Ecologie / Bosch gelooft in synthetische brandstoffen

De strijd tegen de uitstoot van CO2 en andere schadelijke stoffen zou in combinatie met de opkomst van hernieuwbare elektriciteit nieuwe zuurstof kunnen geven aan de productie van synthetische brandstoffen. Synthetische benzine of diesel zijn niets nieuws. Het eerste onderzoek stamt al uit de jaren ’20. Maar uitgezonderd van een paar militaire toepassingen of om politiek-economische redenen is deze technologie nooit echt doorgebroken. Daar komt nu echter verandering in. Bosch lijkt in deze oplossing te geloven en pakt ermee uit op zijn stand tijdens het salon van Frankfurt (16-24 september voor het publiek). In afwachting van de IAA heeft de autotoeleverancier zijn visie op het onderwerp al uit de doeken gedaan.

Complementair met elektrisch rijden

De directie van Bosch twijfelt aan de snelle groei van de elektrische mobiliteit door het beperkte rijbereik van de batterijen en de lange laadtijden. Voor het Duitse bedrijf zijn hybride oplossingen die een elektromotor en een verbrandingsmotor combineren meer realistisch, zelfs op lange termijn. Maar met fossiele brandstoffen is het echter moeilijk om een neutrale CO2-balans te halen. In de plaats daarvan moet voor synthetische brandstoffen (eFuel) worden gekozen. Volgens Bosch zou op die manier in Europa “tot 2.800.000.000.000 kilo CO2” kunnen worden bespaard, enkel door auto’s met een hybride motor op dergelijke synthetische brandstoffen te laten rijden. Maar dat is niet mogelijk voor 2050… Het bedrijf gaat daarom uit van een eerste etappe waarbij fossiele en synthetische brandstoffen zouden worden gemengd in een 50/50-verhouding.

Methode

De teams van Bosch willen hun brandstof produceren met hernieuwbare energie en door CO2 uit de atmosfeer te verwijderen. Op basis van water wordt met (groene) stroom waterstof geproduceerd. De koolstof van zijn kant wordt afgeleid van een industrieel proces of met filters uit de lucht gehaald. Deze H2 en CO2 worden dan gemengd en met een chemische reactie bij hoge temperatuur omgevormd tot benzine, diesel of gas, of zelfs kerosine. Bosch experimenteert in Noorwegen en Duitsland al met de productie van synthetische brandstoffen. Andere spelers zijn daar ook mee bezig, onder meer in Finland.

Schone brandstof

Vandaag is het nog duur en ingewikkeld om synthetische brandstoffen te produceren. Een grotere productie zou natuurlijk de kosten kunnen helpen drukken, zeker als de stroomprijzen zouden gaan zakken. In tegenstelling tot biobrandstoffen moet voor eFuel geen landbouwgrond worden opgeofferd. Bovendien kunnen deze brandstoffen worden ‘uitgezuiverd’ zodat ze bij het verbrandingsproces bijna geen roet meer veroorzaken. Dat zou dan weer de uitlaatgasnabehandeling goedkoper maken. Bovendien moet niet het hele tanknetwerk worden aangepast en kunnen ook bestaande motoren of oldtimers blijven rondrijden.

Tweekoppig monster?

De eerste onderzoeken naar synthetische brandstoffen stammen al uit de jaren 1920. Het procedé van de Duitsers Fischer en Tropsch blijkt de beste methode. Deze synthetische brandstof wekt vooral de interesse van de Duitse militairen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Omdat de landen die het Derde Rijk veroverde niet veel olie bevatten, moest er een oplossing worden gevonden om de gemotoriseerde troepen en de tanks snel te kunnen bevoorraden. Het rendement van de fabrieken, die vaak verbonden waren aan concentratiekampen, was vaak erg variabel. Na de oorlog namen de Geallieerden de technische gegevens van de nazi-ingenieurs in beslag. Maar de ontdekking van olievelden in Saoedi-Arabië in 1950 betekende het einde voor de synthetische brandstoffen. Met uitzondering van Zuid-Afrika, waar het embargo als gevolg van het Apartheidsregime en de val van het regime in Iran (de enige leverancier van Zuid-Afrika) het land verplichtte tot het zoeken naar alternatieven voor ingevoerde olie. Dit soort brandstoffen steekt nu stilaan weer de kop op. Ook bij het Amerikaanse leger, om niet afhankelijk te moeten zijn van externe bevoorrading.