Industrie en economie / Bob Lutz wijst de Piëch-cultuur bij Volkswagen met de vinger

In het zeer befaamde autotijdschrift Road&Track liet Bob Lutz, de voormalige CEO van GM, zich uit over de Volkswagen-affaire. Volgens hem is dit schandaal het resultaat van de cultuur die gepromoot werd door Ferdinand Piëch, ex-directeur van Volkswagen. Lutz noemt Piëch zelfs “meer dan waarschijnlijk de oorzaak” van de hele affaire.

Schrikbewind

Bob Lutz meent dat het niet belangrijk is of Piëch expliciet gevraagd heeft om software te gebruiken voor de vervalsing van de uitstoot, dat gebruik oogluikend heeft toegestaan of zelfs gewoon niet op de hoogte was, maar dat het allemaal te maken heeft met de manier waarop Piëch omging met zijn personeel, want dat had veel weg van een schrikbewind. “Hij was echt brutaal”, zo voegt Lutz toe. Zo herinnert de voormalige CEO van GM zich een diner met grote namen uit de industrie dat samenviel met de lancering van de VW Golf IV. Hij feliciteerde Piëch, die hem vervolgens met trots uitlegde hoe hij zijn doel bereikt had.

Dreiging

Piëch was bij zijn teams langsgeweest en zou zijn ingenieurs het volgende verteld hebben: “Ik ben al die lelijke modellen zat, ik wil ze niet meer zien. Jullie hebben zes weken om met het beste van het beste voor de dag te komen. Ik noteer al jullie namen. Als we over zes weken geen goed design en geen goede afmetingen hebben, dan vervang ik jullie allemaal.” Resultaat via dreiging, zo kreeg Piëch de zaken blijkbaar voor elkaar. “Ik noem dat een schrikbewind en een cultuur waarin prestaties aangespoord worden door angst en intimidatie”, aldus Lutz. En blijkbaar hanteerde Piëch dezelfde manier van werken toen er dieselauto’s verkocht moesten worden in de Verenigde Staten. Piëch zou volgens Lutz gezegd hebben: “Jullie gaan dieselauto’s verkopen in de Verenigde Staten en falen is geen optie… Doe het of ik vind wel iemand anders om het te doen.”

Onder druk?

Volgens Bob Lutz is enkele jaren geleden waarschijnlijk hetzelfde gebeurd met de uitstootproblemen: “De ingenieurs zullen niet geweten hebben hoe ze deze problemen moesten aanpakken en Piëch zal waarschijnlijk opnieuw gedreigd hebben.” Volgens Lutz was de fraude dus een logisch gevolg, want “in deze situaties is de keuze tussen een onmiddellijk ontslag of het vinden van een snelle manier om door de milieutesten te raken en er later de gevolgen van te dragen heel snel gemaakt. Dat is des mensen: als we moeten kiezen tussen onze baan vandaag zeker verliezen of misschien over een jaar, dan zal iedereen voor de tweede oplossing kiezen.”