Editoriaal / Davos

Enkele weken geleden kwamen de machtigen der aarde weer samen in het onooglijke Zwitserse plaatsje Davos. Terwijl er vroeger in de vorm van een algemene vergadering van de Verenigde Naties een min of meer legitieme en redelijk democratische bijeenkomst was over het wel en wee van de wereld, werd die de laatste decennia qua democratische merite al flink afgezwakt door de zogenoemde G20- en G7-toppen. Qua volledig gebrek aan democratische legitimiteit kan echter niets aan Davos tippen. Toch verdringen (al dan niet democratisch verkozen) staats- en regeringsleiders er zich om hun ‘waar’ te verkopen en in de gunst te komen van de mensen die het meer en meer écht voor het zeggen hebben: de CEO’s van de multinationals en de aandeelhouders/hedgefunds die erachter zitten.

Terwijl je vroeger als geaccrediteerde journalist altijd je plaats had op voormelde VN-vergadering en achteraf ook gerust vernietigend voor de dag kon komen als een of andere ‘wereldleider’ zich weer vergaloppeerd had in nietszeggend gedaas, kom je er in Davos niet meer in als je geen goede staat van dienst kunt voorleggen. Wat in deze context betekent dat je de zegeningen van de globalisering en de lofzangen erop moet uitdragen als was je een journalistieke zendeling. Kritische stemmen niet welkom.

Waarom ik u dat hier allemaal vertel? Omdat ik zie hoe zich in de autosector eenzelfde evolutie ontrolt. In het begin van mijn carrière (nu bijna duizend AutoGidsen terug, zie verder in dit nummer) keek ik met ontzag op naar de grote pennen van die tijd, die het niet nalieten voor heel wat auto’s het fileermes boven te halen en daarvoor door de meeste constructeurs niet alleen werden gevreesd, maar ook hooggeacht. AutoGids heeft die traditie van objectieve en gedetailleerde informatie altijd in zijn vaandel geschreven. Waarbij we er anderzijds ook naar streefden niet respectloos om te gaan met onze gesprekspartners aan de kant van de auto-industrie en in onze oordelen ook niet over één nacht ijs te gaan.

De laatste tijd is er echter veel veranderd (en nog aan het veranderen) in autoland, en evenzeer in de berichtgeving die erover wordt geleverd. Blogs, vlogs en andere soorten van kennisgeving schoten als paddenstoelen uit de grond en hun doorgaans weinig kritische houding werd omarmd door de nieuwe generatie van marketeers die zich nu als woordvoerders/vertegenwoordigers van de autoconstructeurs hebben opgeworpen. Met kwalijke gevolgen: niet alleen moeten wij tegenwoordig hemel en aarde bewegen om ook maar de kleinste technische informatie te bekomen die niet in marketinggebeuzel is omgezet, maar een kritische houding tegenover het nieuwste product van de broodheer wordt evenmin geapprecieerd. In zoverre zelfs dat bepaalde constructeurs ons nu al duidelijk maken dat ‘hun’ auto niet meer getest mag worden, maar dat hij hoogstens al rijdend (niet te ver als het kan) mag worden ‘gesavoureerd’, waarna dan uiteraard een unaniem lovend verslag dient te worden neergepend. Bij AutoGids doen wij aan een dergelijke aanfluiting van de journalistiek niet mee: een auto wordt bij ons correct op zijn merites beoordeeld, of het nu om een Smart of een Rolls-Royce gaat, en we hopen dat ook in de toekomst zo te kunnen houden.