Ecologie / Blauwe waterstof, een onvolmaakte oplossing

De Britse regering heeft een nieuwe ondersteuningsstrategie ingevoerd voor de productie van “blauwe” waterstof, op basis van fossiele brandstoffen, en van “groene” waterstof, die wordt bekomen door elektrolyse met hernieuwbare energie. Naar aanleiding daarvan heeft de voorzitter van de lobbyvereniging voor waterstof en brandstofcellen (UKHFCA) zijn ontslag ingediend, omdat hij van mening is dat blauwe waterstof een “dure afleiding” is.

“Het zou verraad van toekomstige generaties zijn als ik zou zwijgen over het feit dat blauwe waterstof in het beste geval een dure afleiding is, en in het slechtste geval een manier om het gebruik van fossiele brandstoffen te bestendigen, waardoor we gegarandeerd onze CO2-doelstellingen zullen missen.” (C. Jackson, ontslagnemend voorzitter UKHFCA)

Fout antwoord

Volgens Christopher Jackson, ontslagnemend voorzitter van de UKHFCA, is groene waterstof een van de antwoorden voor de energietransitie, maar niet dé mirakeloplossing. Maar terwijl het een van de goede antwoorden vormt op deze problematiek, is blauwe waterstof volgens hem een fout antwoord.

Naast de koolstofuitstoot als gevolg van blauwe waterstof stoort Jackson zich eraan dat die laatste op gelijke hoogte wordt geplaatst met groene waterstof. Groene waterstof heeft – a priori – geen negatieve impact op het klimaat omdat ‘duurzame’ stroom wordt gebruikt om water via elektrolyse op te splitsen in zuurstof en waterstof. Hetzelfde geldt echter niet voor blauwe waterstof, dat wordt geproduceerd op basis van aardgas dat is gewonnen uit gasvoorraden waar CO2 uit wordt afgezuiverd. Bovendien vereist het ondergrondse opslag. Het productieproces is met andere woorden niet 100 procent efficiënt en laat 10 tot 15 procent CO2 ‘ontsnappen’, wat een niet te verwaarlozen klimaatimpact geeft.

Opportunistische oplossing

Jackson vreest dat blauwe waterstof wordt gebruikt als voorwendsel om oliebedrijven en andere leveranciers van fossiele brandstoffen op middellange en lange termijn nog kansen te geven. Die laatste zouden zich achter de productie van blauwe waterstof kunnen verschuilen om de verkoop van fossiele brandstoffen te kunnen verantwoorden.

De ontslagnemende voorzitter vindt projecten rond de productie van blauwe waterstof met als excuus dat ze groene waterstof ondersteunen demagogische middelen van politici die een ‘groene’ geloofwaardigheid willen kopen terwijl ze tegelijk de grote fossiele energiegroepen, die gulle geldschieters zijn, te vriend kunnen houden. Een knap staaltje hypocrisie, met andere woorden.

>>> Lees ook: Baas van Volkswagen gelooft niet in waterstof

Wat moeten we daarvan denken?

Concreet zijn de woorden van Christopher Jackson verhelderend en geven ze een realistisch beeld van de situatie. Jawel, groene waterstof kan een van de oplossingen zijn voor de energietransitie. Maar neen, blauwe waterstof kan hoegenaamd niet dienen om zijn ‘duurzame’ evenknie te ondersteunen. Neen, de productie van groene waterstof is vandaag – en waarschijnlijk op de middellange termijn – niet mogelijk op een voldoende grote schaal voor alle sectoren die vandaag op fossiele brandstoffen werken. Jawel, politici gebruiken vaak een groen discours om hun imago op te poetsen in plaats van volgende generaties te willen redden…

Zoals zo vaak wanneer het om politiek en economie gaan neemt hypocrisie de bovenhand en sluipt demagogie binnen. Door te snel te veel tegelijk te willen dreigen politici en hun vrienden (energie- en mobiliteitsleveranciers) zichzelf te bedotten en ons uiteindelijk met de gebakken peren op te zadelen.