Blog / 100 jaar Spa-Francorchamps: onze herinneringen

Tijdens de grote prijs F1 van 1999 werkte ik voor de radio. Na de oefenritten haastte ik me even naar de perszaal, maar ik lette niet goed op en duwde bijna een van de piloten van de trappen. Gelukkig kon Rubens Barrichello zich nog net recht houden en moest hij geen forfait geven voor de race die zondag...
(Olivier Duquesne)

In 2007 reden we de 6-urenrace in Fun Cup in een tweezitter die volledig als straaljager gedecoreerd was, voor de 90ste verjaardag van het 1ste Eskadron en de 60ste verjaardag van de luchtmachtbasis van Florennes. Tijdens een van de rijbeurten zat niemand minder dan de commandant, kolonel Renard, op mijn passagiersstoel. Ik zei hem over de boordradio: ‘Beste kolonel, ik ga iets doen wat jij niet kan met je F-16’, en gooi de auto in Pouhon een mooie dubbele pirouette, om uiteindelijk netjes terug op de baan te komen. Neen, dat kon hij inderdaad niet met zijn F-16. Een halve ronde lang heeft hij geen woord gezet, ik had dus toch indruk gemaakt.
(Xavier Daffe)

Eén absolute horrorronde. Het is 2005 en we rijden met de Zolder Touring Cup op Spa, met een BMW M3. Het is mijn eerste jaar zonder volledig raceprogramma in een voor het overige bijzonder bescheiden racecarrière. Tenminste, ik noem het dan nog een carrière. Ik heb een hele tijd ‘droog gestaan’ en mag eindelijk nog eens achter het stuur kruipen om mezelf te tonen aan alle talentscouts in de Touring Cup (hum) en aan het massaal opgekomen publiek (hum hum). Dillen is het nog niet verloren, zie maar. We zien het, en hoe. In de eerste ronde van de vrije training storm ik vol gas op de Raidillon af, om met 190 km/u compleet dwars naar boven te schuiven. Het loopt al dunnetjes door mijn broek. Hebben we geleerd? O nee, aan Les Combes rem ik veel te laat en duik rechtdoor het gras in. Hebben we nu geleerd? Wat had je gedacht? Dezelfde ronde nog rem ik veel te laat aan de chicane, en rijt het carter open op de hoge boordsteen na de kerbstone. Het rondje van een randdebiel, ik schaam me er nog voor. Les: neem altijd je tijd om op te bouwen. Be cool, dan komt het goed.
(Johan Dillen)

Mijn eerste herinnering aan de oude omloop van Francorchamps is een snelle rit naast mijn vader. Die dag was er slechts één sneller dan onze Volvo PV544: een Harley-Davidson met een blauw zwaailicht. Hoe dan ook, de microbe had me gebeten en ik moest en zou terug om er echte racewagens te zien koersen. Dat gebeurde in 1971: mijn eerste 24 uren! Later als journalist bleef de fascinatie voor die wedstrijd, toen op het nieuwe circuit. Het waren de hoogdagen van de Groep A, maar ik had vooral oog voor de amateurracers, die ik kende uit de provinciale autosport. Ik herinner me hun blijdschap omdat ze hun droom konden realiseren, hun terechte trots na het behalen van hun A-licentie... Vandaag rijd ik bijna wekelijks over het oude circuit, en telkens keer ik in gedachten terug naar de tijd van Combes, Burnenville, Malmedy, Masta, Stavelot, Carrières. Op deze plaatsnamen werd autosportgeschiedenis geschreven, helaas net iets te vaak in bloedrode letters. Wat niet belet dat de verleiding soms heel groot wordt. Maar dan doemt weer dat beeld van die Harley op.
(Iwan Kneuts)

Ik herinner me de zege van Thierry Boutsen met de Porsche 962C van Brun Motorsport in de 1.000 kilometer van Spa van 1986. Een strijd tot de laatste meters tegen een fabrieks-Jaguar, door de Belg met slechts enkele seconden in zijn voordeel beslecht. Ik weet echt niet meer hoe het me toen is gelukt, maar stond zowat letterlijk naast de finishlijn. En krijg nog altijd kippenvel als ik eraan terugdenk. Ik heb er als journalist of gewoon als liefhebber tientallen wedstrijden gezien, maakte de overstap van tourismewagens naar GT’s in de 24-urenraces mee, zag er zowel de BMW M3, de Peugeot 306 als de Nissan Skyline, Chrysler Viper en Maserati MC12 winnen, was getuige van triomfen van Senna, Räikkönen, Vettel en Hamilton en verdronk enkele keren net niet in de massa Schumacher- en Verstappen-fans. Ik genoot van inhaalmanoeuvres op het rechte stuk van Kemmel, ging vaak ‘zo dicht mogelijk tegen dedraad’ proeven van de daar nog indrukwekkender aandoende snelheid van de proto’s, GT’s en F1- bolides bij Blanchimont en raakte ook nooit uitgekeken op de bestorming van de Raidillon.
(Alain Devos)

