Editoriaal / Geen nieuws, goed nieuws...

Op maandag 3 april was Volvo-CEO Hakan Samuelsson in hoogsteigen persoon naar de fabriek in Gent afgezakt om er “goed nieuws” te brengen. Dat was in feite de formele bevestiging van iets dat we al langer wisten (geen nieuws dus), vanwege de logica zelf: aangezien de XC60 in Gent verdwijnt en er opgevolgd wordt door de XC40 als productiemodel, en aangezien Volvo Gent op dit ogenblik de enige fabriek (voor Europa en Noord-Amerika) is die het nieuwe CMA-platform zal assembleren, is het logisch dat alle andere modellen die ook op dat nieuwe, compacte platform rusten, eveneens in Gent gebouwd zullen worden. 

Nu is dus nog eens officieel bevestigd dat na de XC40 (begin 2018) ook de opvolger van de huidige V40 als tweede zelfstandig model in Gent geassembleerd zal worden. Of die zich in hetzelfde segment situeert als die V40, werd nog even in het midden gelaten. Voor wie wil weten waar het over gaat, verwijzen we naar ons bezoek aan Göteborg in juni 2016, waar toen de conceptcars 40.1 (XC40) en 40.2 (opvolger V40) werden voorgesteld (AG 956). Omdat in Torslanda (Göteborg) alles in gereedheid moet worden gebracht voor de productie van de nieuwe XC60 (in de zomer bij ons in de showrooms), verhuist de productie van de huidige V60 nog even naar Vlaanderen (hybrideversie inbegrepen) tot de productie van de nieuwe S60/V60 wordt opgestart in Zweden op basis van het nieuwe, grote SPA-platform.

Onze Vlaamse excellenties en gezagsdragers waren natuurlijk in groten getale uitgerukt om zich mee in de schijnwerpers te wurmen bij dit goede nieuws en zo wat collateral exposure mee te pikken, ministers Muyters en Schauvliege op kop. Wat deze laatste daar kwam doen, weten we nog altijd niet: zij heeft geen gebenedijd woord gezegd. Ook hier hoorden we de Vlaamse overheid weer oreren over hoeveel inspanningen ze wel niet deden om de belastingen voor bedrijven als Volvo te reduceren, de opleiding en vorming van de personeelsleden te subsidiëren of de bijbehorende infrastructuur aan te passen aan de noden van een dergelijke grote industriële werkgever (meer dan vijfduizend personeelsleden).

CEO Samuelsson zag natuurlijk zijn kans schoon om er van zijn kant weer op te hameren dat de huidige overheidsinspanningen een absoluut minimum waren, dat de loonkost in ons land toch wel bijzonder hoog lag en dat hij verwachtte dat nog bijkomende inspanningen zouden worden gedaan om deze grote welwillendheid van Volvo voldoende te honoreren.

Kortom, er werd ook even met de spierballen gerold voor een event waar niks nieuws te rapen viel en dat uiteindelijk was georganiseerd opdat iedereen zich nog eens in het zonnetje kon zetten. Op dit ogenblik kan Volvo niet zonder Gent, tenzij het snel meer dan twee miljard wil uitgeven om in een “lagelonenland” een nieuwe greenfield fabriek op te zetten voor het CMA-platform. Voor dat geld kun je al veel “bijkomende loonkost” betalen. De protagonisten moesten dus even de eigen loftrompet steken, de voor de hand liggende beslissingen zijn al een tijdje eerder genomen.