Blogtests / Wat vind ik van de verlengde Mercedes S-Klasse?

In de rand van dit relaas hoort een belangrijke mededeling, een kanttekening nodig omdat ze alle bevindingen enigszins kleurt. Ik ben een bijzonder grote S-Klasse-fan. In die mate dat de grote Mercedes altijd in mijn droomgarage zou staan. Zelfs dus als ik die utopische stalling zou moeten beperken tot één exemplaar.  Kortom, ik ben lichtjes bevooroordeeld aan mijn testweek begonnen. En eigenlijk heb ik die vooringenomenheid nooit echt moeten bijstellen, want wat is die nieuwe S opnieuw een fantastische machine geworden! Alweer volgens de vaste receptuur van exquis classicisme afgeroomd met een ferme toef elektronisch modernisme. 

Hij werd eveneens nog wat groter - ik kreeg een lange versie onder de kont, waardoor ik minstens 5,29 meter in de lengte nodig had - en tegelijk ruimer, terwijl Mercedes zijn S ook qua design herdacht. Of op z'n minst esthetisch terug in de maat liet lopen met de andere modellen. Voor wie niet zo tuk is op al die evoluties: onder de koets zijn er dan weer weinig verrassingen. Het MRA-platform is nog altijd hetzelfde als voorheen en ook qua motorenaanbod houdt Mercedes het vrij traditioneel met een paar potige benzines en diesels. Al zijn dat louter zoethoudertjes. Het echte succes zal allicht komen van de op poten staande plug-in (die een elektrische actieradius van 100 kilometer voor zou kunnen leggen) én van de volelektrische EQS.

Leuk

Laat de komst van die (semi-)EV's er echter niemand van weerhouden te gaan voor de S 400 d. Wars van alle fiscale en ecologische stimulansen is de zelfontbrander misschien wel de ideale compagnon de route voor de S. Omdat de 3 liter-zes-in-lijn met 330 pk en 700 Nm meer dan genoeg vermogen heeft om ook snelheid te koppelen aan het comfort. Omdat die motorisatie altijd met vierwielaandrijving geleverd wordt (wat dan weer de veiligheid verhoogt). En omdat er met een gemeten gemiddelde van 7,5 liter per 100 kilometer ook enige ratio in de vergelijking opgenomen zit.

Nog een vermelding is er voor de optionele vierwielsturing. Zeker wie een lange S-Klasse overweegt doet er goed aan dat vakje af te vinken op de bestelbon. Het verkleint immers de draaicirkel en verhoogt de levendigheid. Met de meedraaiende achterwielen voelt deze Mercedes dus nooit zo gigantisch aan.

De rest van de lof strooien we uit over het geleverde welbehagen. Het is dus zoals vanouds overheerlijk toeven in de S. De somptueuze fauteuils, de vergevingsgezinde luchtveren, de welnessfuncties, de entertainmentfaciliteiten, quasi alle zintuigen worden in de watten gelegd.

Om mijn kroost te parafraseren telkens we terug de oprit opdraaiden: 'Neeeeeee! We willen er nog niet uit!' De eerlijkheid gebiedt de toevoeging dat die reactie er voornamelijk kwam door de op de voorzetels gemonteerde aanraakschermen waar het klein grut elke rit aan gekluisterd zat eerder dan de loungefauteuils waar ze in konden 'chillaxen'.

Die displays zijn overigens slechts het topje van het techologische getover van de S. Van de 3D-vormgegeven tellerpartij over de lichtshow van zowel de Matrix-ledkoplampen als de interieurverlichting tot de intelligente assistenten die bijspringen tijdens de rit, binair speelt deze Mercedes opnieuw in een klasse apart.

Jammer

Zijn prijs uiteraard. De minimuminvestering van 124.025 euro die deze S 400 d 4MATIC L vergt, kunnen er slechts weinig op tafel leggen. Ik had eerlijk gezegd ook iets meer verwacht van het design. Het is me wat te generisch. Wie niet goed kijkt, verwart de S zo met een E-Klasse. Kies daarom altijd voor het Obsidiaan-zwart met de chromen omlijstingen. Die combo maakt de S zo stijlvol dat elke confusie met meer aardse Mercdes-en meteen uitgesloten wordt.

Nog voor verbetering vatbaar zijn de functietoetsen. Vooral het manco daaraan. De hele S wordt nu gestuurd via dat gigantische centrale aanraakscherm. Dat mag dan allemaal vrij intuïtief verlopen, hier en daar creëert het wel een onnodige (digitale) omweg of een ongemak dat er niet had geweest met een traditionele draai- of drukknop. Ik denk daarbij specifiek aan de aircobediening of de volumeregeling.

De tablet is bovendien een magneet voor vingerafdrukken, wat het cachet van deze S letterlijk besmeurt. Ook de uitschuivende deurgrepen hebben hun kuren gekend - enkel die achteraan deden het op een gegeven moment nog - wat pijnlijk toonde hoe afhankelijk men in deze is van het goed functioneren van de elektronica. Als die klinken dienst weigeren, is het immers meteen over and out. Met de nadruk op 'out'.

Dus

Ik was fan en na deze testweek heb ik mijn lidmaatschap instant verlengd. De S-Klasse anno 2021 is immers opnieuw het summum geworden van rijdend welbehagen binnen een rationeel bestek. Of, anders gesteld, de S-Klasse wordt naar welbehagen louter overtroefd door de buitensporige luxueuzen, in casu de Bentley Flying Spur en Rolls-Rolls Ghost.

Het enige wat ik Mercedes aan zou kunnen wrijven, is dat het in zijn zoektocht naar perfectie iets te veel de platgetreden paden heeft bewandeld. Dat er voor een A-Klasse wat euro's worden uitgespaard door te grijpen naar een volledig sensorische bediening, daar kan ik nog enigszins inkomen. Maar bij een S, die zijn genialiteit altijd in eenvoud heeft gedragen, spreekt zoiets eerder tegen dan voor het Sondern-concept.