Editoriaal / Consequentie graag

Enkele weken terug deed Belgiës invloedrijkste politicus, Bart De Wever, een opmerkelijke uitspraak: “Rekeningrijden is onvermijdelijk, maar geen enkele partij zal dit als een programmapunt op zijn agenda willen zetten de volgende verkiezingen.” Die uitspraak is op twee vlakken belangrijk. In de eerste plaats geeft de baas van de N-VA toe dat rekeningrijden er moet komen, ondanks het feit dat zijn partij zich tot nog toe als felle tegenstander opwierp. Maar daarnaast, en misschien nog belangrijker, zegt hij er meteen bij dat geen enkele partij er zich op zal profileren. 

De reden ligt voor de hand: heel wat Belgen zijn nog altijd tegen, dus durven de politici hun nek niet uit te steken, bang als ze zijn om electoraal afgestraft te worden. We hebben namelijk de politici die we verdienen (en die we zelf gekozen hebben): zonder visie, maar wel met een leger spindoctors achter hen die hen vertellen waarmee ze op dit ogenblik kunnen scoren. En rekeningrijden is daar zeker niet bij.

Maar laten we het probleem even opentrekken en de vraag stellen naar hoe consequent u en ik met onze ideeën rond mobiliteit (en de sociale impact ervan) omgaan. We sakkeren allemaal op de file, maar nauwelijks 1 op de 10 wil zijn salariswagen missen en omruilen voor geld of een mobiliteitsbudget. De werkgevers kankeren over de dichtslibbende wegen en de kosten (voor hen) van steeds meer files, maar hebben het lef (en dikwijls ook de knowhow) niet om hun personeel (gedeeltelijk) thuis te laten werken.

We betogen voor de schoolpoort voor zuivere lucht voor onze kinderen, maar brengen ze wel met een dikke SUV naar de schoolpoort. Of we brengen ze dan toch met de bakfiets ter plaatse, maar zien er geen graten in om met Ryanair even te gaan ontbijten in een zuiderse stad – het kost toch niks… We foeteren op het steeds groter aantal vrachtwagens en bestelwagens die onze wegen nóg voller maken, maar we bestellen wel snel via internet en verwachten dan dat het bestelde binnen de 24 uur aan huis wordt geleverd. 

We bekritiseren (terecht) de autoconstructeurs omdat hun NEDC-normverbruik een stuk lager ligt dan het gemeten verbruik, maar we laten wel vrolijk onze auto draaien als we bij de krantenwinkel, slager of bakker binnenwippen. We kopen een plug-inhybride en zijn uiteraard verguld met het belastingvoordeel, maar we zijn ook te lui om hem consequent in te pluggen en zodoende te gebruiken waarvoor hij uitgedacht is: zoveel mogelijk elektrisch rijden.

Kortom, we zouden zelf een stuk consequenter door het leven kunnen gaan en samen zoeken naar oplossingen om het grote stilstaan tegen te gaan. Maar dat laten we graag over
aan ‘professionals’, die onveilige, vervuilende en lawaaierige verkeersdrempels aanleggen waar er zoveel doelmatiger tools voorhanden zijn. Die rekeningrijden voor vrachtwagens invoeren, maar wel verbaasd zijn als de tolvrije gewestwegen dan overvol raken. Die ons in een elektrische auto willen doen rijden, maar het vertikken laadpalen te installeren. Hebben we niet de politici die we verdienen?