Reportage / MOVIN’ON BY MICHELIN 2018 : Stortvloed aan ideeën

Jawel, de aarde wordt geconfronteerd met een hoop vervuiling die we nog nooit eerder in de geschiedenis zagen en jawel, die vervuiling – die nog boven op de klimaatverandering komt – is de schuld van de mensheid. Dat is in grote lijnen de algemene boodschap van Movin’On, een jaarlijks evenement dat de Bibendum Challenge vervangt en dat zijn deuren opent voor ondernemers, wetenschappers, start-ups en politieke bewindvoerders die onze steden en ons verplaatsingsgedrag van morgen moeten bepalen. Zo’n 5.000 professionals uit de hele wereld zakten af naar Montréal voor wat je een grote brainstorming zou kunnen noemen, een soort netwerkevenement op XXL-schaal, waar nieuwe ideeën bekend raken en ontstaan.

Te land en ter zee

Fietsen, elektrische auto’s, deelwagens: je vindt het allemaal op Movin’On, naast heel wat verrassendere initiatieven waar de autosector soms een rol in speelt. Zoals het experimentele schip Energy Observer, dat volledig gesponsord is door Toyota en dat op waterstof en zonne-energie werkt. De bedoeling is om te leren hoe om te gaan met de waterstofenergie die op termijn waarschijnlijk fossiele brandstoffen zoals aardolie of kernenergie moet vervangen. Het plan is om met hernieuwbare energiebronnen (wind- en zonnekracht) waterstof te produceren uit zeewater (via een brandstofcel). Deze catamaran maakt indruk met zijn technologie en futuristisch design en zal gedurende zes jaar de wereld rondvaren.

En om in de maritieme sfeer te blijven vermelden we ook het al even verrassende – maar niet zo absurde – zeilschip van de Franse start-up Zéphyr & Borée. We weten allemaal dat schepen die werken op zware stookolie – de ergste van allemaal – extreem vervuilend zijn. De bedoeling hier is om de ecologische voetafdruk van een vrachtschip met 70 procent te verminderen dankzij de combinatie van een hybride aandrijflijn en starre zeilen, die in tegenstelling tot stoffen zeilen hun maximale stuwkracht kunnen opwekken onder een veel flauwere hoek. Daardoor volstaat een windje van 30 knopen perfect om het hele schip puur op windkracht te laten varen. Verfrissend, zeker omdat de prijs van de technologie op slechts zes jaar tijd zou zijn terugverdiend. En het gaat hier niet om wetenschappelijke toekomstdromen: in 2020 start de productie.

Hyperloop krijgt navolging

Wie Hyperloop zegt, denkt in de eerste plaats aan The Boring Company, een van de bedrijven van het rijk van Elon Musk (naast Tesla en Space X). Alleen heeft The Boring Company de markt niet voor zich alleen. In Spanje werkt een andere start-up, Zeleros, aan zijn eigen project, dat licht verschilt door zijn ideeën voor de aandrijving en de ophanging in de ‘buis’. Zeleros wil namelijk de kostprijs per kilometer van de infrastructuur drastisch verlagen.

In plaats te werken met lineaire magneten zou de capsule hier gebruikmaken van een lichte onderdruk (0,7 PSI onder de normale druk) en zou een compressor die zich voor de ‘pod’ bevindt, voor een aerodynamische aandrijving zorgen. Hier is dus geen sprake van magnetische levitatie, waardoor het project minder koper en minder energie vergt, terwijl de prestaties niet minder zijn: op lange afstanden zou de capsule snelheden tot 1.200 km/u kunnen halen. Dat zou de huidige hogesnelheidstreinen naar het museum verwijzen. Zeleros bouwt volgend jaar zijn eerste ‘proefbuis’.

Vooral apps

Movin’On kijkt ook naar onze individuele mobiliteit en het delen daarvan, iets wat volgens experts steeds meer voor de hand liggend zou worden in de komende jaren. Het is daarom geen verrassing dat hier veel ruimte is voor dergelijke ideeën en dat soms onverwachte initiatieven opduiken. Zo is er Cocolis, een platform dat particulieren met plaats in hun auto in contact brengt met mensen die op zoek zijn naar niet-professioneel en goedkoop transport. Het idee is doordacht, want de voorwerpen die worden vervoerd, zijn verzekerd door de Franse verzekeraar Maif en de betaling is beveiligd. Zo kost het vervoeren van een meubelstuk van Rijsel naar Parijs slechts 40 euro in plaats van 200. Niet slecht.

Op Movin’On bruiste het trouwens van de apps, zoals AppyParking, van een bedrijf uit Londen, dat beschikbare parkeerplaatsen detecteert via een tag op de grond. Best nuttig als je weet dat 30 procent van onze rijtijd verloren gaat aan het zoeken naar een parkeerplaats. Verder is er MyBus, dat de trajecten en de frequentie van bussen in een vijftigtal steden ter wereld berekent en daar ‘m-ticketing’ aanbiedt, waardoor je op je gemak kunt reizen met enkel je smartphone op zak.

Diensteneconomie

Alle deelnemers aan de Movin’On-conferentie zijn het in elk geval eens over één ding: de nieuwe technologie laat de maatschappij langzaamaan overschakelen naar een diensteneconomie, waar het bezit steeds minder zin zal hebben. Je gebruikt dus een bepaald vervoermiddel om ergens naartoe te gaan, maar dat is niet langer je eigen auto of fiets. Je gaat niet meer naar de winkel om boodschappen, maar de winkel komt naar jou. Dat reduceert het aantal verplaatsingen en het aantal voertuigen in de stad gevoelig. Of net niet. Want ook zelfrijdende auto’s zullen soms leeg rondrijden, op weg naar hun volgende taak. En het idee van Amazon om te leveren met drones? Dat leidt tot heel wat glimlachjes: “Zo ver zijn we nog lang niet, zeker niet op wettelijk vlak. Laat ons eerst onze mobiliteitsproblemen op de grond aanpakken voor we naar de lucht kijken”.

Movin’On probeert op heel wat vragen een antwoord te bieden, maar het evenement laat ook veel pistes open. Hoe zullen bijvoorbeeld overheden reageren op de druk die door de privésector op hen wordt uitgeoefend om zich te laten vervangen door wat we vandaag nog openbare dienst(en) noemen? Natuurlijk is hun streven naar efficiëntie lovenswaardig, maar wat is daar de menselijke kostprijs van? Het idee van samenwerking eerder dan van het overnemen van taken zou hier voorrang moeten krijgen. Maar het blijft wel leuk om zoveel ideeën te zien opborrelen, wat ons doet dromen van een positieve toekomst.