 11,7 l/100 km en 321 g CO2/km aangeven. Gevolgd door de meer traditionele modellen zoals de Hyundai i40 break 2.0 GDI Premium, de Mazda 3 MPS, de Skoda Yeti Outdoor 4x4 2.0 TDI DSG, de Mazda 3 1.6 en de Seat Exeo ST 1.8 TSI Sport.

Mitsubishi Outlander PHEV

Voor de 502 auto's die maar net voldoen aan de normen, komt het verschil gemiddeld op zo'n 16 procent. Maar het zouden de hybrides zijn die het slechtst scoren. Zo zou de slechtste presteerder de Mitsubishi Outlander PHEV zijn, een SUV van het type oplaadbare hybride. Mitsubishi kondigt 1,9 liter per 100 kilometer en 44 g CO2/km aan, terwijl de metingen van Test-Aankoop en co maar liefst 4,2 liter en 160 gram CO2 aangaven. De overige vier slechtste leerlingen van de klas zijn de Volkswagen Golf GTE DSG, de Mercedes S 500 plug-inhybride, de Toyota Prius plug-inhybride en, de enigste niet-hybride, de Jeep Grand Cherokee V6 3.0 Multijet.

Oplaadbare hybrides aan de schandpaal

Hoewel het a priori even schandalig als paradoxaal kan lijken, zijn de resultaten eigenlijk wel meer dan logisch. Waarom? Het moet gezegd worden dat het testprotocol waarmee het 'officiële' verbruik van auto's in Europa vastgesteld wordt, bepaald wordt door de Europese instanties zelve, en dat de verplichting van de zogenaamde NEDC-testen teruggaat tot 1973, toen er nog geen sprake was van hybrides en elektrische wagens. Dat wil zeggen dat die oplaadbare hybrides wettelijk het opgelegde pseudostadstraject (in het laboratorium) mogen afleggen enkel en alleen gebruikmakend van hun elektromotor. En bijgevolg dus geen druppel brandstof verbruiken in die fase, waardoor hun theoretische verbruik op een abnormaal laag niveau uitkomt.

De wet toepassen

De constructeurs zijn dus geneigd om die gemanipuleerde resultaten, die gebaseerd zijn op een verouderde wetgeving, weer te geven. Het zijn ook de resultaten van die officiële testen (indentiek voor alle aandrijfgehelen, of het nu om een benzine, diesel, elektrische motor of hybride gaat) die de constructeurs wettelijk moeten vermelden en waarop een deel van de autobelasting gebaseerd is. Maar diezelfde constructeurs doen niets anders dan gewoon de wet naleven. Sommigen gaan zelfs over tot kleine verbeteringen aan de voertuigen die getest worden, uitgaande van het principe dat wat niet echt verboden is, op zijn minst getolereerd wordt. Maar de impact op het eindresultaat is onbeduidend.

Test-Aankoop: betwistbare actie

De actie die Test-Aankoop en de consumentenverenigingen opzetten, lijkt dan ook een beetje overdreven. Zij beschuldigen de constructeurs ervan de mensen te bedriegen. Maar er is geen sprake van bedrog (in ieder geval toch niet op dat gebied). De constructeurs kondigen enkel een theoretisch verbruik aan dat bekomen werd door een test in een laboratorium waarvan de procedure hen opgelgd werd door Europa. Het is dan ook spijtig dat de consumentenvereniging vraagt om zijn betwistbare actie te ondersteunen door naar zijn site te gaan om daar zijn zogezegd ‘realistischere’ resultaten te consulteren. 

Moeilijk meetbaar

Want laten we eerlijk zijn: het verbruik is zowat het moeilijkst meetbare gegeven dat er is. Plaats tien bestuurders achter het stuur van dezelfde wagen, op hetzelfde traject, tegen dezelfde gemiddelde snelheid en in dezelfde weersomstandigheden en je krijgt tien verschillende resultaten. Daaruit blijkt nog maar eens dat het noodzakelijk is om alle merken aan dezelfde testen te onderwerpen, alleen nog maar om tot een vergelijkende basis tussen modellen te kunnen komen en zich te kunnen baseren op een concreet cijfer om de belasting te kunnen bepalen. Maar dat verbruikscijfer zal nooit een weerspiegeling zijn van het reële verbruik, gewoonweg omdat dit van te veel verschillende factoren afhangt, zoals we hierboven zagen. Europa is zich bovendien bewust van de absurde regels die ze voor het moment oplegt aan de constructeurs en werkt aan een nieuwe procedure, gepland voor 2017. Maar zelfs al zou ze strenger zijn, ze zal nooit de werkelijkheid volledig kunnen weergeven. Vandaar alle verwarring.