Editoriaal / Edito KJ: kiezen is verliezen

Ik luister gewoon naar de radio. Het zou keuzestress kunnen zijn, mijn onvermogen om het zingende bos nog door de dansende bomen te zien. Al denk ik dat het uit luiheid is. Ik laat me liever door nieuwe nummers verrassen dan altijd op zoek te moeten gaan naar muziek die ik op dat moment het liefst zou beluisteren. En aan ‘het algoritme’ heb ik een broertje dood, want ik wissel graag van genre.
Hetzelfde met podcasts: gedoe. Het is gewoon makkelijker om naar een programma te luisteren dan voor het instappen al een goede podcast gekozen te hebben, die dan ook ongeveer even lang moet duren als de pendelrit huiswaarts. Neen, ik prefereer de keuze van de radiozender boven mijn eigen goesting.

Ik reed een weekje met de Mercedes-AMG C 63 S E Performance 4Matic+ Break: niet alleen die naam is veel te lang, ook de keuzemogelijkheden zijn veel te uitgebreid. En dan heb ik het niet over de Spotify-lijsten of de podcastopties, zelfs niet over de radioprogramma’s, maar over al die instelmogelijkheden. Na anderhalf uur swipen had ik nog niet alle menu’s bekeken, laat staan begrepen. Afhankelijk van de gekozen modus gaat het ding zoemen of brullen wanneer je gas geeft, ietwat luier of nodeloos nerveus sturen, in onderstuur of overstuur door de bocht, en deinen of stuiteren over een kasseibaan. Alsof de C 63 AMG met een persoonlijkheidsstoornis kampt…
Bijzonder boeiend, toch als je maar enkele dagen krijgt om elkaar te leren kennen. Maar zo vermoeiend zodra die wittebroodsweken gepasseerd zijn. Dan ga je voor de Individual-stand die je favoriete settings bundelt, en klaar, toch? En dat is niet alleen bij Mercedes of AMG zo, zowat elke auto biedt tegenwoordig keuze uit een warrig palet aan zoveel mogelijk verschillende rijmodi. Gedoe, want kiezen lijkt al te vaak op verliezen. 

Na anderhalf uur swipen had ik nog niet alle menu’s bekeken, laat staan begrepen.

Waarom maken de automerken zelf niet de keuze hoe hun model stuurt, reageert en veert? ‘Wij vinden dat de C 63 zo hoort te rijden, en anders moet je maar bij Audi gaan kijken voor een RS 4 of bij BMW voor een M3.’ Een AMG hoort niet te pleasen, die mag gerust zeggen dat het te nemen of te laten is. En eigenlijk mag elke auto dat, want ook een Citroën hoort te rijden als een Citroën (lekker comfortabel) en elke Ford als een Ford (soepel en speels).
Nu krijg ik soms de indruk dat de chassisingenieurs het ook niet wisten, dus maar voor een onderstel met een adaptieve demping kozen met settings die niemand écht plezieren. Binnenkort ga je zelfs je onderstelsetting kunnen downloaden, hoorde ik tijdens het Kenshiki Forum dat Toyota onlangs organiseerde in Zaventem. Via Spotify, dacht ik spontaan. En tegen betaling, veronderstel ik. Zucht.

Klink ik als een oude man? Wellicht. Is dit opnieuw een gevalletje van keuzestress? Zou best kunnen. Maar als zelfs een eenvoudige auto een jaarloon gaat kosten (ik heb het jammer genoeg niet meer over de C 63), dan mag je toch een afgewerkt product verwachten? Iedereen heeft zijn talenten, maar het is je karakter waarmee je vrienden maakt. Of kraakt, maar dan had je maar een andere zender moeten kiezen.