Editoriaal / Telefoon op wielen

Missen is menselijk, we doen het allemaal wel eens. Ministers en zelfs halve regeringen inbegrepen, ik hoef het u niet meer te vertellen. Ik voel me na een journalistieke uitschuiver wel altijd eventjes slecht. En ik lig er ook al eens van wakker. Zoals toen ik onlangs in een Blogtest op autogids.be schreef dat het aanraakscherm van de Mazda CX-30 zich alleen met de vingers laat bedienen als de auto stilstaat. Fout, want de constructeur opteerde er recent voor om touchscreens helemaal te weren. Het is te zeggen, je kunt de vele infotainment­functies alleen nog gebruiken door middel van klassieke toetsen en knoppen. Wat ik tijdens mijn korte testrit dus duidelijk de hele tijd heb gedaan – ik vond trouwens al dat het scherm zelfs voor mijn lange arm nogal ver weg stond…

De keuze van Mazda is opmerkelijk, want bij nagenoeg alle andere merken zetten aanraakschermen hun snelle opmars wél verder en verdwijnen soms zelfs zowat alle klassieke knoppen voor de bediening van de navigatie, de audio en tal van andere functies. Steeds vaker dien je zelfs voor de airco via het scherm te passeren. Mazda had enkele jaren terug al de best wel originele beslissing genomen om een ‘variant’ te gebruiken die dus alleen van het aanraaktype is als je stilstaat. Een kwestie van veiligheid, meenden ze daar. 

En ondertussen gingen ze in Hiroshima dus nog een stapje verder, door nu weer voluit voor een puur mechanische bediening te opteren. Omdat (eigen?) onderzoek had uitgewezen dat die er nog altijd voor zorgt dat de bestuurder dan minder lang zijn ogen van de weg moet houden als hij ze gebruikt. Een aanraakscherm met meestal heel wat menu’s en vaak nog meer submenu’s vraagt namelijk om een ander soort focus. Lees: je kijkt er langer naar dan ‘nodig’ en dus veilig is.

U mag me gerust ouderwets noemen – vooral Tesla-rijders zullen dat allicht wel doen. En de meeste met een gsm of tablet in hun hand geboren jongeren, die pas heel recent met de auto zijn beginnen te rijden en er meteen eentje hebben gekocht (of gekregen) met zo’n aanraakscherm, zullen mijn betoog misschien evengoed wat wereldvreemd vinden. En toch, ze krijgen mij er vooralsnog niet van overtuigd dat die fameuze touch­screens echt zo’n grote vooruitgang inzake gebruiksgemak betekenen. En nog minder dat ze de veiligheid bevorderen.

 Met andere woorden, ik volg de redenering van Mazda wel. De combinatie van toetsen en een flinke draaiknop om de navigatie of het ‘menu’ van de audio of de telefoon te openen en te bedienen, het leek tot voor kort dé oplossing voor de vele functies waarvan moderne auto’s nu zijn voorzien. Net omdat ze ook zo intuïtief was, veel meer dan met je ogen te moeten zoeken naar het juiste digitale knopje op het vooral in minder dure auto’s vaak nog (te) kleine scherm. Ook al is dat laatste hipper en zorgt het qua connectiviteit en aanverwante technologie voor meer mogelijkheden dan een rij drukknoppen. De vraag blijft of een auto per se ook een rijdende smartphone moet zijn…