Detailtests / 2024 Ford Explorer 77 kWh Extended Range RWD (Premium)

Om misverstanden uit te sluiten: het gaat in deze Detailtest over de compacte(re), elektrische Explorer, niet over de gelijknamige en enorme Explorer PHEV die Ford tot voor kort in de catalogus had staan. Dat in zijn thuisland illustere model had het Blauwe Ovaal in 2019 uit the States laten overkomen om wat gewicht in de schaal te werpen tegen de plug-inhybride BMW X5’s en Mercedes GLE’s die op dat moment als zoetje broodjes over de toonbank gingen.

Met de leuke bijkomstigheid dat zijn lage CO2-normuitstoot Ford in Europa aan een schoner rapport hielp (en op die manier eventuele boetes hielp te vermijden). Een verhaal dat nu wel stilaan op zijn einde loopt: op wat modellen uit voorraad na is het liedje van die bonkige Explorer bij ons bijna uitgezongen.

Al zal zijn geest nog wel blijven rond­waren. Het is namelijk niet toevallig dat de elektrische middenklasse-SUV – waarmee we terug zijn bij de Explorer van vandaag – zijn naam deelt met dat icoon van over de Grote Plas. Op het nieuwe pad dat Ford nu bewandelt, mogen – nee, moéten – de Stars and Stripes weer fier wapperen boven het hoofdkwartier. Ook dus als dat in Keulen staat. En klaarblijkelijk laat die ‘veramerikanisering’ zich niet beter vatten dan in een naam die in de VS luidt als een klok.

Volkswagen-basis

Tot daar dan de Amerikaanse invloed, want voor de rest is deze Explorer net zo Duits als Bratwurst. Omdat hij wordt gebouwd in het nagelnieuwe Electrification Center in Keulen, maar evengoed omdat zijn basis uit… Wolfsburg komt. Via een ruildeal met Volkswagen kreeg Ford een aantal MEB-platforms toegeschoven voor de productie van zowel deze Explorer als van diens coupé-SUV-afgeleide, de Capri (die binnenkort volgt). Er is bijgevolg behoorlijk wat (technische) verwantschap met Volkswagens ID.4, hoewel die familieband zich niet laat zien. Of toch niet aan de buitenkant.

Het koetswerk van de Ford Explorer is namelijk uniek. Met een vrij rechttoe-rechtaandesign waarbij een aantal minimalistische accenten (de strips tussen zowel de voor- als achterlichten, de zwarte dakstijlen, het ruitje voorbij de achterdeur met siermotief, enzovoort) het geheel een zeker cachet verlenen. De Explorer ligt bijgevolg bijzonder goed op het netvlies – al zijn we wel niet helemaal overtuigd van het Blue My Mind-blauw van onze testwagen.

Ook praktisch kan deze elektrische cross-over de nodige adelbrieven voorleggen. Het gaat hem dan in de eerste plaats over het uitstekende zicht rondom, met dank aan het eerder vernoemde raampje in de D-stijl, dat je ook een blik gunt over wat er zich over je schouders afspeelt. Want van binnenuit wordt het zicht naar buiten niet verstoord: de ‘sticker’ aan de buitenkant is in essentie een verduisteringsfilm met streeppatroon.

Kofferruimte en laadvolume

De instap achterin had wel iets beter ­gekund. Wie groter is dan 1,80 meter, moet het hoofd enigszins intrekken, terwijl je forsere schoenmaten ook voorbij de vrij diep insnijdende wielkasten moet zien te wringen. Gelukkig draaien de achter­deuren nagenoeg 90 graden open, waardoor het allemaal nog enigszins elegant verloopt. Eenzelfde conclusie eigenlijk wat de koffer betreft: de laadopening is zeker breed genoeg en met de vloer in de hoogste stand is er amper een hoogteverschil met de drempel. Alleen moet je, door de plaatsing van de motor achterin, wel vrij hoog tillen vooraleer je die laaddrempel over bent.

Het bagagevolume zelf is met 470 liter afdoende, zij het ook niet meer dan dat. De ID.4 – om die er nog maar eens bij te nemen – doet bijvoorbeeld beter. Andersom had ons trouwens stellig verbaasd, want de VW is ook 12 centimeter langer dan de Explorer. Een ‘frunk’ in de neus schittert door zijn afwezigheid, dus hou er ook rekening mee dat je achterin altijd ruimte moet vrijhouden voor je laadkabel(s). Wat ook hier het makkelijkst kan met de koffervloer op zijn hoogste positie; dan ontstaat net onder de plank een aflegcompartiment, zij het eentje van de (bijzonder) smalle soort.

Foto’s: Lennen Descamps