Motorfietstests / Yamaha XSR900 (2022) – minder chopper, meer caféracer

Concept

Erfgoed, Yamaha lust er al jaren pap van. Maar nostalgie is geen garantie op succes, want de echte motorrijders bleken toch meer geïnteresseerd in de MT-07 en MT-09. Bovendien zaten de XSR- en MT-modellen qua zithouding en rijgevoel wel heel erg in elkaars vaarwater. En niet alleen omdat ze over hetzelfde motorblok beschikken.

Zowel uiterlijk als qua geometrie is duidelijk merkbaar dat Yamaha voor de nieuwe XSR900 de MT-09-opbouw heeft laten varen ten voordele van een caféraceropzet. De fiets oogt langer en platter dan de vorige Yamaha XSR900, wat resulteert in een minder chopperachtige zithouding. De grotere wielbasis en lagere voorkant maken een verschil van dag en nacht. Niettemin blijft de zithouding comfortabel, zonder dat je het gevoel krijgt dat je extreem ver naar het stuur moet reiken.

Die caféracerstijl in combinatie met razend coole afwerkingsdetails maakt de nieuwe Yamaha XSR900 ineens interessant of zelfs begerenswaardig voor rijders die anders in de Europese hoek zouden gaan shoppen. Nu goed, het is niet overal feest. Het dashboard komt dan wel met een heldere tft-display, het schermpje is wel erg klein waardoor je de overvloed aan informatie nauwelijks de baas blijft.

Rijgedrag

Het frame van de Yamaha XSR900 toont een onverzettelijkheid en onwrikbaarheid waarvan je weet dat eventuele flex elders zal moeten worden opgevangen. De stabiliteit op dramatisch slecht en duizend keer gerepareerd wegdek lijkt volop te profiteren van de verlengde wielbasis. Het ultrakorte, vederlichte stuurgevoel van de MT-09 lijkt ingewisseld voor, tja, een caféracerachtige stijl.

Ook op vloeiende spaghettitrajecten weet de Yamaha XSR900 bij alle snelheden te overtuigen; sturen gaat volkomen vanzelfsprekend en transparant. Wanneer overmoed de kop opsteekt, kun je altijd vertrouwen op de bijzonder effectieve slipperclutch en rempartij, plus natuurlijk het elektronische vangnettensysteem dat bestaat uit onder meer hellingshoekgevoelige tractiecontrole, slide control en bochten-ABS. Extra raffinement vraagt de standaard up/down-quickshifter in ieder geval niet; die werkt met de precisie van een Zwitsers uurwerk en kan zelfs een hardnekkige koppelinggebruiker overtuigen. Zijn overigens eveneens standaard: wheelie- en cruisecontrole.

Het leven aan boord van de Yamaha XSR900 is dus ouderwets aangenaam, zij het met enige kanttekeningen. Net als de MT-09 kent de XSR een beperkte stuuruitslag, wat weleens vervelend kan zijn als je in een wat krapper straatje wil keren. Daarnaast mogen de stuurspiegels dan wel tien op tien krijgen voor coolfactor, tijdens een drukke ochtendspits laat je ze als eerste op het wegdek achter. Hetzelfde verhaal voor het zadel, supercool en lekker retro, maar door de dunne polstering worden de trillingen van de motor wel erg nadrukkelijk doorgegeven.

Hoewel de CP3-driepitter bekendstaat om zijn geweldige koppelkracht, laat je je er telkens toch weer door verrassen. Vanaf de laagste toerentallen doet deze triple elke concurrent in het stof bijten, zelfs Japanse nakeds met 1.000 cc-krachtbon moeten de duimen leggen. Maar ook op hoge snelheid, bij pakweg 7.000 toeren in vijfde versnelling, trekt deze driecilinder zo knoerthart door dat je van de ene in de andere verbazing valt. De Yamaha XSR900 houdt het bij 889 cc en 119 pk, al heb je de indruk met een zwaarder en krachtiger motorblok onderweg te zijn.

Conclusie

Goede en zeer goede motoren vind je volop, maar indrukwekkende? De looks van de Gauloises-blauwe, de afwerking, het zinderende motorblok en de algehele rijkwaliteiten maken de Yamaha XSR900 met Europese allure met volop lusten, zonder noemenswaardige lasten. En dat voor dik 11.000 euro. Dat de Europese concurrentie maar uitkijkt.

Bron: je kan de uitgebreide test van de Yamaha XSR900 nalezen in Motorrijder-magazine.