Editoriaal / Een half miljoen

Mag ik u feliciteren? U bent tijdens de tien dagen van het autosalon weer met een half miljoen afgezakt naar de Heizel. Jawel, twintig jaar terug trok het salon nog 750.000 mensen, maar de tijden zijn dan ook veranderd. Als je vandaag als automobilist achter het stuur plaatsneemt, zou je volgens sommigen al moeten wegkruipen van schaamte, zo ondermijnend ben je voor milieu en klimaat. Dat kwamen 250 protesteerders van Extinction Rebellion ook duidelijk maken, wat leidde tot wat verbouwereerdheid, gegniffel en verontwaardiging bij de bezoekers. Ik kan de mensen van XR van één ding verzekeren: als je op deze manier de grote massa moet overtuigen van het eigen gelijk, dan zal de aarde allang naar de knoppen zijn voor je dat gelijk haalt. 

Overigens waren er ook 100.000 bezoekers die de van 5 naar (een fel overdreven) 7 euro opgetrokken bijkomende inkomprijs hebben betaald om zich eventjes aan de mooiste bolides te komen vergapen. Een cijfer dat toch wel schril afsteekt tegen de paar honderd autohaters die de tweede salonzaterdag het feestje een beetje wilden verpesten.

Kortom, het autosalon is nog niet dood, dankzij de Belg, die blijkbaar in zijn hoofd een knop heeft die in januari automatisch wordt omgedraaid en in de hersenen een grote, fluorescerende ‘AUTO’ doet flikkeren. De meest prestigieuze salons rondom ons zien hun bezoekersaantallen, maar vooral ook het aantal exposanten schrikbarend dalen en spartelen in alle richtingen om aan een (haast onafwendbaar) einde te ontsnappen. Op dit ogenblik is dat nog niet het geval met Brussel, decennia lang smalend een ‘vulgaire koopbeurs’ genoemd in het buitenland, maar door een grote schare trouwe bezoekers alive and kicking gehouden.

Zijn er hier dan geen problemen? Natuurlijk wel. De exposanten morren over de exorbitante prijs die het salon hen elk jaar weer kost, maar niemand durft er echt mee kappen omdat ze dan ook het risico lopen zowat een derde van hun verkoop (deels) te missen. Daarnaast slagen de organisatoren ondanks verwoede en lovenswaardige pogingen er maar niet in het thema mobiliteit in zijn geheel op een adequate manier te belichten. En bijeenkomsten zoals ‘Inspiring Talks’, waar de helft van de aanwezigen bestaat uit de sprekers en hun gevolg, brengen ook geen zoden aan de dijk. Sommige, inderdaad inspirerende sprekers hadden nochtans beter verdiend. 

En tot slot zal de Brussels Motor Show toch nog iets aan zijn buitenlandse credibiliteit moeten doen. Nu Detroit uit de weg is, waren er inderdaad een aantal wereldpremières waarop wij vroeger geen aanspraak mochten/konden maken, maar nog te veel constructeurs weten blijkbaar Brussel nog altijd niet liggen – tenzij het is om bij de Europese Commissie te gaan pleiten voor de zoveelste gunst. Hoe kun je anders verklaren dat Toyota, met nota bene zijn Europese hoofdkwartier in Brussel, het vertikt om zijn nieuwe Yaris, zijn revolutionaire nieuwe Mirai of zijn elektrische Lexus UX 300e te tonen? De Japanners bestonden het zelfs om midden
in het Brusselse salon een eigen feestje te houden in Amsterdam om een nieuwe, kleine SUV, in het B-segment aan te kondigen. Als opgestoken middelvinger naar het Brusselse autosalon kan dat tellen.