Tijden veranderen: de nieuwe BMW 5 Reeks kan je niet meer krijgen met een Reihensechser, zoals de Duitsers een zes-in-lijn, zo mooi noemen. Een Mazda CX-60 wel.
Dat druist volledig in tegen de tendens die deze eeuw bij het gros van de autobouwers ontstond om motoren zo klein mogelijk te maken, op zoek naar een zo laag mogelijke CO2-uitstoot. Dat laatste was slechts theorie, want in de praktijk bleek het uitpersen van ondermaatse motoren amper te resulteren in een lager verbruik. Kwam daarbij dat het voor de betrouwbaarheid evenmin een goede zaak was.
Mazda deed er nooit aan mee en roeit nu zelfs tegen de stroom in, met twee nieuwe zes-in-lijn-motoren, een benzine (eind 2023) en een diesel. Het is nu geen unicum – Mercedes, BMW, de VW-groep en Jaguar-Land Rover hebben ook nog steeds zelfontbranders met zes longen in het aanbod –, maar van Mazda verwacht je het minder gauw.
De Mazda CX-60 is er al sinds vorig jaar als PHEV, maar het was deze versie die me veel meer benieuwde. Een SUV naar BMW-model, met de motor in de lengte en de aandrijving in de eerste plaats op de achterwielen. In het geval van de 200 pk-versie van de diesel zelfs énkel op de achterwielen. Eens kijken wat dat geeft.
Leuk Mazda CX-60 3.3D
Een dieselverbruik van amper 5,8 l/100 km, dat is bijzonder keurig voor een grote en zware SUV als de Mazda CX-60. Het is ook een halve liter minder dan de vierwielaangedreven versie met 254 pk, waarvan we onlangs een Detailtest publiceerden. Daarmee hebben de Japanners meteen hun punt gemaakt.
Een architectuur met de motor in de lengterichting is inherent verfijnder dan het blok dwars in te planten, omdat het lawaai en de vibraties van de in- en uitlaatkanalen langs de zijkant ontsnappen en dus niet richting cockpit gestuurd worden. Dat merk je. Afijn, je merkt het niet. De zescilinder van de Mazda CX-60 3.3D wordt tijdens het rijden continu in- en uitgeschakeld, en je hoort of voelt dat simpelweg niet.
Die van Mazda willen een geheel smeden tussen rijder en auto, en dat is geen holle slogan. Met bijvoorbeeld de doordachte ergonomie voeren ze de daad bij het woord. De navigatie op het hoog geplaatste scherm kan je al rijdend bedienen door te werken met een centrale draai- en drukknop. Het resultaat is dat je je ogen slechts minimaal van de weg moet afwenden. Dat ziet er misschien minder blits uit dan een kamerbreed aanraakscherm, maar het is wel een stuk veiliger.
Jammer Mazda CX-60 3.3D
De door Mazda zelf gebouwde achttrapsautomaat is onacceptabel ruw, en schokt zelfs aan kruisnelheden op de snelweg, waarbij hij bij momenten nodeloos van het achtste naar het zevende verzet schakelt. De Japanners lieten al weten dat onze testwagen er eentje was uit de eerste productielading, en dat ze werken aan een vernieuwde elektronische sturing.
Mazda heeft enkele van de mooiste auto’s van het moment op stal, zoals de 3 of de CX-30. De CX-60 ligt me echter niet helemaal lekker op het netvlies. De holle paneelbehandeling van de portieren is een stuk minder verfijnd uitgevoerd dan we gewoon zijn van de Japanners. Of eerder: de Amerikanen, want dit model kwam tot stand in de Californische ontwerpstudio van Mazda. Die wat onbehouwen uitsnede kwam er om de binnenruimte zo min mogelijk te hinderen.
De motor in de lengte inbouwen heeft voordelen, maar ook één belangrijk nadeel: de cockpit zit iets verder naar achteren, waardoor je binnenruimte verliest. Dat merk je aan de kofferinhoud, die wat kleiner is dan je mag verwachten van een auto die 4,75 meter lang is.
Dus Mazda CX-60 3.3D
Na een testrit met de PHEV-versie vorig jaar, vermoedde ik al dat de latere diesel de betere CX-60-variant zou zijn. Dat is bij deze bevestigd, op enkele foutjes na. Mazda kopieerde in dit geval het recept van de BMW X3 en levert een middelgrote SUV af die voor een kleine 20.000 euro zo goed als evenwaardig is. Een messcherp aanbod, noemen we dat.
8
