Editoriaal / Onverantwoorde snelheid

Ik neem u even mee naar de Brusselse binnenring, aan de voet van het viaduct van Vilvoorde. Het is intussen meer dan negen maanden geleden dat daar de afrit 5 naar de R22 voorgoed afgesloten werd in het kader van de vernieuwing van die laatste (ook bekend als de Luchthavenlaan). Tot het nieuwe op- en afrittencomplex er opengaat – dat zou pas in... 2023 zijn – wordt het verkeer dat vroeger die afrit 5 nam, enkele kilometers de E19 naar Antwerpen opgestuurd, om vervolgens de afrit Vilvoorde Cargo te nemen. 

Blijkbaar was er vooraf de vrees dat door die omleiding wel een keer stevige files zouden kunnen ontstaan op die afrit 12. Met als gevolg dat het agentschap Wegen en Verkeer er niet beter op vond dan van in de bocht naar de E19 een snelheidsbeperking in te voeren van 70 km/u, helemaal tot aan de afrit Vilvoorde Cargo. En niet door de wegmarkering ingrijpend aan te passen, neen: bordje naast de kant en klaar was Kees.

Gemakkelijksoplossing

Wel, ik kan u verzekeren: in al die maanden heb ik op dat stuk E19 niet het minste spoor van file gezien – zelfs niet tijdens de avondspits. Het gevolg laat zich raden: geen kat natuurlijk die zich aan die beperking van 70 houdt. De vermetele enkelingen (vaak buitenlanders) die zich toch proberen te schikken naar de regels, riskeren er lijf en leden en vormen een rijdende chicane voor het verkeer dat tegen 120 km/u (of meer…) komt aangestoven. Kortom, het is duidelijk dat die snelheidsbeperking compleet nutteloos en zelfs onverantwoord is, maar toch blijven die bordjes met 70 erop hardnekkig staan. Kan het nu zo moeilijk zijn om de situatie daar na een tijdje te herbekijken en eventueel bij te sturen?

Het is duidelijk dat die snelheidsbeperking compleet nutteloos en zelfs onverantwoord is, maar toch blijven die bordjes met 70 erop hardnekkig staan

Hier gaat het om een tijdelijke (nu ja...) maatregel naar aanleiding van werkzaamheden, maar het voorbeeld van de E19 in Vilvoorde is illustratief voor een veel breder fenomeen: overheden – of ze nu federaal, gewestelijk of gemeentelijk zijn – die bijkomende snelheidsbeperkingen opleggen, schuiven de verantwoordelijkheid veel te makkelijk door naar de automobilist. Nieuw verkeersbordje erbij en hopla, zij hebben hun plicht gedaan. Een gemakkelijkheidsoplossing, maar zo zou het niet mogen werken.

Flitscamera's

In een ideaal scenario wordt namelijk meteen ook de weg zelf onder handen genomen, zodat hij simpelweg niet meer uitnodigt om te snel te rijden. Helaas zijn geslaagde voorbeelden van een dergelijke herinrichting op de vingers van een hand te tellen. Want ja, het is natuurlijk makkelijker én goedkoper om in de plaats een repressief beleid te voeren, door een flitscamera of een trajectcontrole te installeren – dat die investering ook nog geld in het laatje brengt, zal daarbij ook wel zijn rol spelen.

In ieder geval wordt het er voor de automobilist niet makkelijker op, zeker niet met de zones 30, 50 en 70 die overal te lande – en al dan niet gerechtvaardigd – als paddenstoelen uit de grond schieten. Verschrikkelijk zijn ze, zeker als je de streek niet kent – ik weet niet hoe het met u zit, maar mij bekruipt dan altijd het onbehaaglijke gevoel dat ik ergens een aan- of afkondiging van zo’n ‘zonebordje’ heb gemist... Ik heb bijgevolg alle begrip voor bestuurders die voorzichtigheidshalve dan maar vertragen wanneer ze een flitscamera naderen, zelfs al reden ze niet eens de toegestane maximumsnelheid. Hoe frustrerend dat voor de ‘locals’ ook kan zijn.