Editoriaal / Een beetje gas terugnemen

Op het ogenblik dat u dit leest, ben ik al 65 geworden. Tijd om met pensioen te gaan. Zo’n veertig jaar geleden begon mijn loopbaan als autojournalist. Van jobhoppen kan ik nauwelijks beschuldigd worden: ik begon bij het toen nog piepjonge De AutoGids en buiten een in tijd beperkte zijstap naar VAB ben ik dit blad altijd trouw gebleven. In die veertig jaar is de autowereld danig veranderd, maar het is eigenlijk pas de laatste jaren dat hij echt op zijn grondvesten davert. Je kunt gerust stellen dat de eerste dertig jaren van mijn carrière samengevat kunnen worden als ‘meer van hetzelfde’: de auto’s werden groter, krachtiger, soms veelzijdiger, maar het bleven voor het overgrote deel (en enigszins oneerbiedig gezegd) blikken op vier wielen voortbewogen door een verbrandingsmotor, de laatste twintig jaar meer en meer door een dieselkrachtbron, tot een paar jaar terug.

Er was een buitenbeentje dat zo’n tien jaar geleden de kop opstak en initieel de risee was van heel autoland: Tesla. We herinneren ons nog goed de kennismaking met de eerste Model S: een halfuurtje rijden met vertrek vanuit een wat groezelig zakenhotelletje in de buurt van de Münchense luchthaven. Toch waren we toen al onder de indruk, ondanks alle gebreken. Jaren later, in 2015, gebeurde dan het onvermijdelijke: de zich ongenaakbaar wanende autosector donderde van zijn CO2-wolk en kwam met Dieselgate in een ongekend schandaal terecht waarvan de naweeën nog lang niet zijn verdwenen. Voor een autojournalist als ondergetekende luidde het de meest interessante periode in van mijn hele loopbaan. Die ‘gekke’ Elon Musk bleef ondertussen zijn geldschieters maar overtuigen van zijn droom en legde de ‘echte’ constructeurs het vuur aan de schenen.

Maar er dreigde nog ander (groter?) gevaar. De grote databedrijven, de rijkste firma’s ter wereld ook, genre Google, Apple, Microsoft, enzovoort, begonnen zich in de autosector te interesseren, meer bepaald in de elektrische en (vooral) de zelfrijdende auto. Met als redenering “wij hebben de data, een auto errond bouwen kan toch zo moeilijk niet zijn” stortten ze zich onvervaard op de ontwikkeling van de autonome auto, om toch al vrij snel tot het besef te komen dat het zo simpel niet was. Ondertussen is ook de klassieke autosector wakker geworden en tekenen nieuwe evoluties, ontwikkelingen en allianties zich af, met een steeds sneller ritme en met altijd maar meer impact. Nog nooit is de autosector zo door elkaar geschud, maar is hij ook zo interessant geweest.

Ik moet u dan ook iets bekennen. U bent nog niet (geheel) van mij af. De redactie van AutoGids/Le Moniteur Automobile heeft mij gevraagd om toch nog regelmatig mijn licht te laten schijnen over de meest recente gebeurtenissen, trends te helpen ontdekken of duiden en nieuwe evoluties aan een dieper onderzoek te onderwerpen. Ik wil daar, met enige terughoudendheid, maar ook met het nodige enthousiasme, graag op ingaan. De tijden zijn te interessant om nu geheel langs de zijlijn te gaan staan. U zult mij dus nog een tijdje (af en toe) moeten verdragen. In de hoop dat u het apprecieert.