Eerste test / CanAm Spyder

Om in een goed comfort – essentieel voor de verstandhouding – met zijn tweeën met de motorfiets op reis te trekken, is een goede wapenuitrusting van vitaal belang. Een ietwat redelijke passagier kan achterop pas optimaal van de trip genieten als hij (of zij) goed beschermd wordt door een omhullende kuip, kan beschikken over een heuse pullman- stoel en, minstens even belangrijk, omgeven wordt door koffers en bergvakken allerhan- de – zelfs een aanhanger is geen luxe. Een in- tercom is onontbeerlijk om in contact te blij- ven met de bestuurder, en stuur- en zadel- verwarming zijn een must. Wie met deze criteria op zoek gaat naar een klassieke tweewieler, komt al snel uit bij de Harley-Davidson Electra Glide, de Honda Gold Wing of de RT van BMW           – omhet bij de meest bekende te houden. Het spijt ons voor al die gespierde binken die het allemaal zullen bagatelliseren, maar om een dergelijke machine goed onder controle te kunnen houden moet je over een flinke dosis tweewielerervaring beschikken, die buiten het bereik ligt van de doorsnee-autobestuurder. Bovendien moet je sowieso een specifiek rijbewijs in je bezit hebben. Wie zo’n papier niet heeft – en dus ook niet die bijbehorende rijervaring – zal zijn keuze snel gemaakt hebben uit de alternatieven, en bij een driewieler uitkomen. We doelen dan niet op die driewielige bestelautootjes en ook niet op trikes, die uiteindelijk alleen maar geschikt zijn om te flaneren, maar wel op de driewieler met twee sturende voorwielen en één aangedreven achterwiel, een concept dat veel beweeglijker en dynamischer is. Als het over het ideale aantal wielen van een voertuig gaat, is ‘drie’ nochtans het minst gehoorde antwoord. De driewieler heeft namelijk al sinds zijn ontstaan de ongemakken van een motorfiets – je zit onbeschermd – gecombineerd met die van een auto – hij neemt bijna evenveel plaats in beslag. Anderzijds combineert hij natuurlijk wel de voordelen van een twee- en een vierwieler, maar hij gaat daarin minder ver: een driewieler kun je achteraan niet laten uitbreken zoals een auto, en anderzijds is overhellen in de bochten zoals met een tweewieler ook niet aan hem besteed. De polemiek tussen voor- en tegenstanders (waarbij die laatste in de meerderheid zijn) is al zo oud als het concept zelf. Nochtans is het laatste woord nog niet gezegd: door de steeds evoluerende techniek en de almaar veranderende regelgeving verdient dit debat te blijven worden gevoerd. Zo mag je in België intussen een zwaar gemotoriseerde driewieler bestu- ren met een gewoon autorijbewijs (Type B). De enige voorwaarde is dat de spoorbreedte vooraan groter is dan 46 centimeter.