Het is laat en het regent. In het donker zeul ik een rugzak propvol posters en andere souvenirs mee. Mijn hand omklemt die van mijn vader, die me zijn liefde voor de racerij aan het doorgeven is. We staan in de Bus-Stop-chicane en worden verblind door koplampen van de naderende racewagens en potdoof van de razende motoren. Ik geraak gefascineerd door de oplichtende remschijven, de transmissiegeluiden tijdens het terugschakelen. Die 24-uursrace was mijn eerste kennismaking met Spa-Francorchamps. Wist ik toen veel dat ik er later ettelijke rondjes op zou mogen rijden. Hopelijk met oplichtende remschijven.
(Klaas Janssens)

Begin jaren 2000, Autogids schrijft twee auto’s in voor de 25 uren van de Fun Cup: een eenzitter en een tweezitter. Ik ben nieuw op de redactie en ze duwen me meteen in de eenzitter, die bedoeld was ‘om een resultaat te rijden’, onder het oog van mijn collega’s, die zich natuurlijk afvragen of ik mijn voet van het gaspedaal zal halen op de Raidillon. Van buitenaf ziet het er eenvoudig uit, maar achter het stuur is het een stuk minder vanzelfsprekend. Toch heb ik me immens geamuseerd dat weekend. Ik heb er ook enkele memorabele testritten afgelegd. Aan het stuur van een Corvette ZR1 bijvoorbeeld, met remmen die niet berekend waren op dat vermogen. Of in een Nissan GT-R Nismo op slicks, terwijl het die dag sneeuwde. Ik heb zelfs eens de Dubbele Linkse vol gas genomen! Dat was met de fiets, met zo’n 85 km/u.
(Cédric Dérèse)

In 2016 had mijn vader goedkope tickets kunnen bemachtigen voor de kwalificatie van de gp op Spa. Ik, in al mijn goedheid, stelde voor om de terugrit op mij te nemen, zodat Möller senior zonder zorgen zijn Jupilers kon drinken ter verfrissing op deze hete zomerdag. Op de terugrit viel pa al snel in slaap, en toen hij een paar uur later weer wakker werd, waren we... net aan de uitgang van het circuit, na een helse beproeving van mijn gedulden linkervoet. Ik had meteen mijn les geleerd: ga je naar Spa voor de Formule 1, blijf er dan meteen kamperen.
(Yeelen Möller)

Mijn hart bonkte niet langer in mijn slokdarm en mijn zweet was aan het bekoelen. De eerste keer ben je altijd zenuwachtig, maar het liep steeds beter. Na een halve dag werd het tijd om de verzamelde ervaring met de race-Cayman af te toetsen op de Peugeot RCZ waarmee ik naar Spa was afgezakt. In de tweede ronde liep het mis. Plots klapte de motor. Hij begon vierkant te draaien, het vermogen viel weg en gas geven voelde aan alsof je een zak kiezels in de cilinders goot. Blanchimont had het blokje van de Peugeot RCZ helemaal uitgeput en, zoals een kwajongen dat met een mezen jong zou doen, genadeloos de nek omgedraaid. Geen gemiste versnelling, geen forse duw door de toerentalbegrenzer, het was eenvoudigweg de tol van een veeleisende omloop op de mechaniek van een auto ontworpen voor de openbare weg. Spa is nooit gebruikt als ransel voor het testwerk met nieuwe automodellen. Toch heeft het circuit daarvoor alle ingrediënten: afmattende gemiddeldes, snelle bochten en uitdagend hoogteverschil. Spa is een adembenemende, maar een harde tante. Een die beloningen uitkeert en vervloekingen uitspreekt. Want er is ook dat verhaal van de Ferrari 458, gespoten in de gele kleur van de Ecurie Belge, die we er fotografeerden. De dag nadien kwam die aan zijn einde in een sloot.
(Piet Andries)

Op reis in de snikhete jungle van Borneo, Anouar gidste ons tussen de slangen en de bloedzuigers. Het contact verliep moeizaam, tot ik hem op een van de avonden vertelde dat ik Belg ben. Zijn gezicht klaarde op, in de plaats van een lijdende wandelaar was ik voor hem plots een superheld, een asfaltkoning middenin een moerassige sauna. Anouar wou alles weten. Moet je je adem inhouden wanneer je door de Raidillon gaat? De dubbele linkse, neem je die vol gas wanneer het droog is? Moet je in Blanchimont de ogen sluiten of een gebedje prevelen? Er viel geen woord meer tussen te krijgen toen hij begon over Ickx, Hamilton en Schumacher. Die dag begreep ik hoeveel impact deze Ardeense omloop heeft, ook aan de andere kant van de planeet. Een droomfabriek waarop we alleen maar erg trots kunnen zijn.
(Dominique Dricot)

Koop onze extra editie '100 jaar Spa-Francorchamps' (150 pagina's) in de krantenwinkel of via onze webshop.