De Ignis is zelfs voor dit segment klein te noemen. Het model dateert uit 2017, maar kreeg in 2020 een lichte update, die zich vertaalt in een nieuw radiatorrooster, andere instrumenten (weliswaar nog altijd analoog) en een modernere uitrusting. De hoog ingeplante stoelen verzekeren een vlotte instap, maar binnenin is het al harde kunststof wat de klok slaat. Chic aangekleed is het interieur dus niet, maar functioneel is het wél: opbergruimte is er in overvloed en het plaatsaanbod is gezien de bescheiden buitenafmetingen erg goed. Suzuki biedt zelfs een in twee delen verschuifbare en verstelbare achterbank aan, maar die maakt van de Ignis wel een vier- in plaats van een vijfzitter.
Het motoraanbod blijft beperkt tot de atmosferische 1.2-viercilinder van 83 pk, voorzien van een erg bescheiden mildhybridesysteem en ook terug te vinden in de Swift. Deze is uitsluitend nog verkrijgbaar met een manuele vijfbak. De continu variabele transmissie, als automaatoptie, is uit het aanbod verdwenen, net als de vierwielaandrijving. Onderweg ontpopt de kleine benzinemotor zich als een aangename metgezel, en het verrassend veelzijdige chassis vertoont gezonde reacties. Kleine wegoneffenheden worden bovendien goed verteerd; met grotere putten en hobbels heeft de ophanging voelbaar meer moeite. Suzuki biedt ook een autonome noodremhulp aan, die eveneens in staat is voetgangers te herkennen.
Akkoord, over de stijl zal niet iedereen even enthousiast zijn, maar de bruisende Ignis verrast zowel door zijn rijgedrag als door zijn ruime en handige interieur. Bovendien kan hij rekenen op een enthousiaste motor. Alleen heeft Suzuki een ronduit hoge prijs op dit sympathieke kleintje geplakt.
