Detailtests / Mercedes GLC 220d 163 : metamorfose

In het kort

• Techniek

  Mercedes’ welbekende 2.1-dieselmotor werd in de GLC veel stiller en minder ruw dan voordien, wat een hele zegen is. Bovendien is hij gekoppeld aan een uiterst alerte, snel werkende en zachte negentrapsautomaat. Die gebruikt zijn extra versnellingen zo slim dat hij de prestaties bij een identiek vermogen en koppel een stevige duw in de rug geeft. Ook het verbruik is er met sprongen op vooruitgegaan, niet alleen op papier, maar ook in de realiteit.

• Wegligging

  De GLK bood al een bijna onklopbaar compromis tussen comfort en rijdynamiek, maar de GLC doet nog iets beter, want de filtering gaat erop vooruit. Er kwam één minpuntje bij: de voorwielophanging heeft verrassend veel moeite met dwarsnaden, wat wel eens zou kunnen liggen aan een minder goede structuurstijfheid, aangezien het stuur op dergelijke obstakels in je handen davert alsof je in een cabrio rijdt. De elektrische stuurbekrachtiging zou wat meer weerstand mogen bieden.

• Veiligheid

  Mercedes heeft een reputatie hoog te houden op veiligheidsvlak en komt zijn verplichtingen na. Standaard krijgt de GLC een vermoeidheidsdetectie en een stadsremhulp boven op alles wat je in dit segment mag verwachten, terwijl hij qua optionele uitrusting nauwelijks voor een S-Klasse hoeft onder te doen: van een actieve snelheidsregelaar met actieve spoorassistent tot dodehoeksensoren met waarschuwing voor achteropkomend dwarsverkeer, het is allemaal mogelijk.

• Comfort

  In vergelijking met de GLK, die al erg comfortabel was, boekt de GLC nog vooruitgang. Hij is vooral stiller en ruimer, maar ook de filtering van de ophanging ging erop vooruit – behalve dan over grote, geïsoleerde oneffenheden, waarmee de voorwielophanging het verrassend moeilijk heeft. Onze testauto stond wel op de sportophanging; mogelijk bieden de optionele luchtveren met actieve schokdempers of de standaardcomfortophanging een (nog) beter compromis.

• Praktische kant

  Op papier is de koffer in minimumopstelling gegroeid met 100 liter, tot 650 liter. In de praktijk valt dat wat tegen, want alle volumewinst zit onder de dubbele laadvloer, in een grote, onregelmatig gevormde kuip. De relatief zware en onhandige vloerplaat maakt dat volume bovendien niet gemakkelijk toegankelijk. In werkelijkheid gebruik je dus vooral de ruimte erboven, en die lijkt ons niet groter dan de koffer van de GLK. De achterbank laat zich voortaan elektrisch neerklappen.

• Budget

  Mercedes stelt zich qua prijzen doorgaans nog elitairder op dan de andere Duitse premiummerken, maar deze GLC is ‘maar’ even duur als een BMW X3 20d xDrive met automaat. Bovendien is de standaarduitrusting relatief aanvaardbaar, al kan het prijskaartje dankzij de bijzonder uitgebreide optiecatalogus uiteraard erg snel door het plafond gaan. Het verbruik is in elk geval erg redelijk, met een gemiddelde van 7,5 l/100 km over onze 1.600 testkilometer.

Conclusie / Mercedes GLC 220d 163 : metamorfose

Andere tijden, andere zeden: in vergelijking met de wat karikaturaal getekende GLK is de nieuwe GLC veel conventioneler ontworpen. Het is niet langer wenselijk om je offroadvaardigheid trots aan de wereld te tonen en dus kiest Mercedes voor een design dat erg passe-partout is. Ironisch eigenlijk, want met zijn optionele luchtveren met adaptieve bodemvrijheid wint de auto net aan terreincapaciteiten. Maar het is de binnenkant die telt, en daar scoort de GLC met meer interieurruimte, vooral op de achterbank – wat hij in vergelijking met de GLK wel kon gebruiken. Ook de koffer is op papier gegroeid, maar in de praktijk blijkt de extra ruimte wat onhandig gevormd en weggeborgen onder de dubbele vloer. Verder is het comfort min of meer gevrijwaard terwijl de auto veel dynamischer rijdt, al stellen we ons wat vragen bij de structuurstijfheid van het voorste deel van het chassis.

• Bekijk het videoverslag
• Geteste versie