Editoriaal / Tussenstop - over truckchauffeurs en snelwegparkings

De snelwegparking: het is een plek die ik niet meteen met prettige dingen associeer – als ze al in het nieuws komt, is het meestal in het kader van illegale activiteiten, gaande van mensensmokkel over sluikstorten tot vormen van vermaak en vertier waar ik hoegenaamd geen boodschap aan heb. De keren dat ik er stop, is het uit noodzaak – omdat de tank leeg is of de blaas vol bijvoorbeeld. En in elk geval ben ik altijd weer blij als ik er opnieuw kan vertrekken. Ik vermoed dat dat bij de meesten onder u niet anders zal zijn.

"Op een dieet van slappe koffie in kartonnen bekertjes, veel te dure koffiekoeken en de befaamde voorverpakte driehoekige boterhammetjes"

Maar is dat negatieve beeld nog wel terecht? Of is het toch vooral gebaseerd op vooroordelen? Voor een antwoord op die vraag trok collega Olivier Duquesne enkele dagen op pad langs de Vlaamse en Waalse snelwegen. Dagenlang leefde hij op een dieet van slappe koffie in kartonnen bekertjes, veel te dure koffiekoeken en de befaamde voorverpakte driehoekige boterhammetjes – waarbij de drie of vier beschikbare varianten uiteindelijk allemaal vooral met mayonaise belegd blijken te zijn.

Alle gekheid op een stokje, als ik collega Olivier mag geloven, is dat cynisme grotendeels misplaatst. Het volledige verslag van zijn minionderzoek leest u op onze website, maar de algemene conclusie kan ik u al verklappen: de toestand van de Belgische snelwegparkings is het jongste decennium over het algemeen flink verbeterd. Hier en daar zijn het volgens onze collega zelfs aangename plekken geworden om even te verpozen.

Een toerist is geen truckchauffeur

Natuurlijk is dat dan bekeken vanuit het standpunt van de toevallige passant, de toerist die even wat te drinken wil halen, of de handelsvertegenwoordiger die van een sanitaire stop gebruikmaakt om snel een broodje naar binnen te werken. Ik ben daarentegen niet overtuigd of de vele truckchauffeurs even positief zijn over onze Belgische parkings. Voor hen is zo’n snelwegparking niet zomaar een tussenstop, maar een heuse bivakplaats.

U moet maar eens na acht uur ’s avonds het parkeerterrein naast de E19 in Peutie passeren. Elke vooravond speelt zich daar hetzelfde tafereel af: talloze truckers verdringen er zich om toch maar een plek voor de nacht te bemachtigen – waarbij de vrachtwagens niet zelden op de op- of afrit worden geparkeerd omdat het terrein zelf binnen de kortste keren vol staat. Het is een bijna surrealistisch beeld. En dan moet u weten: in Peutie is er niks van faciliteiten. Geen restaurant, geen shop, zelfs geen openbaar toilet. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken...

"Hoog tijd dus om het beroep van truckchauffeur op te waarderen"

En Peutie is geen alleenstaand geval. Er zijn gewoon te weinig (gratis) stop- en overnachtingsplaatsen voor de almaar talrijkere vrachtwagens en hun bestuurders. Wordt het geen tijd dat hier meer aandacht voor komt – vanuit de privésector dan wel de overheid? Want als de afgelopen weken in Groot-Brittannië ons iets geleerd hebben, dan is het wel dat de logistieke sector in het algemeen – en vrachtwagenbestuurders in het bijzonder – cruciaal zijn voor onze welvaart. Hoog tijd dus om het beroep van truckchauffeur op te waarderen, en dan denk ik niet aan een betere verloning alleen.