De zon komt op boven Santiago. Het is koud – dat is normaal, in augustus is het hier volop winter – en mistig omdat de Andes-bergketen de nevel en de uitlaatgassen opsluit in deze kookpot met 5 miljoen inwoners. We zijn gisterenavond aangekomen, kwestie van de sfeer op te snuiven en te ontdekken waarom Mini Amerika van noord naar zuid wil doorkruisen via de beroemde Panamericanaroute, die van Prudhoe Bay in Alaska naar Ushuaia in Vuurland loopt. De lengte schommelt tussen de 24.000 en de 48.000 kilometer naargelang van de gekozen route, want de Panamericana is uiteindelijk niet meer dan een aaneenschakeling van bestaande wegen en snelwegen die doorheen het hele continent lopen.
Niet de hele route
Mini is echter niet vertrokken van in Prudhoe Bay om de onderneming wat overzichtelijk te houden qua tijd, zeker omdat het 3 auto’s heeft ingezet. Buiten het avontuurlijke aspect is de bedoeling vooral om promotie te maken voor de kleine SUV Countryman, die uiteraard de wind in de zeilen heeft, zoals al zijn soortgenoten in dit segment. De trip moet vooral aantonen dat zijn plug-in hybride aandrijflijn – die meer dan ooit de motorisatie van de toekomst belooft te zijn – voorbeeldig betrouwbaar is. Tot op heden lijkt dat ook goed te lukken, want geen enkele auto is al op problemen gestuit ondanks de zware beproevingen die ze al in een aantal landen hebben moeten ondergaan. De vorige deelnemers, die het evenement achter zich lieten en van wie we het stokje overnamen, berichtten ons breedvoerig over Colombia en zijn dramatische wegennet. Om maar een idee te geven: op een bepaald moment hebben ze 10 uur gedaan over 70 kilometer omdat de weg zo onberijdbaar was.
700 kilometer voor de boeg
De eerste etappe van onze trip brengt ons van Santiago naar Tremuco, een stad langs de beroemde Route 5 – de Panamericana – die 700 kilometer verder naar het zuiden ligt. Omdat de streek dichtbevolkt en vrij geïndustrialiseerd is, gaat het om een lang asfaltlint met twee rijstroken. We ‘cruisen’ dus rustig en bewonderen de landschappen, of beter gezegd, de landbouwvlaktes, waar het merendeel van de Chileense wijnen wordt verbouwd. Rijden is hier een vredige zaak, want zelfs bij grote verkeersdrukte blijven Chilenen kalm en zeer hoffelijk. De kilometers gaan rustig voorbij en we leren het ophangingscomfort van deze Countryman smaken. Bij het tanken staan we echter wel even te kijken naar de banden, die behoorlijk fors zijn en die wintersloffen blijken te zijn. Andreas, onze gastheer, glimlacht en zegt dat er geen andere mogelijkheid was. Vandaag lijken deze banden misschien minder geschikt, maar tegen het eind van onze trip zullen we er nog heel dankbaar voor zijn, wanneer we Patagonië doorkruisen. Op het einde wacht ons Vuurland, de beroemde eilandengroep die de zuidgrens van het continent vormt. We staan al te popelen voor morgen, wanneer we wat dichter bij Patagonië komen door de grens naar Argentinië over te steken.
Volg onze trip via de sociale media:
BLIJF OP DE HOOGTE VAN HET LAATSTE AUTONIEUWS!
Nieuwe modellen, tests, advies, exclusieve evenementen! Het is gratis!
Nieuws
