Korte tests / Renault Mégane 1.5 Blue dCi 115 EDC - de vergeten facelift

Concept

De huidige Mégane gaat mee sinds 2016, zodat Renault in de zomer van 2020 de tijd rijp achtte voor een midlifefacelift. Uiterlijk heeft die niet echt veel om het lijf; het meest opvallende verschil zie je achteraan, aan de nieuwe lichtblokken (ook voorzien van dynamische richtingaanwijzers). Verder hebben alle versies voortaan ledkoplampen. Ook drie nieuwe koetswerkkleuren komen het palet uitbreiden, waaronder het opvallende Solar Copper van onze testauto.

Binnenin heeft de Mégane nu ook recht op het Easy Link-infotainmentsysteem uit de Clio en Captur, beschikbaar in twee formaten: een horizontale versie van 7 duim en een verticale met een schermdiagonaal van 9,3 duim. Ten opzichte van het oude systeem gingen vooral de graphics erop vooruit, terwijl het scherm ook sneller reageert dan vroeger. Wel zitten veel functies nog altijd verstopt in allerlei submenu’s.

Een andere nieuwigheid is dat je de klassieke digitale instrumenten kunt inruilen voor een groter scherm van 10,2 duim, dat dan in veel grotere mate personaliseerbaar is en bijvoorbeeld ook de navigatiekaarten achter het stuur kan tonen. En op het vlak van rijhulpsystemen kreeg de Mégane er een actieve spoorassistent bij, inclusief een fileassistent voor de versies met EDC-versnellingsbak. Verder waarschuwt de dodehoekcontrole nu ook voor aankomend verkeer wanneer je achterwaarts een parkeerplek verlaat.

Binnenruimte en laadvolume (384 liter) veranderden uiteraard niet. Op dat vlak scoort de Mégane nog altijd in de middelmoot voor het segment, maar ook niet meer dan dat: volwassenen hebben achterin niet veel overschot voor benen of hoofd. Hetzelfde geldt voor de afwerkings- en assemblagekwaliteit: die is redelijk, maar bijvoorbeeld de middenconsole voelt toch wat plastiekerig aan.

Rijgedrag

Geen nieuws te melden voor de rijervaring: de Mégane voelt nog altijd aan zoals we hem kennen. Het stuur communiceert niet al te best, maar bedient wel een uitstekende en nauwkeurige voortrein, zodat deze Renault een best leuk sturende auto is. De rechtuitstabiliteit op de snelweg is voorbeeldig. Inzake comfort scoort de Mégane behoorlijk, maar de filtering van dwarsnaden is te droog om hem op dat vlak een topscore toe te kennen. Al kan dat ook te wijten zijn aan de achttienduimers onder onze auto.

Met de komst van de plug-inhybride is de 1.5 Blue dCi 115 de enige overgebleven keuze voor dieselliefhebbers. Het is een krachtbron die zich onderscheidt door haar stille werking, maar natuurlijk geen scheurijzer van de Mégane maakt. Eenmaal op dreef zijn de prestaties afdoende, maar zeker bij lage toeren valt er weinig te beleven.

En laat die lage toeren nu net het gebied zijn waar de sturing van de gerobotiseerde EDC-zevenbak (een optie) zich graag ophoudt... De bak heeft wel een Sport-stand, maar die gaat al gauw irriteren door ook bij stabiele snelheden te lang te wachten om op te schakelen. Er zit maar één ding op: terugkeren naar de normale modus en vrede nemen met een ontspannen rijstijl. Die werd in ons geval beloond met een verbruiksgemiddelde van 4,8 l/100 km...

Mooi, maar de benzinemotoren in de Mégane zijn ook allang geen slokoppen meer. Wie een Mégane met EDC-bak wil, is in Vlaanderen allicht dan ook beter af met de TCe 140 (de TCe 120 is er enkel manueel), die beter presteert en minder duur is. Want zelfs als je 25.000 kilometer per jaar rijdt, ben je voor minstens vier jaar én 100.000 kilometer vertrokken eer je de hogere aanschafprijs en belastingen van de Blue dCi 115 er weer uithaalt. Elders in het land wordt die Mégane TCe 140 fiscaal afgerekend op zijn 103 kW en draai je met de diesel bij 25.000 kilometer per jaar al na een dikke drie jaar break-even..

.

Verdict

De facelift die de Mégane onderging, brengt vooral de connectiviteits- en veiligheidsuitrusting up-to-date, maar ontketent verder geen revolutie. De enige diesel die het gamma nog rijk is, is een aangename metgezel, maar of hij ook financieel de beste keuze is, hangt af van waar je woont: in Vlaanderen moet je echt al een uitzonderlijke kilometervreter zijn; in Brussel en Wallonië loont de aanschaf veel sneller.