Editoriaal / Keuzestress

Enkele weken terug werd het 97^e Brusselse autosalon afgesloten met een totaal van zo’n 442.000 bezoekers, een record voor het ‘kleine’ salon. Organisator Febiac heel tevreden uiteraard, maar van bij de constructeurs en importeurs kwamen verschillende geluiden. Sommige zien hun verkoop toenemen zoals verwacht en/of verhoopt, andere zijn redelijk ontgoocheld over hoe het publiek op hun producten heeft gereageerd. Met die kanttekening dat het salon een week later plaatsvond dan normaal, wat maakt dat de definitieve resultaten nog iets langer op zich zullen laten wachten. 

Wat in ieder geval duidelijk uit de vele bevragingen van salonbezoekers naar boven kwam, is dat de mensen die naar het salon waren afgezakt om zich binnen afzienbare tijd een nieuwe auto aan te schaffen (of te kiezen in het geval van een salariswagen), overvallen werden door keuze­stress. De huidige maatschappelijke evolutie maakt de keuze voor een nieuwe auto er niet eenvoudiger op. Recente klimaat­acties stellen deels het bezit van een auto ter discussie en richten meer nog hun pijlen op die salaris­wagens, die zouden bijdragen tot de filetoename en (bijkomende) vervuiling. 

Anderzijds is er de evolutie van de stadsbesturen naar no go-zones (lage-emissiezones) voor bepaalde, oudere types van wagens, in het bijzonder diesels. Het maakt voor veel mensen de keuzestress nóg groter en ze hebben dan ook een grote honger naar betrouwbare informatie, vooral omdat onze overheden niet noodzakelijk blijk geven van een grote kennis van zaken en er dus een behoorlijke flou artistique hangt rond wat er in de toekomst zou kunnen beslist worden van overheidswege.

Op het salon is ook gebleken dat er een groeiende belangstelling is voor alternatieve aandrijfvormen, maar dat vele potentiële kopers nog niet klaar zijn om de drempel van de elektrische aandrijving te nemen. De grootste obstakels zijn nog altijd dezelfde: de prijs, de zogenoemde range anxiety en het gebrek aan voldoende laadpunten in ons land. Bovendien heeft de auto-industrie al een hele tijd terug veel meer nieuwe elektrische modellen beloofd, maar is er van die keuzetoename nog altijd weinig te merken in de realiteit. Het wordt dus 2020 voor er een echt degelijk/aantrekkelijk aanbod komt, ook van betaalbare EV’s.

Tot slot nog een bedenking over de markt in 2019. Met zo’n 550.000 verkochte auto’s vorig jaar zitten we in ons land nog altijd in een ongelooflijke hoogconjunctuur qua autoverkoop, atypisch tegenover een aantal buurlanden en haast abnormaal in absolute zin. Velen gaan er zomaar van uit dat die conjunctuur zo gunstig zal blijven, maar zij dwalen. Voornoemde keuzestress, de kritiek op de auto, het uitblijven van alternatieven qua aandrijving, maar ook de opkomst van andere vormen van mobiliteit zullen ongetwijfeld hun invloed hebben op de markt. Invoerder D’Ieteren is realistischer en gaat uit van een markt die krimpt met 6 procent (tot 520.000 verkochte auto’s), wij denken dat het zelfs nog iets meer zou kunnen zijn. De mensen die ervan uitgaan dat de tijden niet veranderen, zouden wel eens van een koude kermis kunnen thuiskomen.