Editoriaal / Over regels en uitzonderingen

Uitzonderingen bevestigen de regel, zo zegt het spreekwoord. Dat geldt ook voor de betrouwbaarheid van auto’s. Of het gebrek eraan. Er waren bij ons weten nauwelijks Alfasuds die niet roestten – dat was misschien wél een regel zonder uitzondering. Maar je vond zelfs in de meest dramatische jaren van de Italiaanse auto-industrie natuurlijk ook wel autootjes zonder noemenswaardige mechanische problemen. Net zoals er vorige eeuw ook al Jaguars en Range Rovers waren waar de eigenaars nooit iets mee aan de hand hadden, Lada’s die wél betrouwbaar waren, en Mercedes E-Klasses zonder mankementen van elektronische aard. Of omgekeerd, Toyota Corolla’s en andere Japanse auto’s die wél probleemgevallen bleken.

Dat er geen slechte auto’s meer worden gebouwd, hoor je wel eens. Dat klopt deels ook wel. Ook de minst dure Dacia’s vallen zelden of nooit in panne en in Skoda’s zit al een tijdje dezelfde beproefde mechaniek als in Audi’s en VW’s. Klanten zijn mondiger geworden, de markt is competitiever dan ooit, de menselijke factor en bijgevolg het risico op een menselijke fout is door de automatisering van de productie verder verkleind en natuurlijk zijn ook kwaliteitscontroles allerhande verder opgevoerd. Dat alsmaar vaker dezelfde onderdelen voor alsmaar meer auto’s worden gebruikt, zou ook moeten helpen.

En toch. Staan er in de eerste paragraaf van dit vooraf misschien net iets te veel clichés, dan toon ik me in de tweede allicht een beetje naïef. Dat durf ik toch vermoeden bij het doornemen van de resultaten van de recentste Initial Quality Study van het befaamde JD Power. Daaruit blijkt namelijk niet alleen dat er nog altijd behoorlijk wat auto’s zelfs al snel na hun ingebruikname met problemen kampen, maar ook dat het vaak om modellen gaat van merken die net wat meer laten betalen voor hun vermeende extra kwaliteit. Met in de Amerikaanse studie vooral slechte punten voor Tesla en verschillende Europese premiumspelers. Fake news, declareren ze allicht in pure Trump-stijl bij de Californische fabrikant. Tesla had JD Power immers geen toestemming gegeven om zijn wagens in het onderzoek op te nemen, waardoor officieel Land Rover de slechtste van de klas is. Met, geloof het of niet, nauwelijks betere resultaten dan kleppers als Audi, Volvo en Mercedes. Terwijl de grote winnaars Dodge, Kia en Chevrolet zijn, Amerikaanse en Zuid-Koreaanse auto’s die met aanzienlijk democratischere prijzen in de catalogus staan. BMW bengelt ergens halverwege het klassement, met een nog net iets betere score dan Honda en Toyota.

Geef toe, verrassend zijn die resultaten wel. Het gaat in deze studie specifiek om klachten van klanten tijdens de eerste 90 dagen na de levering. En voor de volledigheid, naast defecte onderdelen ook over te complexe bedieningen en deels evengoed om de door een slecht zittende stoel of een niet goed klinkende audio veroorzaakte irritaties. Niet altijd even objectief natuurlijk; mogelijk is een patriot uit Texas minder kritisch voor zijn ‘eenvoudige’ Chevrolet dan een CEO uit Silicon Valley voor zijn ‘complexe’ Tesla. Wat ook wel mag als hij er drie keer zoveel voor heeft betaald. Want raad eens waar Amerikanen het meest over klagen. Juist ja, de werking van het infotainment en meer in het bijzonder stembediening, connectiviteit, navigatie en bluetoothverbindingen. We kennen de verhalen, al wordt er voor de Tesla’s tegelijk ook gemord over de lak, over windgeluiden, over ongelijke naden tussen de koetswerkpanelen en nog wat andere toch wel pure afwerkingsproblemen.