De verschillen tussen de nieuwe VW Golf en zijn voorganger worden steeds kleiner. Toch slaagt deze Volkswagen er intussen decennialang in de referentie te blijven. Technisch is achtste generatie een doorslagje van de zevende: het platform en de motoren zijn grotendeels hetzelfde gebleven. En ook het lijnenspel borduurt verder op reeds overbekende designthema's. Alleen binnenin is er sprake van een kleine aardverschuiving; de VW Golf combineert een horizontaal dashboardconcept met een gloednieuwe CAN FD-architectuur, wat resulteert in sneller dataverkeer en dus in extra digitale mogelijkheden. Ook de interface van de multimediamodule ondergaat een moderne make-over: klassieke knoppen zijn taboe, anno 2020 moet je pinchen en swipen. Maar wat is marketing en wat echte vooruitgang?
Leuk
De testwagen waarmee ik me een weekje mocht verplaatsen, kwam met de optionele ergoActive-zetels die extra steun bieden, een 14-voudige verstelling hebben en over een geheugenfunctie beschikken. Ze vragen een meerprijs van 890 euro, maar zitten een stuk beter dan de standaardstoelen. Ik zou ze altijd aanvinken.
De achtste generatie is niet langer beschikbaar als 100% elektrische E-Golf, die klanten worden doorverwezen naar de ID.3. Maar het gamma wint wel hybride varianten, want milde hybridisering op 48 volt doet zijn intrede. Zo ook op de 1.5 eTSI waarmee ik op pad was. De geëlektrificeerde turbobenzine is 150 pk en 250 Nm sterk, komt enkel in combinatie met de gerobotiseerde DSG-versnellingsbak met dubbele koppeling en beschikt over actieve cilinderdesactivatie. De verder onopvallende vierpitter presteert uitstekend en verbruikt weinig. Ik besloot de testperiode met een gemiddelde van 6,2 liter per 100 kilometer.
Rijden met een Volkswagen Golf is altijd een beetje thuiskomen. Je hebt geen aanpassingsperiode nodig, alles voelt vertrouwd. Bovendien is een Golf het soort wagen waarmee je overal kan toekomen zonder scheef bekeken te worden. Ook de achtste generatie is een allemansvriend gebleven.
Jammer
Hoewel symmetrie me rust geeft, ben ik een voorstander van naar de bestuurder gedraaide middenconsoles. Maar enkel als ze de ergonomie verbeteren, wat niet het geval is bij de Volkswagen Golf. De links op de centrale diplay gesitueerde home-toets van het infotainmentsyteem verschuilt zich immers achter de stuurvelg. De bediening zelf heb je snel onder de knie, waardoor je snel vindt wat je zoekt. Alleen de digitale aircomodule is een stap terug. Het digitale instrumentarium is helder en duidelijk, maar mist wat cachet. Dat doet Peugeot een stuk beter met de i-Cockpit.
Ik vind die koplampen maar niets. Ze staan te laag en ogen te spacy, waardoor de neus te lang wordt en ze vloeken met de rest van het koetswerkdesign. De visuele aantrekkingskracht wordt verder onderuitgehaald door de donkere laktint: de VW Golf staat niet goed in Atlantic Blue. Die 800 euro kan je beter aan een lichter kleurtje spenderen.
De contactsleutel hult zich in het blinkend zwart dat ook het dashboard tooit. Het oogt modern, maar blijkt bijzonder gevoelig voor krassen, vette vingers en stof. Ons exemplaar was slechts enkele weken oud, maar leek meegevochten te hebben in de Tweede Wereldoorlog.
Dus
De Volkswagen Golf blijft opvallend onopvallend. En dat is zijn grootste troef. Instappen en wegwezen, de rest wijst zichzelf wel uit. Ook die nieuwe interface. Ik betreur enkel het design: de koplampen en het dashboard verdienen een strakker, zeg maar saaier ontwerp. Je moet consequent blijven.
9
