Editoriaal / Geen weg terug

De autosector komt de laatste tijd weer negatief in de belangstelling. Dikwijls niet geheel ten onrechte. Wat Volkswagen in de Verenigde Staten uitgevreten heeft, kan uiteraard niet door de beugel, maar noem mij één autoconstructeur die er nooit de kantjes heeft afgelopen en ik zal u vertellen dat hij het waarschijnlijk ‘vergeten’ is (en dat zijn voormalige CEO kort daarop de laan is uitgestuurd omdat hij “de concurrentiepositie van zijn merk niet voldoende heeft verdedigd”).

Sinds wereldwijd een enorme virtuele en nagenoeg oncontroleerbare geldstroom het financiële leven en vooral de beurzen regeert (met zeepbellen en crashes als onvermijdbare exponenten), is het voor de reële, in de echte economie verankerde bedrijven alsmaar moeilijker om aan de irreële en opgeblazen verwachtingen van aandeelhouders te voldoen. Uiteraard zijn er uitzonderingen: de manier waarop Elon Musk zijn aandeelhouders nog altijd weet te paaien en ermee wegkomt om pas in 2020 (een eeuwigheid in beurstermen) winstgevendheid te beloven, is een unicum dat veel zegt over de bijzonder gave van Tesla’s topman én over het engelengeduld van zijn aandeelhouders. Wat hen daarbij leidt, laten we hier nog even in het midden.

Feit is dat Toyota al sinds 1997 tegen de bierkaai heeft moeten vechten met zijn hybride Prius en dat de alliantie Renault-Nissan door heel wat concurrenten een beetje meewarig werd bekeken toen ze in 2010 met een volwaardige elektrische auto voor de pinnen kwam, de Nissan Leaf. Onder meer het succes van Tesla, dat cijfermatig gezien tot nog toe peanuts vertegenwoordigt, maar communicatiegewijs het verhaal van Apple nog eens aan het overdoen is, heeft echter ook de non-believers wakker geschud. Met als gevolg dat nagenoeg iedereen zich nu (ook) op de hybride en elektrische markt stort. Voor de verdere ontwikkeling van de elektrische technologie en vooral de batterijtechnologie worden nu gigantische bedragen opzijgezet, binnen de autosector zijn de naysayers op het vlak van de elektrische aandrijving naar achterafkamertjes verbannen.

Betekent dat nu dat de verbrandingsmotor dood is? Bij lange na niet, zeker niet als je de onverdroten ijver ziet waarmee de autoconstructeurs (dikwijls met succes) lobbyen om de invoering van strengere milieunormen af te zwakken en/of uit te stellen en zo hun eigen investeringen veilig te stellen of tenminste te consolideren. 

Het zou onze politici dan ook sieren om voor eens en voor altijd met een coherent(e) regelgeving/beleid voor de dag te komen, zodat iedereen weet waaraan zich te houden en dezelfde regels voor iedereen gelden. Óf de elektrische aandrijving zal doorbreken, is op dit ogenblik geen punt van discussie meer, hoe snel en tegen welke prijs des te meer. In dit nummer zetten we al enkele puntjes op de spreekwoordelijke i. Dat er geen weg terug meer is, staat als een paal boven water.