Ecologie / Ségolène Royal uit kritiek op beslissing Europees parlement

Het Europese Parlement keurde – met grote meerderheid en op aanbeveling van de Europese Commissie – een tolerantiemarge van 110 procent goed voor de uitstoot van stikstofoxiden, ofwel 2,1 keer de huidige limiet van 80 mg NOx/km. Die 'soepele' politiek is blijkbaar niet naar de zin van het Franse ministerie van Ecologie. Frans minister van Ecologie Ségolène Royal heeft die goedkeuring openlijk bekritiseerd tijdens een interview in de Franse krant Le Parisien. Ze gaf meer bepaald aan dat de testresultaten van de onafhankelijke commissie in Frankrijk aantoonden dat “geen enkele geteste autoconstructeur binnen de lijntjes loopt. Ze overschrijden allemaal de huidige wettelijke uitstootnormen, met hoeveelheden die vijf tot elf keer hoger liggen”.

Niets verkeerds

Royal vergeet daarbij blijkbaar dat de constructeurs gewoon de wet toepassen, want de resultaten die zij aanhaalt, gaan over limieten die buiten de gebruikelijke 'testzones' gemeten worden. Zo heeft de Franse commissie haar eigen testen toegepast, met haar eigen procedures, zonder rekening te houden met de huidige protocols. En als je de regels van het spel wijzigt, mag je niet verbaasd zijn van een andere uitkomst. Zoals Yves Toussaint van het Luikse Green Propulsion eerder al een in exclusief interview aan ons bevestigde: buiten de procedure voor typegoedkeuring (die in 1973 opgesteld werden) mogen de constructeurs doen wat ze willen. Rekening houdend met de zware ontwikkelingskosten en technologische beperkingen rest de ingenieurs atlijd een zware taak: hun auto’s laten voldoen aan de normen zonder de betrouwbaarheid of de klantentevredenheid in het gedrang te brengen.

Tolerantie

Volgens de aanhangers van een minder soepele tolerantiemarge zou de beslissing van de Europese instellingen beïnvloed zijn geweest door de automobiellobby. Zij vergeten daarbij dat ze ook zelf gelobbyed hebben om de testen bij reële omstandigheden opgelegd te krijgen. Zo werkt politiek nu eenmaal: het is een spel van geven en nemen waarbij nooit één winnaar is, maar waarbij misschien wel een meer aanvaardbare cyclus voorgesteld kan worden in de ogen van de consument, waarbij het risico op fraude en optimalisering beperkt wordt.